2  มีนาคม   2481


ถึง พี่ฝัน


พี่ฝันจ๊ะ   เป็นอย่างไรบ้าง   ธุระที่พี่ไปทำที่บางกอกน่ะ      เสร็จเรียบร้อยดีมั้ย    เรื่องคดีความกับคุณสมชาย   ฉันหวังว่าพี่คงไม่ใจร้อนไปท้าตีท้าต่อยกับเขาหรอกนะ     ฉันรู้จักคุณสมชายดี ตอนที่ฉันไปอยู่กับป้าตาบที่บางกอก  ว่าเขาเป็นคนไม่ยอมคนเหมือนกัน       ถึงพี่ฝันพกไอ้กล็อกตราควาย     แต่คุณสมชายก็คงมีของทันสมัยกว่าพี่เยอะ   พี่ลุยเดี่ยวไปดุ่มๆแบบนั้น   เกิดพี่เป็นอะไรขึ้นมา แล้วฉันจะอยู่กับใคร

ฉันไม่อยากให้พี่กับคุณสมชาย  ใช้ความรุนแรงต่อกันเลยนะ      อะไรที่มันพอจะตกลง  ทำความเข้าใจกันได้  ก็ควรทำเสีย  อย่าให้เรื่องราวมันบานปลายใหญ่โตไปอีกนะพี่      


พี่ฝันจ๊ะ   อยู่บางกะปิ  พี่ก็ทำตัวเป็นนักเลงหัวไม้    เที่ยวมีเรื่องมีราวกับใครเขาไปทั่ว

เห็นพ่อแกบ่น   บอกกรรมของเอ็งนางเรียม       มีผัวทั้งที  หาดีไม่ได้     วันๆ ข้าไม่เคยเห็นผัวเอ็งทำงานทำการอะไร   ลอยชายไป ลอยชายมา เดี๋ยวขึ้นเหนือ เดี๋ยวล่องใต้     ได้ตลอดทั้งปีทั้งชาติ  

เที่ยวหาเรื่องคนนั้นที  คนนี้ที    ตีหัวหมา ด่าแม่เจ๊ก    ด่าเสร็จก็ไม่ดูผลงานของตัวเอง    ชิงหนีหายเข้ากลีบเมฆไปทุกที   จนชาวบ้านเขาเอือมระอากันหมดแล้ว

ที่จริงแล้ว  ฉันว่าพี่ฝันของฉัน  เป็นคนมีจินตนาการสูงล้ำกว่าคนอื่นเขา    สังเกตจากเวลาพี่ฝันเล่นเพลงลำตัด เพลงเกี่ยวข้าว  เพลงกลอน  พี่ฝันจะร้องรำทำเพลงได้ดีเป็นที่ถูกอก ถูกใจ พ่อยก แม่ยก  ทั้งตำบล      

ไอ้ฉันก็ไม่ได้ว่าพี่ฝันผิดอะไรหรอกนะ     แต่ฉันและชาวบ้านเขาอยากเห็นพี่ฝัน   กลับตัวกลับใจ  มาเป็นคนดีศรีสังคมของหมู่บ้านเรา   จะได้ไหมจ๊ะ
เรื่องเก่าๆ ที่มันค้างคากัน  ก็ขอให้จบๆ กันไป  ไม่ต้องฟื้นฝอยหาตะขาบกันอีก


พี่ฝันจ๊ะ  พี่ไปบางกอกคราวนี้  พี่ได้อะไรติดไม้ติดมือ มาบ้างหรือเปล่าจ๊ะ   วันหน้าวันหลัง  พาฉันไปบางกอกด้วยคนนะ       ตอนนี้เขาว่าแถวถนนราชดำเนิน มีงานวัดภูเขาทอง    ฉันอยากจะพาป้าน้อยแกไปเที่ยวบ้าง   เห็นแกบ่นเบื่อๆ  ถูก ยายแป้น ยายเป้า ยายปริก  เทแกทิ้งกลางทาง ไล่ออกจากสมาคมคนขี้เหงาประจำหมู่บ้าน   น่าเห็นใจแกนะ


เออ   แค่นี้ก่อนนะจ๊ะ พี่ฝัน      พอดีแม่แกเรียกหา      สุดท้ายนี้ขอให้พี่เดินทางโดยปลอดภัย   กลับมาเป็นพี่ฝันคนเดิมของชาวบางกะปิ อีกครั้งนะจ๊ะพี่