ตัวนักลงทุนคือคนที่โดดจากหุ้นหนึ่งไปรักอีกหุ้นหนึ่งหรือจ่ายแพงเกินไปสําหรับบริษัทที่ไม่มีกําไรมารองรับราคาที่แสนแพงในตลาดหุ้น ทั้งหมดนี้คือต้นทุนจํานวนมากที่ผู้จัดการการเงินส่งบิลมาเก็บกับคุณสําหรับค่าใช้จ่ายที่เขาช่วยให้คุณไม่รวย มันคือความไม่เต็มใจของนักลงทุนที่จะต้องทําการบ้านในสิ่งที่จะต้องลงทุน ดังนั้นพวกเขาจึงปิดตาตัวเองด้วยการลงทุนกับหุ้นที่เป็นที่นิยมแต่มีปัจจัยพื้นฐานไม่ดี มันคือความสนุกของนักลงทุนที่ได้เงินมาง่ายๆด้วยการเก็งกําไรในหุ้น นักลงทุนจึงจบลงด้วยการพนันมากขึ้นและมากขึ้นจนเกินตัว มันคือความตกใจของนักลงทุนที่ต้องการจะออกจากปาร์ตี้ก่อนคนอื่นๆ พวกเขาจึงขายหุ้นออกอย่างบ้าคลั่งในราคาที่ตํ่าจนน่าตกใจ ทั้งหมดนี้จึงเป็นการลงทุนตามอารมณ์แทนที่จะลงทุนอย่างมีเหตุผลโดยการเป็นเจ้าของส่วนหนึ่งในบริษัท มันเป็นเพราะสายตาสั้นๆที่มองหากําไรด่วนโดยปิดตาตัวเองจากพื้นฐานในระยะยาวของธุรกิจ เหล่านี้คือปัจจัยที่ทําให้นักลงทุนตกตํ่าไม่ไช่ปัญหาของ GDP หรือเรื่องของดัชนีผู้บริโภค หรือเรื่องของธนาคารกลางขึ้นดอกเบี้ย

หมายเหตุ : ที่มาจาก " วิถีเต๋า วิถีบัฟเฟตต์ " แต่งโดย Marry Bufett และ David Clark แปลโดย เอกสิทธิ์ หัสสรังสี