Hi สวัสดีครับ ผม ชื่อ"เมียก" (สมมุติละกันนะครับ) ตอนนี้ผมกำลังจะจบ ม.6แล้ว รร.ผมอยู่แถวชายแดนกรุงเทพ (แค่นี้พอละเดียวคนรู้) ผมมีเพื่อนคนนึง
เธอชื่อ"P"ละกัน เธอเป็นทอมครับ(ทอมหรือป่าวอันนี้ไม่แน่ใจนะเพราะบางทีก็เหมือนผู้หญิง)ตอนแรกเรารู้จักกันเพราะเรียน ม.4 ห้องเดียว เท่าที่ผมรู้เธอเป็นคนที่หยิ่ง และผมก็ไม่คิดว่าเธอจะมีบทบาทกับชีวิตผม(อย่าตัดสินคนโดยความคิดตัวเองนะครับ) จนวันนึงผมก็ได้ทำความรู้จักกันโดยการ"ด่ากัน"ด่ากันเล่นๆครับเธอมองหน้าผมผมเลยด่าเธอว่าไรเธอก็ด่าผมกลับ(อย่าไปทำแบบนี้นะ) จากนั้นก็เริ่มสนิทกันละครับ ผมจำได้ว่าเราตกลงเรื่องวันเกิดกัน ผมกับเธอเกิดเดือนเดียวกันครับเธอเป็นพี่ผม4วันครับก็เลยตกลงแลกของขวัญกัน แต่ก็มีเหตุการนึงเกิดขึ้นครับพอดีว่าเธอนั้นฝากให้ผมเอาหนังสือไปเก็บ ผมก็เอาไปวางในตู้ที่รร.นั้นแหละครับปรากฏว่าเธอนั้นหาของที่ผมวางไว้ไม่เจอเธองอนผม ผมก็เลยกลับมาดูปรากฏว่าเธอหาไม่ทั่วหนังสือเล่มนั้นอยู่ในกองปนกับหนังสืออื่นๆอยู่แล้ววันนั้นเป็นวันก่อนวันเกิดของเธอพอดี ซึ่งผมก็ได้ซื้อ "หมีพู"มาให้เธอเพราะเธอบอกว่าชอบ เธอซื้อมินเนี่ยนให้ผม ซึ่งคืนนั้นผมก็ได้ไปเรียนพิเศษ(ผมเรียนเตรียมทหารต้องอ่านหนังสือทุกคืน ในตอน ม.4 ม.5)ผมก็แอบส่งข้อความไปหาเธอประมานว่าเราซื้อหมีพูมาให้ช่วยรับไว้หน่อยนะประมาณนี้ครับซึ่งเธอก็บอกว่าเธอหายโกรธนานแล้วแต่แกล้งเฉยๆผมก็เลยโล่งใจ(ผมเป็นคนที่ไม่เคยเกลียดใครโกรธยากแถมหายไวอีกผมก็เลยไม่คิดอะไรความสัมพันธ์ของเราก็เป็นเพื่อนกันมาโดยตลอดจนวันนึงครับเธอทะเลาะกับเพื่อนของเธอ เธอจึงเริ่มจะมาอยู่กับกลุ่มของผมซึ่งในกลุ่มเพื่อนของผมก็มีแต่เด็กที่ค่อนติดเกมติดเกม(ผมก็เล่นนะแต่คือต้องไปอ่านหนังสือเลยไม่ติดเท่าไร)เธอก็เข้ามาสักพักนึงเธอก็ได้มีเพื่อนสนิทในกลุ่มคนนึงโดยเพื่อนคนนี้เป็นแฟนของเพื่อนสนิทของเธอที่ชื่อB(เข้าใจใช่มั้ย??555+)เธอก็เข้ามาเป็นส่วนนึงของกลุ่มอย่างรวดเร็ว แต่ความสำพันธ์ของเธอและผมก็ยังคงเรียบๆเพราะยังไม่ได้สนิทกันเท่าไร จนวันนึงที่ผมรู้สึกว่าเธอกำลังเข้ามาในชีวิตผม ในวันนั้นเป็นวันที่เธอเสียใจกับเรื่องๆนึงละกัน เธอได้ไปรู้กับความจริงอย่างนึงคือเพื่อนที่ชื่อB Bนั้นก็มีเพื่ออยู่แล้วอีกกลุ่มนึง