หลังจากซับไพร์ม พี่หรั่งบอกผ่าน imf มาทางเราว่า ไทยฮะ ต้องกระตุ้นการบริโภคนะฮะ เมื่องั้นแย่ทั้งโลกแน่ๆ
ระหว่างที่พี่หรั่งเริ่มคิดค้นนวัตกรรมทางการเงินอย่าง QE
เราก็เริ่มมีเงินพลาสติกติดหระเป๋ากัน
หลังจากนั้น เราก็เริ่มเข้าสู่ลัทธิบริโภคนิยม
นโยบายมากมายเข็นออกมามากมาย ด้วยเพราะว่า หนี้ครัวเรือนเราต่ำมาก คนไทยยุคนั้นเงินเก็บเยอะ
ดอกเบี้ยต่ำเตี้ยติดดิน ถึงขั้นติดลบในบางที่เพื่อเร่งให้เอาเงินไปลงอะไรก็ได้

มาตอนนี้พี่หรั่งฟื้น พี่หรั่งเริ่มไม่แคร์สื่อ ประกาศขึ้นดอก ยกเลิก QE ลดงบดุล
ส่วนพี่ไทย หนี้ครัวเรือนบาน หนี้เสียตรึม กำลังซื้อตกต่ำ ค่าครองชีพสูง
ค่าแรงสูง แต่ไม่มีนวัตกรรม ทักษะแรงงานต้องพัฒนาแข่งกับ AI กับโรบอท
จะไล่คนออกก็ไม่ได้ จะไม่ขึ้นค่าแรงก็ไม่ได้
ความหวังอยู่ที่ไหน หนี้ภาครัฐครับ มันยังต่ำอยู่ ยังสามารถใช้กระตุ้น GDP ได้
ผมยังมองเหมือนเดิม มันคือ กระสุนนัดสุดท้าย(ที่เราจำเป็นต้องใช้ แต่ผมก็ไม่เห็นด้วยกับ HST เหมือนเดิม)

แต่ในภาวะที่ดอกเบี้ยกำลังเข้าสู่ขาขึ้น เรากำลังเข้าไปสู่หัวเลี้ยวหัวต่ออีกครั้งนะฮะ

อันนี้คือความคิดที่มโนไว้มานานตั้งแต่ก่อนและก่อนรัฐบาลก่อน

แน่นอนมโน ก็ผิดเป็นเรื่องธรรมดา คิดว่า อ่านนิยายก่อนนอนนะฮะ