มองตะวันอัสดงที่ปลายฟ้า
ฉายออกมาแสงสุดท้ายที่สดใส
อ่อนละมุนไม่ร้อนแรงเช่นคราใด
แสงสุดท้ายที่อ่อนโยนต่อสายตา
แล้วจึงย้อนคิดถึงกาลครั้งก่อน
คิดถึงตอนฉันคนนี้ไร้เดียงสา
คิดถึงวันฉันไม่มีสิ่งนานา
คิดถึงฉันที่แววตายังแวววาว
สิ่งต่างต่างฉันไขว่คว้าเพียงแค่ฉัน
ผ่านคืนวันฉันผ่านพ้นร้อนและหนาว
หลากผู้คนหลากชีวิตหลากเรื่องราว
ที่ฉันก้าวผ่านพ้นแล้วผ่านไป
มาตอนนี้สิ่งที่มียังเป็นฉัน
แตกต่างกันเพียงแววตาไม่สดใส
แตกต่างกันเพียงรอยร้าวในหัวใจ
แตกต่างไปจากคนเดิมที่ร้อนแรง
แล้วจึงมองออกไปที่ปลายฟ้า
แล้วตามหาดวงตะวันที่อับแสง
แล้วกล้ำกลืนถ้อยคำที่ทิ่มแทง
แล้วเก็บคืนสิ่งย้อนแย้งที่ได้มา
ตัวของฉันดั่งตะวันในครานี้
ที่เคยมีเคยร้อนแรงเคยเสาะหา
เพียงสุดท้ายจะอ่อนโยนและอ่อนล้า
เพียงจะลับแนวสายตาแล้วดับไป
........ตะวันลับ..........
ฉายออกมาแสงสุดท้ายที่สดใส
อ่อนละมุนไม่ร้อนแรงเช่นคราใด
แสงสุดท้ายที่อ่อนโยนต่อสายตา
แล้วจึงย้อนคิดถึงกาลครั้งก่อน
คิดถึงตอนฉันคนนี้ไร้เดียงสา
คิดถึงวันฉันไม่มีสิ่งนานา
คิดถึงฉันที่แววตายังแวววาว
สิ่งต่างต่างฉันไขว่คว้าเพียงแค่ฉัน
ผ่านคืนวันฉันผ่านพ้นร้อนและหนาว
หลากผู้คนหลากชีวิตหลากเรื่องราว
ที่ฉันก้าวผ่านพ้นแล้วผ่านไป
มาตอนนี้สิ่งที่มียังเป็นฉัน
แตกต่างกันเพียงแววตาไม่สดใส
แตกต่างกันเพียงรอยร้าวในหัวใจ
แตกต่างไปจากคนเดิมที่ร้อนแรง
แล้วจึงมองออกไปที่ปลายฟ้า
แล้วตามหาดวงตะวันที่อับแสง
แล้วกล้ำกลืนถ้อยคำที่ทิ่มแทง
แล้วเก็บคืนสิ่งย้อนแย้งที่ได้มา
ตัวของฉันดั่งตะวันในครานี้
ที่เคยมีเคยร้อนแรงเคยเสาะหา
เพียงสุดท้ายจะอ่อนโยนและอ่อนล้า
เพียงจะลับแนวสายตาแล้วดับไป