Bได้ชวนเพื่อนอีกลุ่มของเธอไปปาร์ตี้กันซึ่งก็ไม่ได้ชวนเธอไปเธอจึงเสียใจมาก วันนั้นเธอเข้ามาหาผมแล้วเธอร้องไห้หนักมาก(เห็นมั้ยว่าเหมือนผู้หญิง)เธอบอกว่าเธอไม่โอเคร เธอไปสนิทกับ B ในตอนที่ B ทะเลาะกับเพื่อนอีกลุ่มของเธออยู่แล้วพอBดีกับเพื่อนเธอก็ร็สึกว่าเธฮนั้นไม่สำคัญผมก็ได้พูดให้เธอสบายใจและผมก็บอกว่า"ลองถอยออกมาดิ"เธอตอบรับ พอวันรุ่งขึ้นเธอก็ได้มานั่งกับผมคุยเรื่องที่เกิดขึ้นมันทำให้ผมรู้สึกว่าเธอน่าสงสารเพราะผมก็เคยคุยนอกรอบกับเธอแล้วเธอบอกมีเพื่อนที่สนิทน้อยคน โอเครเสร็จแล้ว ช่วงนั้นเธอก็มาอยู่กับผมสักพักนึงเธอก็ไปกลับไปหาBโดยที่ไม่เคยฟังคำของผมเลย และแล้วก็เหมือนเดิมวันนึงเธอก็น้อยใจB เธอก็กับมาหาผมอีกผมก็ต้องปลอบเธอเหมือนเดิม แต่คราวนี้เธออยู่กับผมยาวหน่อยแต่เราก็สนิทกันมากขึ้นจนวันนึง "ผมก็เปลี่ยนไป" ผมเป็นคนที่ขี้แกลังมากๆครับแกล้งจนเพื่อนจะลาออกเลย แล้วก็ได้มีเพื่อนในกลุ่มของผมมาต่อว่าผมบอกว่าผมเป็นสาเหตุให้เพื่อนเป็นแบบนี้ ผมเลยรู้สึกว่าเพื่อนกลุ่มนี้มันโอเครกับผมรึเปล่า ผมได้กลับบ้านมาทบทวนเรื่องรวาที่เกิดขึ้นและคิดว่าเราควรจะทำยังไงต่อ ผมก็เลยจะเปลี่ยนตัวเองโดยเป็นคนใหม่ (ผมเป็นคนที่อารมดีมากเฮฮาหลุดๆและอีกอย่างคือทรามมากหยาบคายสุดๆ)ผมจึงลองเงียบดูวันแรกนั้นเพื่อนก็ไม่ได้สนใจอะไรมีแค่เธอที่เข้ามาถามผมจึงรู้สึกว่าเธอคือคนที่ให้ความสำคัญกับผม และผมก็ได้เข้าไปคุยกับเพื่อนสนิทชื่อN Nเป็นเพื่อนที่ผมสนิทที่สุดเพราะอยู่ด้วยกันตลอดแม้กระทั่งไปเรียนพิเศษ อ่านหนังสือด้วยกันยันเที่ยงคืนทุกวัน ผมได้เข้าไปบอกกับเพื่อนคนนั้นว่าผมคิดจะทำอะไร ผมกำลังจะ"ออกจากกลุ่ม"ก็ได้บอกเรื่องนี้กับเธอเธอไม่เห็นด้วยกับผมเพราะเธออยากให้จบ ม.6 เสียก่อนค่อยหายกันไปเอง แต่ในตอนนั้นผมก็น้อยใจนะที่เพื่อนไม่ได้สนใจผมเลยเพื่อนที่ผมคิดว่าสนิทด้วยเขายังไม่มาทักผมเลยตั้ง2-3วันอ่ะไม่ได้คุยกันเลย ผมก็บอกกับเธอว่าถึงจะออกจากกลุ่มแต่ผมก็ไม่ได้ทิ้งเพื่อนทั้งหมดไปก็แค่ห่างกันเวลาที่คุยเป็นกลุ่มและผมก็จะให้ความสำคัญกับคนที่สนใจผม แคร์ผมและหนึ่งในนั้นก็คือ "เธอและN" ผมก็ให้ความสำคัญกับเธอเพื่อเป็นการตอบแทนความแคร์ที่เธอได้มีให้กับผมจนวันนึงมันก็เกิดเหตุการณ์ที่เป็น"จุดแตกหักของความสำพันธ์" วันนึงก็ไม่โอเครที่ผมเงียบผมก็ได้คุยกับเธอและบอกสาเหตุทั้งหมดเธอร้องไห้และบอกว่าเข้าใจผม(อ้อลืมไปวันนั้นเป็นวันที่ผม เธอ N และเพื่อนอีกคนไปซื้อของในวันแห่งความรักซึ่งทั้งสามคนก็มีแฟนหมดแล้วเหลือแค่ผมคนเดียวที่ไม่มีวันนั้ไปซื้อที่ห้างแถวบางกะปิละกันซึ่งกลับกันดึกมาก)ผมคุยกับเธอตอนประมาณ0.00-1.00ซึ่งคอลกันนนานมากหลังจากเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังเธอก็ร้องไห้แต่เธอก็พูดตอบโต้กับผมไม่ได้นะเพราะเธอแอบเล่นเธอได้แต่ร้องไห้และบอกว่าเข้าใจว่าเวลาที่เป็นคนไม่สำคัญมันเป็นยังไง แต่หลังจากวันนี้ตื่นเช้ามาผมก็ต้องจักฉากเซอไพร์ของขวัญของเพื่อนทั้งสามคนโดยที่ผมเป็นคนถือกล้องโดยวันนี้ผมก็ทำหน้าที่ของผมและผมก็ยังไม่ค่อยพูดอยู่ดีจนผ่านวันนั้นวันต่อมาคือวันปัจฉิม และวันปัจฉิมผมก็ยังเงียบอยู่แต่คือผมจะคุยกับคนที่สนิทๆกันก็คือเธอและNแน่นอนว่าวันปัจฉิมนั้นมันต้องมีการแลกรูปและเขียนความรู้สึกผมก้เขียนให้เธอประมาณว่า"ขอบคุณนะสำหรับทุกอย่างและขอโทษที่เงียบ"แต่ผมก็น้อยใจนะที่เธอมีรูปคู่กับคนอื่นแต่ไม่มีรูปกับผมเลยผมก็เลยรู้สึกว่าเราไม่สำคัญหรอ??เพราะเห็นส่วนที่เป็นรูปคู่ของเพื่อนเธอเต็มเลย ก็เลยรู้สึกนอยและหลังจากถ่ายรูปรวมห้องมันก็มีการจัดงานดนตรีเล็กของม.6ในตอนเย็น แต่ผมร็สึกไม่โอเครผมจึงเรียกNมาและบอกว่าจะไปห้องน้ำ พอNเดินมาผมก็บอกว่าเดียวกูกับบ้านละไม่โอเครวะNก็บอกทำไรคิดดีๆนะแต่วันนั้นด้วยความนอยจึงเดินกลับบ้านไปคนเดียวสักพักเพื่อนๆก็โทรตาม ผมก็ได้คุยละบอกว่าถึงบ้านแล้ว ผมรู้สึกแย่มากเพราะNมาบอกกับผมว่าเธอแอบไปร้องไห้และผมก็ได้ไปดู IG เธอเธอลงรูปเธอนั่งร้องไห้ในห้องน้ำผมจึงถามเธอว่าเป็นอะไรเธอบอกว่าเธอรู้สึกแย่เรื่องB ซึ่งผมก็โอเครที่เธอไม่ได้ร้องไห้เพราะผมแต่สาเหตุจริงๆมันเป็นเพราะผมไง วันต่อมาผมก็ยังเงียบอยู่แต่วันนี้ในตอนเย็นเธอเข้ามาคุยกับผมเพื่อเคลียร์ทุกอย่าง เธอถามว่าผมเป็นอะไรเพราะเธอรึเปล่าที่ผมเปลี่ยนไป ผมจึงบอกไปว่าไม่ใช่หรอกมันเป็นเพราะผมเอง(วันนั้นผมลงIGประมาณว่าจะพยายามอยู่คนเดียวและผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ แต่แฟนของเธอก็มาบอกกับเธอว่าผมลงIG)ผมเบื่อตัวเอง