อะบียาเน่ห์ (Abyaneh ) ชุมชนโบราณบนภูเขาสูง


โรแมนติด งามบาดตา สวยบาดใจ ในหลายๆมุมด้วยโทนสีชมพูอมส้ม


เหตุไฉนจึงร้างเสียงหัวเราะของเด็กๆและคนหนุ่มสาว


บ้านเรือนเปลี่ยวเหงา


จนต้องเอาอะไรมาตกแต่งบ้าง พอไม่ให้ดูเปลี่ยวร้างนัก


ถ้าไม่มีนักท่องเที่ยวมา พวกป้าก็นั่งเม้าท์กันเองล่ะค่ะคุณ


ก็ใช้ผ้าคลุมลายดอกไม้มานมนานกาเล แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีใครทำ เลยต้องนำเข้าล่ะจ้า


มาแล้วก็อย่าหยุดแค่ในหมู่บ้าน ป่าละเมาะรอบๆก็มีทั้งสายน้ำ


และความเขียวชอุ่ม


น่ามาปิคนิคนะ ยืนยัน คนอิหร่านหอบลูกจูงหลาน ขนข้าวปลาอาหารมากันเยอะ


คนอิหร่านใจดีนะ เห็นคนไทยดั้งไม่ค่อยมีแต่มันทำจมูกฟุดฟิด ดูท่าได้กลิ่นไก่หอมๆของเฮีย
เฮียก็ใจดี ชักชวนพร้อมเสียงสนับสนุนเซ็งแซ่จากสมาชิกในครอบครัว

แหม ตะเอง คนไทยก็เขินนะ แต่กลัวเสียน้ำใจ ก็ฟาดเข้าไปไม้นึงล่ะจ้า



หนอนฯเอง ไปอิหร่านหลายครั้ง ทุกครั้งต้องกินข้าวค่ะขาดไม่ได้ โชคดีที่คนอิหร่านเอง ก็กินทั้งข้าวและขนมปังแบบพื้นเมือง (เอาไว้จะหารูปมานำเสนอนะคะ)

แต่ข้าวส่วนใหญ่ เป็นLong grain rice ที่นิยมมากที่สุดคือ บาสมาติ นำเข้าจากอินเดียและปากีสถาน
หนอนฯกำลังคลั่งไคล้เรื่องข้าวๆ ตั้งใจว่าถ้าได้ไปอีก คราวนี้จะไปเสาะหาข้าวพันธุ์พื้นเมืองที่ปลูกในอิหร่านมาชิมค่ะ
เห็นเขาว่ามีปลูกเหมือนกัน แต่น้อย ปลูกข้าวสาลีมากกว่าเพราะสภาพดินฟ้าอากาศเหมาะสมกับข้าวสาลี

สำหรับข้าวที่เห็นในภาพ ดูแล้วก็คงจะเป็นบาสมาติ หุงแบบอิหร่านที่จะใส่น้ำมันเล็กน้อย
ส่วนไก่ก็หมักเครื่องเทศ ตอนเขาย่าง แหม มันหอมฟุ้ง (หอมไก่ย่างนะคะ ไม่ใช้นายหอมฟุ้งของคุณซัน)
ตอนเดินผ่านไปนี่ กลิ่นหอมกวนใจ เดินกลับมาใหม่อีกที ไก่เขาสุกพอดี โอ้ยยยยย น้ำลายสอล่ะค่ะ พอเขาชวนเลยปฏิเสธไม่ลง อิอิ