ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต

มองใบไม้ร่วงพื้น          หล่นผลอย
ลากิ่งทิ้งแผลรอย          แก่ก้าน
ใบอ่อนแก่รอคอย         วันพลัด พรากนอ
เหลือแต่ต้นยืนต้าน       ต่อสู้เอนไกว

ทบทวนให้คิดแท้          ความจริง
ชีวิตแค่พักพิง               ชั่วครั้ง
อารมณ์รักชังชิง            บ่แน่  นอนเอย
สมมุติมิอยู่ยั้ง              เกิดขึ้นเสื่อมสลาย

นิยายชีวิตเวิ้ง              วังวน
เกิดแก่แด่ผู้คน            ทั่วหล้า
เวียนแหวกว่ายสายชล   ทุกข์สุข  
โลภโกรธหลงดั่งผ้า      ห่อหุ้มชีวิน

ดินลมไฟและน้ำ         "รูป"กาย
"เวทนา"มั่นหมาย         รอบรู้
"สัญญา"จำบ่คลาย       รู้สึก  ได้นา
ปรุงแต่งคิดทุกผู้         วาดแต้ม"สังขาร"

"วิญญาณ"ทางรับรู้      หกรู
กายและใจตาหู         จมูกลิ้น
มัดเป็นแท่งรวมดู        แน่นหนัก
เบญจขันธ์ทั้งสิ้น      ประกอบห้าองค์กรรม

ชีวิตกำเนิดขึ้น       ดับไป
ตั้งอยู่มิทันไร        เปลี่ยนแล้ว
โลกีย์สุขควรไฉน   ยึดติด
รู้สึกตัวมิแคล้ว     หมดสิ้นเวลา

......