ผมร็สึกไม่เป็นตัวเองและเธอก็คุยกับผมสักพักนึงมันก็มีคำว่า"ชอบกูรึเปล่า"ซึ่งประเด็นนี้เธอถามผมตั้งแต่เมื่อคืนแล้วผมบอกว่าไม่ได้ชอบแต่เธอก็ยังมาถามผมอีกผมก็ตอบคำเดิมว่าไม่ได้ชอบผมถามเธอกลับว่าถ้าคิดอย่างนี้เดีนยวความรู้สึกทุกอย่างที่สร้างมาด้วยกันมันก็พังหรอก และก็บอกว่าเธอก็มีแฟนอยู่แล้วผมจะคิดแบบนั้นทำไม ผมจะดึงเธอไปจากแฟนเธอทำไม?พอพูดจบคุยกันได้อีกประมาณ10คำ เธอเดินหนีไปที่ระเบียง(วันนี้เป็นวันที่ทุกคนมารวมกันพอดีทุกตัวละคร)และNเพื่อนของเธอก็เข้าไปคุยให้ผมNบอกว่าผมFAKEผมก็งงว่าผมผิดอะไรเธอไม่มองหน้าผมอีก และสาเหตุที่เธอคิดแบบนี้เพราะว่าเธอนั้นเคยโดน"ล้อว่าเป็นแฟนกับผม"ซึ่งตอนที่เธอโดนล้อนั้นผมไม่ได้อยู่ด้วยไงผมมารู้ที่หลังเธอคงรู้สึกไม่โอเครมากๆเลยเธอเป็นคนที่คิดมาก ผมบอกเธอมาตลอดว่าอย่าคิดมากนะบางเรื่องมันก็ไม่สำคัญอย่าเก็บไปคิดทุกเรื่องนะมันไม่ดีหรอก หลังจากที่เธอไม่มองหน้าผมเธอก็รีบกลับบ้านไปพร้อมกับแฟนของเธอหลังจากนั้นผมก็ไม่รู้ว่าผมพูดอะไรผิดไปเธอถึงไม่ยอมมองหน้าผม ผมจึงแชทไปขอโทดเธอพูดทุกอย่างเพื่อขอโทษที่ทำให้รู้สึกแย่และเธอนั้นก็ได้ตอบกลับมาว่า"ไม่ได้โกรธแค่ไม่โอเคร"เดียวก็หาย และเธอก็บอกมาอีกคำนึงว่า"ขอโทษที่ไม่เหมือนเดิม"ซึ่งเป็นคำพูดที่ผมเคยพูดกลับเธอในตอนแรกๆที่ผมเงียบเธอก็พยายามให้ผมกลับมาเป็นเหมือนเดิม หลังจากที่ผมพูดอะไรต่างๆนาๆ เธอก็ได้หายไปสักพักเพราะต้องไปต่างจังหวัดและก็ไปฝึก รด.เขาชนไก่แต่พอเธอกับมานั้นเธอก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เธอไม่คุยกับผมเหมือนเดิม เพราะว่าหลังจากที่เธอกลับจากเขาชนไก่ เธอได้แชร์รูป 2 รูป คือ รูปแรกพูดเกี่ยวกับ "ถ้าคุณทนสิ่งแย่ๆมาได้ตลอดแต่วันนึงคุณทนไม่ได้คุณจะกลายเป็นคนผิด" รูปที่2 คือ "กลัวคนอื่นเสียความรู้สึกแต่ไม่กลัวเธอเสียใจ"และผมก็กังวลใจเลยขอยืมรหัสFacebookของเพื่อนมาเพื่อจะเอาไปคุยกับเธอ ผมก็พยายามถามอ้อมๆก่อนและค่อยเข้าประเด็น สรุปว่า 2รูปนั้นแชร์ให้ผมแต่เธอยังไม่รู้นะว่าผมเล่นรหัสเพื่อนผมจึงถามเธอว่าไปเรื่อยเช่น"ตอนนี้ผมกำลังจะเดินออกจากชีวิตเธอแล้วนะไม่คิดจะตามหน่อยหรอ" อะไรปะมาณนี้และก็ถามว่าเมื่อไรจะหายโกรธผม