ผมเครียดมากและเหนื่อยกับชีวิตผมอยากร้องไห้ตลอดเวลาสภาพจิตใจผมย่ำแย่มากๆ ตั้งแต่2017ถึงตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนเป็นพวกไม่ชอบเข้าสังคม ไม่คุย ไม่พบปะใคร ชอบเก็บตัว ผมเคยมีคนที่คอยให้กำลังใจนะครับ แต่ตอนนี้เค้าห่างจากผมและอาจจะลืมผมไปแล้ว ผมมีแค่พ่อและแม่กับเพื่อนที่สนิทมากๆ อยากจะบอกพ่อกับแม่ว่าเหนื่อยเหลือเกิน แต่ก็กลัวว่า เห้ยแค่นี้เองเหนื่อยแล้วหรอ พ่อแม่เราทำงานหนักกว่าเราอีกจะเหนื่อยได้ไง มันเลยทำให้ผมไม่กล้าที่จะบอกพวกท่านว่าเหนื่อยหรือท้อ บางทีผมคิดถึงความผิดหรือเรื่องที่เคยผ่านมาก็ชอบเดินไปบนสะพานลอยแล้วมองลงไป ก็อยากออกไปจากโลกนี้หรือไม่ก็ไปอยู่ในป่า ผมเหนื่อยมาก ผมควรที่จะบอกพวกท่านหรือป่าวครับ เพราะผมคิดว่าสิ่งที่เยียวยาจิตใจผมได้คือBNK48 มันทำให้เรารู้ว่ายังมีคนที่สู้และเป็นกำลังใจให้ ผมควรบอกพ่อแม่หรือป่าวครับ