ก่อนอื่นขอเล่าว่าเรามีพี่สาว น้องสาว เราเป็นคนกลางและเป็นผู้ชาย อายุ20ต้นๆ เราตอนเด็กรู้สึกว่าชีวิตครบถ้วน ไม่ต้องการอะไรอีกเพียงพอ แต่พอมีน้องสาวขึ้นมาโลกทั่งใบของเราได้เปลื่ยนไป จากที่เราเคยมีความสุข เนื่องด้วยการย้ายจากกรุงเทพไปต่างจังหวัด และน้องสาวเราเกิดประสพภาวะเศรษฐกิจและการที่แม่ของเราต้องรับผิดชอบครอบครัวฝ่ายแม่ เนื่องจากป้าน้าอามีหลายคน่ ทั่งปัญหา ผัวเมีย จนเป็นไบโพลา แต่สุดท้ายก็จบที่ปัญหาผัวเมียทุกคน
น้องสาวของเราตอนเด็กๆอ่อนแอขาดวุฒิภาวะ ซึ่งนำปัญหาต่างๆเข้ามาในชีวิต พ่อกระทีบโยนเก้าอี้ แม่ตัดสินไม่เป็นธรรม น้องยังเล็ก ตามใจทุกคนเพียงเพราะเห็นว่าหน้าตาดีแล้วคนสุดท้อง จนเกิดเป้นสันดาน กว่าจะเรียนผ่านทุกช่วงชีวิต โกหก ลักขโมยเล็กน้อย ไม่เล็กนะขนาดกินปลาป๋องกันยกบ้าน
ปัญหาทางเพศทุกชั่นปี นับวันยิ่งโตขึ้น เราเลยเรียนแนะแนวและจิต โดยหวังว่าถ้ามีโอกาสได้สอน จะทำให้ดีที่สุดไม่ประสพเป้นเหมือนน้องสาว
การสอนของแม่ชอบเอาปรัชญามาอ้าในขณะที่เรา ถการเลี้ยงดู เผด็จการ แต่ไม่เคยตามใจ การที่เรารู้ว่าสิ่งในจำเป็นเดเห็นใจครอบครอบครัว
ทำสารพัดอย่างหวังว่าชีวิตจะก้าวหน้า แต่ทุกอย่างพังครั่งแล้วครั่งเราทั่งที่ไม่ได้เกิดจากเรา พังเพราะบุคลอื่น เราเสียอนาคต เราออดทนกับทกเรื่อง เป็นที่ปรึกษาาให้แม่และทุกคน มอบความรักและเชื่อใจโดยไม่มีข้อแม้ ผมจะทำยังไงต่อไปดี 16ปี ของน้องไม่เคยรู้สึกทำให้เราร้องหายด้วยความดีใจ มีแต่เจ็บและเสียใจ เราต้องอยู่ในสภาวะทุกคนต้องการบางอย่างจากเรามีแต่คำว่าผลประโยชน์ มีแต่แม่เราที่รักเราถึงแม่จะให้เป็นยังที่หวังไม่ได้ ก็รูสึกโชคดีกว่าใครหลายคน ผมควรใช้ชีวิตเดินหน้าต่อไปอย่างไรดี หรือปล่อยวางรับชะตากรรม ชีวิตที่มีแต่ ข้อแม้ ต้อง ให้ได้ จะทำยังไงดี