...สังคมรอบๆตัวเรา จะแวดล้อมไปด้วย พ่อๆ + แม่ๆ อายุ 60 + ขึ้นไป

เวลาจะลุกก็โอ๊ย จะนั่งก็โอย เรามักจะแซวพวกท่านว่า บอกแล้วว่าอย่าแก่

พอแก่แล้ววันยากอย่างนี้แหล๊ะ พวกท่านก็พากันหัวเราะ แล้วบอกว่า อยากอายุยืนๆ

อยากเห็นคนแถวนี้แก่มั่ง จะเป็นอย่างไร ก็เป็นการพูดหยอกล้อกันเล่นเฉยๆ...

...พูดถึงพวกแม่ๆ ที่ไปจำศีล ก็ทยอยล่วงหล่นลงไป เหมือนใบไม้ที่พอแก่แล้วก็ร่วงหล่นลงจากต้น

พอเราไปงานศพ เราก็เข้าใจนะ ว่าพวกท่านปฏิบัติธรรมมาเย๊อะแล้ว พวกท่านต้องไปดีแน่ๆ

ตอนนี้ก็มีอยู่อีก 3 ท่านที่รอวันร่วงหล่น พวกเราพากันไปเยี่ยมให้กำลังใจพวกท่าน

แต่พอไปถึงแล้วเจอสภาพคนเจ็บที่ผอมแห้ง ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ พอเห็นแล้วหดหู่

สงสารพวกท่าน ที่ต้องมาอยู่ในสภาพช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เรากลับมาถึงบ้าน ภาพของพวกท่านจะติดตาเรา

แม้กระทั่งยามนอน เราได้ยินเสียงเราสวดมนต์ตลอดทั้งคืน เป็นบทสวดทำวัตรเช้าเย็น ที่เรากับพวกท่านเคยสวดมนต์ด้วยกัน...