ณ เมืองเมืองหนึ่งมีหมู่บ้านเล็กๆที่อยู่กันอย่างสงบร่มรื่น  ยายจันยายดาวยายดารา หญิงชราสามพี่น้องที่พิการตาบอดมาแต่กำเนิด  พ่อแม่แกล้มหายตายจากกันไปหมดแกอยู่กันสามคนวันนี้แกมาเดินเร่ขายผัก ถึงแม้จะตาบอดแต่ด้วยความชำนาญในการฝึกฝนมาตั้งแต่เด็กตั้งแต่ที่แกยังคลานจึงทำให้แกดำเนินชีวิตอยู่ได้ตามปกติเหมือนคนทั่วๆไป แกทั้งสามอาศัยอยู่ในกระท่อมเล็กท้ายหมู่บ้านเป็นกระท่อมไม้เก่าๆสภาพทรุดโทรมแต่ต่อให้พังผนังผุพังมากมายเพียงใดแกทั้งสามคนก็ไม่มีความคิดว่าจะย้ายไปอยู่ที่อื่น  แกใช้วิธีการซ่อมแซมตามแบบฉบับของคนตาบอด  ถ้าคนอื่นมองมาบ้านแกคงจะรู้สึกเช่นเดียวกันเพราะมันน่าหดหู่ใจยิ่งนักแต่สำหรับหญิงชราตาบอดทั้งสามบ้านที่แกเห็นในจินตนาการนั้นมันช่างสวยงามที่สุดเท่าที่แกจะจินตนาการได้  เพราะแกคงไม่เคยเห็นบ้านหลังอื่นๆเป็นแน่แท้  ถึงแม้ว่าแกทั้งสามคนจะมีความสามารถในการจดจำเป็นอย่างดีแต่แกก็ไม่สามารถจำได้หมดสะทุกเรื่อง  แกจึงแบ่งกันจดจำในสิ่งที่แกถนัด  ยายจันแกมีหน้าที่จำการหุงหาอาหารทำกับข้าวในครัวเป็นเลิศวิชาการปรุงอาหารที่แกทำได้นี้คือได้รับการถ่ายทอดมาจากมารดา  แกฝึกฝนจนชำนาญราวกับว่าแกไม่ได้ตาบอด  ยายดาราแกมีหน้าที่จำวิธีการตกปลาและทำกับดักจับสัตว์ตัวเล็กๆบิดาของแกเป็นผู้ถ่ายทอดให้ครั้งยังมีชีวิตอยู่  แกอาศัยความจำในพื้นที่แกสามารถเดินโดยที่ไม่ตกบ่อผิดกับพวกขี้เมาที่มองทางเห็นแต่ไม่รู้ทำอีท่าไหนก็ยังคงเดินตกบ่ออยู่เรื่อย  ยายดารามักตกปลามาให้ยายจันทำกับข้าวให้กินอยู่บ่อยๆถ้าเหลือก็นำไปขาย  ส่วนยายดาวมีหน้าที่จำวิธีการเพราะปลูกพืชผักส่วนครัวรอบๆบ้านหากเหลือกินเหลือใช้จึงนำไปขายพอได้ค่าข้าวค่าน้ำ  แกทั้งสามคนเป็นคนดีมักเข้าวัดทำบุญถือศิลสวดมนต์ภาวนาอยู่บ่อยๆ  เมื่อความเพียรและความดีที่แกทำได้ล่องรอยไปตามกลิ่นธูปขึ้นไปถึงสวรรค์  เทพเทวดาที่รับรองต่างชื่นชมยินดีการถ้วนหน้า  ผู้เป็นนายแห่งสวรรค์จึงส่งแทนเทวดาผู้เป็นตัวแทนของพระองค์ให้ลงมายังโลกมนุษย์เพื่อมอบพรอันประเสริฐแก่หญิงชราตาบอดทั้งสาม  เทวดารับคำสั่งแล้วเร่งลงมายังโลกมนุษย์แต่ก่อนจะไปหาหญิงชราตาบอดทั้งสามเทวดาท่านได้แปลงกายเป็นมนุษย์เข้าไปปะปนกับผู้คนในหมู่บ้านเพื่อตรวจดูสิ่งต่างๆ  ดูความเป็นอยู่การใช้ชีวิตและสิ่งที่มนุษย์มักจะทำกัน  สายตาชาวบ้านเริ่มจับจ้องมาที่เทวดาแปลงกายเพราะว่าด้วยผิวพรรณที่ผุดผ่องผิดจากคนในหมู่บ้านและหน้าตาที่ชาวบ้านแทบนั้นไม่เคยพบเคยเจอ  ท่านจึงรีบเดินไปที่ท้ายหมู่บ้าน  เพียงเดินข้ามทุ่งไปก็ถึงบ้านของหญิงชราทั้งสามแต่แทนที่จะมุ่งตรงไม่ยังที่นั้นเทวดากลับเดินไปหาตนไม้ใหญ่แล้วตะโกนเรียกเทพารักให้ออกมาพบ  เมื่อออกมาแล้วเมื่อเห็นผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าก็รู้ได้ทันที่ว่าเป็นเทวดาชั้นสูงจึงทำการเคารพ  เทวดาสอบถามเรื่องราวเกี่ยวกับหญิงชราตาบอดทั้งสาม  เทพารักษ์จึงเล่าเกี่ยวกับคุณงามความดีที่แกได้การทำให้ฟัง  เทวดาได้ยินดังนั้นจึงเกิดความพึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง  
