เสร็จความว่างามเลิศแสนประเสริฐสิ่งสมอารมณ์หมาย
จะตกถิ่นฐานใดไม่อดตาย    ทั้งหญิงชายเสน่หาเมตตาตน
อันลาภนั้นว่าเป็นศรีไม่ขาด    เปรียบดังพฤกษาชาติที่ดื่นผล
ทั้งแก่อ่อนมีคละอยู่ปะปนงอมก็หล่นเราลิ้มอิ่มอุรา
ใบนี้ถามถึงคู่จะสู่สมคงได้ชมพูพักตร์เป็นหนักหนา
ถามถึงบุตรสุดสวาทไม่คลาดคลาเป็นบุตราถูกแท้อย่างแน่นอน
ถามญาติมิตรหรือหนี้ที่หน่ายพักตร์ว่าคงจักได้พบสบสลอน
ก่อนเรื่องความนั้นเป็นต่อข้อสุนทรจบคำกลอนพาทีเท่านี้เอยฯ