วันนี้ ได้ไปรับน้องแฟนที่บินมาจากอเมริกา หลังจากไปไช้ชีวิต อยู่ที่นั้นมา10ปี เปลี่ยนไปหลายอย่าง โดยเฉพาะ ฐานะ

น้องแฟนเกียน ช่วงที่ยังอยู่ในพม่า เป็นชาวกระเหรี่ยงที่เกิด
มาในยุคสงครามชนกลุ่มน้อยในพม่า และช่วงเวลานั้นUN
ได้ส่งหน่วยงานมาช่วยดูแล จดชื่อเพื่อจะได้ให้สิทธิ์อบพยพ
ไปประเทศที่3ครับ

หลังจากนั้น20กว่าปี วันนึงก็ได้รับหมายเรียก ให้เตรียมตัว
ไปประเทศที่3 โดยก่อนที่จะไป ต้องไปอยู่ที่ศูนย์อบพยพบ้านนุโพ (รูปในเน็ต)

หลังจากนั้นสองปี ก็ได้ไปอเมริกา ไปเป็นพลเมืองที่นั้นครับ
โดยได้ไปทั้งครอบครับ ยกเว้นแฟนเกียน ที่ยังอยู่กรุงเทพฯ
และพี่สาวของแฟนเกียน ที่ไม่ยอมไปเพราะสามีไม่มีสิทธ์ได้ไป....

ช่วงที่ไปอเมริกาใหม่ๆ ทำอะไรไม่ถูกเลย ต้องเรียนรู้ ต้อง
ทำงานหนัก แต่ดีตรงที่ว่า ประกันสังคม และความเป็นอยู่
ของคนอเมริกามันดีครับ เลยทำให้เก็บเงินได้มากมาย
ไปอยู่ที่นั้นไม่นาน ก็มีรถขับสามคัน(มือสองรถญี่ปุ่น)
ช่วงแรกๆ ก็เช่าบ้านหลังเดียวแต่อยู่เป็นสิบๆคน

ปัจจุบันนี้ มีบ้านหลังใหญ่ เคยถามราคาน้องแฟนว่า หลายแสนดอลล่าอยู่ครับ ทุกวันนี้ ทำงานเป็นผู้ช่วยหมอ และเรียนอยู่ด้วยครับ...

นึกไม่ออกละ จบแค่นี้ละ พรุ่งนี้ต้องพาไปเที่ยว
แล้วอีกสองสามวัน พาไปส่งแม่สอด ไปทำบุญที่พม่า
และแบ่งสมบัติประเภทที่ดินในพม่าอีกครับ อิอิ