         เช้าวันรุ่งขึ้นเทวดาเดินทางไปยังบ้านของหญิงชราทั้งสาม  ยายจันที่กำลังนั่งหุงหาอาหารอยู่ลำพัง เทวดาเห็นดังนั้นจึงเดินเข้าไปหา  ยายจันแกเริ่มรู้สึกได้แล้วว่ามีคนมา “ยายไม่มีของมีค่าอะไรหรอก” ยายจันกล่าว เพราะมักจะมีเด็กหนุ่มมาขโมยของแต่แกก็ไม่เคยหวงของๆแก “ป่าวหรอกยาย ฉันไม่ได้มาขโมย แต่มีคนให้ฉันนำของมีค่ามาให้ เป็นทองคำ ยายจะรับไว้หรือไม่”  ยายจันได้ยินดังนั้น มันไม่ได้ช่วยทำให้แกรู้สึกดีใจแต่อย่างใด “เอ็งเอากลับไปคืนเจ้าของเถอะ ยายมีไว้ก็เปล่าประโยชน์ มันเป็นของที่ใครๆก็อยากมี หากอยู่กับยาย ยายจะเดือดร้อน เอากลับไปเถอะ” เทวดาได้แต่ยิ้มแล้วเดินจากไปด้วยความดีใจ
         รุ่งขึ้นอีกวัน  เทวดากลับมาที่กระท่อมอีกครั้ง ครั้งนี้เทวดามุ่งมาหายายดารา มาพร้อมกับหมู ไก่ วัว ควาย เดินตรงมาที่ยายดารา “เอ็งมาหาใคร” ถึงแม้ว่าดวงตาจะบอดสนิทแต่หูแกยังใช้งานได้ดี “ฉันนำสัตว์เลี้ยงมากมาย มาให้ตามคำสั่งของนายฉัน ยายจงรับไว้” ยายดาราหัวเราะเสียงดัง “ข้าไม่เคยมีบุญอะไรกับนายเอ็ง และสัตว์มากมายขนาดนั้นข้าคนเดียวดูมาไม่หมดหรอก นำกลับไปให้นายเอ็งเถอะ” เทวดาได้ฟังจึงเดินจากไปพร้อมรอยยิ้มเล็กๆบนใบหน้า  เทวดาชื่นชมในความที่ไม่มีความโลภของหญิงชรา  
        หลังจากที่สองวันก่อนหน้านี้ ยายทั้งสองไม่ยอมรับของที่เทวดามามอบให้  เทวดาจึงกลับมาอีกครั้ง โดยมุ่งหน้ามาหายายดาว พร้อมกับกระดาษในมือ กระดานั่นคือ โฉนดที่ดิน มีเนื้อที่ไม่น้อยเลยทีเดียว  เทวดาเข้าไปหายายดาวที่กำลังนั่งปลูกผัก ด้วยดวงตาที่มองไม่เห็นแต่สามารถปลูกผักไว้กินได้มากมาย “คราวนี้เอ็งมีอะไรจะเอามาให้พวกข้าอีกละ พวกข้าไม่ต้องการสิ่งใดทั้งนั้น กลับไปเถอะ” เทวดารู้ว่ายายดาวคงจะรู้เรื่องจากพี่น้องของแกแล้ว จึงไม่รอรีอะไร เทวดายื่นขอเสนอเป็นที่ดินมากมายที่ยายทั้งสามจะเป็นเจ้าของ อาณาเขตกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา เทวดาคิดว่าขอเสนอดีๆแบบนี้ไม่มีมนุษย์ที่ไหนที่จะไม่ยอมรับแน่นอน ยายดาวได้ยินคำกล่าวของเทวดา ยายดาวลุกขึ้นหันมาทางเสียงที่ได้ยินของเทวดา “ไอ้หนุ่มต่อให้ข้ามีที่มีทางมากมายเพียงใดในโลกนี้ เมื่อถึงคราวข้าต้องจากไป ที่ของข้าจะเหลือแค่เพียงขนาดเท่าหลุมศพข้า แล้วที่ดินที่เจ้านำมาให้ข้า มันสามารถนำไปใช้หลังข้าตายได้ไหมเล่า กลับไปเถอะ" เท”ดาได้รับฟังคำกล่าวของยายดาว ถึงกลับยิ้มฉีกมุมปาก แล้วเดินจากไป
         เทวดากลับขึ้นไปยังสวรรค์ เล่าเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น พร้อมคุณงามความดีของยายทั้งสามให้กับผู้เป็นใหญ่ในทรวงสวรรค์ได้รับฟัง เหล่าเทวดาได้รับฟังต่างพากันสรรเสริญและอวดพรแกยาย  ผู้เป็นใหญ่แห่งสวรรค์ปลาบปลื้มใจอย่างมาก จึงออกคำสั่งให้เทวดาสร้างวิมารรอรับยายทั้งสาม เมื่อถึงเวลายายทั้งสามจะได้เข้าอยู่ในวิมารเขาแก  

ผู้แต่ง
    วสนภ.