Pic from Google

มองจันทรา ทุกครา คืนเดือนเพ็ญ
สวยงามเด่น เป็นสง่า น่าหลงไหล
มองทุกครั้ง ที่ได้เห็น แม้อยู่ไกล
เหมือนมีมนต์ ดลใจ ให้เฝ้ามอง

แสงเรืองรอง กระทบจาก ดวงตะวัน
สาดส่องมา ให้ตัวฉัน คลายเศร้าหมอง
แม้ไร้แวว จะเอื้อมคว้า มาจับจอง
เพียงแค่มอง ตัวฉันนี้ ก็สุขใจ

เพ้อพร่ำไป ในราตรี ที่มองฟ้า
เป็นสิ่งเดียว ปลอบใจข้า หายหวั่นไหว
ความเยือกเย็น เข้าครอบคลุม สุมทั่วใจ
หวังได้มอง ตลอดไป ไม่คลาดกัน