เธอก็บอกว่า"ไม่ได้โกรธนะแค่ไม่โอเคร ก็คุยได้นะแต่ไม่สนิทใจเหมือนเดิม"ประมาณนี้ ตอนแรกผมก็รู้สึกเฟลๆนิดๆนะเพราะสาเหตุที่มันเป็นแบบนี้ไม่ได้เกิดจากผมแต่ก็คงมีส่วนแหละแต่ผมเสียใจตรงที่"เธอเชื่อคำพูดของคนอื่นมากว่าคำพูของผม"เธอไม่เห็นค่าคำพูดของคนที่คอยอยู่ข้างหลังเธอเลยเวลาที่เธอเสียใจก็ผมอีกแหละที่คอยปลอบเธอและ เธอก็เดินจากผมไปแบบไม่ใยดีอีกเลยนะ ผมพยายามหาเวลาเพื่อคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับเธอ ในวันนั้มันเป็นวันสอบปลายภาคของ ม.6 ช่วงนั้นเธอทะเลาะกับBด้วย และยังทะเลาะกับผมอีก ผมเข้าใจเธอนะว่าเธออาจต้องการเวลาแต่เข้าผมพยายามเข้าไปคุยกับเธอผมบอกว่า"ขอเวลาสัก5-10 นทได้มั้ยหลังเลิกสอบ"เพื่อจะรักษาความสัมพันธ์เอาไว้ แต่เธอนั้นบอกว่า"เราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้วคุยกันจบแล้วตั้งแ
ต่เมื่อคืน"ร้องไห้สุดท้ายผมก็บอกกับเธอไปว่านั่นผมเองเอารหัสเพื่อนมาเพราะอยากคุยด้วย"ผมพยายามจะขอเธออีกรอบเธอก็บอกเหมือนเดิมว่าเธอ ผมก็เลยไม่ได้คุยกับเธอเลย ต่อมา เธอและ Bก็ตัดเพื่อนกันอีก ทำให้เธอนนั้นเสียเพื่อนสนิทไปทีเดียว2คนนั่นคือ ผมและB ผมพยายามจะเข้าไปคุยกับเธออีกหลายรอบแต่ก็รู้สึกว่าไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว ต่อมาผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้Nฟัง Nบอกว่าแฟนของเธอนั้นเคยได้ยินว่าผมกับเธฮเป็นแฟนกันและผมกับเธอก็สนิทกันมากด้วยยิ่งทำให้แฟนของเธอนั้นยิ่งไม่ไว้ใจผมเข้าไปอีกทำและแฟนของเธอคงจะพูดอะไรบางอย่างเธอก็เลยไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป แต่ผมก็ยังเป็นห่วงเธอเพราะเพื่อนที่เธอไปอยู่ด้วยนั้นคือเพื่อนสนิทของBที่เพิ่งตัดเพื่อนกันไป วันนึงถ้าBนั้นดึงเพื่อนสนิทของBกลับไปผมคิดว่าเธอคงจะไม่เหลือใครอีกแล้วละนอกจากแฟนของเธอ แต่ผมก็ทำใจไว้แล้วละ ผมก็คงหวังว่าวันนึงเธฮจะเข้าใจในทุกๆเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะเธอคือเพื่อนที่สำคัญของผม ผมเลยเป็นห่วงเธอถึงตอนนีผมจะไม่สำคัญแล้วก็ตาม  


ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะครับ หวังว่าจะได้อะไรกลับไปบ้างนะครับ  ไว้เจอกันใหม่ครับ สวัสดีครับผม