คือเราอยากรู้มากว่าตัวเองเป็นอะไรพอพูดคุยทีไร ชอบเผลอยิ้มทุกทีเลย
แล้วคือพอลองฟังเสียงตัวเองคือรู้เลยว่าเหมือนคนที่ยิ้มแล้วพูด แล้วมันเป็นทั้งประโยคเลยเป็นตลอดการสนทนา ทั้งที่เป็นหัวข้อธรรมโทแบบธรรมดามากๆ แล้วความรู้สึกเราตอนพูดก็ไม่ได้ถึงขั้นมีความสุขจนต้องยิ้มขนาดนั้นเลยนะ มันแปลกมากอ่ะ ยิ้มทั้งการสนทนาเลย พอฟังเสียงตัวเองก็งงว่าจะยิ้มทำไมไม่เห็นมีอะไรเลย คนอื่นที่ฟังเราพูดก็คงได้ยินเสียงแล้วแบบ ไอนี่มันยิ้มทำไม
พูดปกติแต่เผลอยิ้มตลอดเวลา
แล้วคือพอลองฟังเสียงตัวเองคือรู้เลยว่าเหมือนคนที่ยิ้มแล้วพูด แล้วมันเป็นทั้งประโยคเลยเป็นตลอดการสนทนา ทั้งที่เป็นหัวข้อธรรมโทแบบธรรมดามากๆ แล้วความรู้สึกเราตอนพูดก็ไม่ได้ถึงขั้นมีความสุขจนต้องยิ้มขนาดนั้นเลยนะ มันแปลกมากอ่ะ ยิ้มทั้งการสนทนาเลย พอฟังเสียงตัวเองก็งงว่าจะยิ้มทำไมไม่เห็นมีอะไรเลย คนอื่นที่ฟังเราพูดก็คงได้ยินเสียงแล้วแบบ ไอนี่มันยิ้มทำไม