เราก็ไม้รู้ว่ามันเป็นยังไงนะ คนอื่นจะเป็นแบบนี้หรือป่าวคือ สำหรับเราเป็นคนไม่ค่อยพูด แต่ก่อนเป็นคนพูดมากอยู่แล้ว และเป็นคนที่พูดอะไรในประโยคก็ต้องมีคำหยาบคายอยู่เสมอ พอเผลอพูดไม่ดีออกไป เราเป็นคนพูดตรงๆ คือในหัวมันคิดอะไรก็พูดออกไปหมด ความเป็นคนที่พูดไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกใครนั้นแหละ ทำให้เพื่อนเรียกเราว่า"หยาบคาย"แทนชื่อ แต่เรารองมาคิดดูอีกทีมันก็จริงนะ ก็ปากมันไปเองนี่ไม่ได้อยากจะพูดสักหน่อย แต่พอนานๆไปเราก็เริ่มไม่ค่อยพูด เริ่มที่จะฟังอย่างเดียว ไม่รูจะเริ่มประโยคสนทนายังไง พอบทจะเงียบให้เงียบทั้งวันก็เงียบได้ พอไม่ค่อยพูดก็เริ่มไม่อยากออกไปไหนอยู่แต่บ้านไม่อยากทำอะไรมันเบื่ออย่างบอกไม่ถูก เวลาไปไหนมาไหนจริงๆก็เริ่มไม่ชอบที่ๆมีคนเยอะๆมันน่าอึดอัด กลัวคนจะมองเราไม่ดี พอคิดแต่เรื่องแย่ๆของตัวเองมันก็เลยกลัวที่จะพูด ไม่กล้าที่จะคุย หรือออกไปไหนถ้าไม่จำเป็น ก็เลยสงสัยว่าจะเป็นโรคกลัวสังคมหรือป่าว ถ้าเป็นจริงๆแล้วมันหายได้ไหมค่ะ? แล้วทำยังไง?