คือตัวเองค่อนข้างที่จะเป็นคนคิดเยอะ คิดมาก แล้วก็จะมีอาการปวดหัวร่วมด้วยทุกครั้งที่คิดมากเลยค่ะ ช่วงนี้เหมือนมีอาการอย่างอื่นร่วมด้วยคือ เริ่มง่วงนอนบ่อยขึ้น หิวแล้วก็กินเยอะมากขึ้น เครียดกับปัญหาต่างๆทางบ้าน ทางโรงเรียน เพื่อน ค่ะ
จากที่ชอบอ่านหนังสือนิยายหรือเล่นทวิตตามประสาติ่งเกาหลี ฟังเพลง ตอนนี้เริ่มไม่ค่อยสนุกกับการเล่นทวิตแล้วก็อ่านนิยายแล้วค่ะรู้สึกเบื่อแต่ก็ไม่ถึงกับไม่ทำเลย มีไปเลื่อนๆอ่านๆบ้างแต่ได้แค่แปปเดียว แต่กับเพลงเรายังชอบมากๆอยู่เหมือนเดิมค่ะ รู้สึกขี้เกียจมากขึ้น จากตอนแรกตื่นนอนตอนเช้านาฬิกาปลุกจะรีบลุก แต่ตอนนี้เริ่มขี้เกียจจะลุก
เหตุการณ์ต่างๆในช่วงนี้มีเรื่องให้คิดมากเยอะค่ะ ปิดเทอมซัมเมอร์นี้ต้องฝึกงาน แต่ก็มีปัญหาต้องใส่เฝือกหาที่ฝึกไม่ทันพอหายยังไม่ทันดีก็ต้องรีบไปหา เครียดเรื่องที่ฝึกงานไม่พอกลับบ้านมาก็เบื่อครอบครัวอีก คือส่วนตัวแล้วถ้าพูดตรงๆคือไม่ชอบพ่อค่ะ แม่บอกตลอดว่าพ่อเค้าดีทุกอย่างซึ่งมันก็จริงอย่างที่แม่บอกแต่เราก็ไม่เคยทำดีกับพ่อ จนเริ่มโตขึ้นเริ่มแย่ขึ้นมากเรารู้ตัวในจุดๆนี้ค่ะเลยเลือกที่จะไม่สื่อสารมากขึ้นเลือกที่จะเงียบมากกว่าพูดจาไม่ดีใส่ค่ะ
เราไม่แน่ใจว่าที่เป็นแบบนี้เป็นไปได้ไหมว่าพ่อเขาชอบพูดจาทำร้ายจิตใจใส่ คำพูดพ่อเขามันแย่มากๆสำหรับเราทำให้เราฝังใจกับคำที่เขาพูดเรื่อยๆจนทำให้เรารู้สึกแย่กับพ่อตัวเอง หลายๆครั้งที่เขาพูดจาทำร้ายจิตใจจนบางทีกินข้าวกันอยู่เขาก็พูดๆออกแนวบ่นๆจนเราร้องไห้ต่อหน้าแม่กับน้อง เราเป็นคนที่จะไม่ร้องไห้ต่อหน้าแม่กับน้องเพราะกลัวแม่จะไม่สบายใจ เราแคร์แม่กับน้องมากถึงแม้แม่จะดุบ่อยกว่าพ่อแต่ไม่เคยโกรธ
เรามีความคิดที่ว่าเราจะตายตอนนี้ไม่ได้ ในเมื่อยังไม่ได้ใบปริญญาและแม่กับน้องยังไม่สุขสบาย แต่เราไม่เคยคิดว่าจะไม่อยู่บนโลกนี้ หรือจะฆ่าตัวตายเพราะยังห่วงน้องห่วงแม่อยู่ แล้วเราก็รักตัวเอง แต่ว่าความรู้สึกนอยด์หรือผิดหวังต่างๆมันฉุดให้เหมือนเราเริ่มเศร้า เรามีความสุขเรายังหัวเราะกับเพื่อนที่โรงเรียนอยู่ แต่ว่ารู้สึกว่าช่วงนี้เราร้องไห้บ่อยเราดูคลิปต่างๆจากสื่อบางครั้งก็ร้องไห้ทั้งที่ปกติเป็นคนร้องไห้ยากมาก แต่ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองอ่อนไหวกว่าปกติมากๆๆ
เราไปอ่านเกี่ยวกับโรคซึมเศร้าต่างๆมาบ้างแต่ก็รู้สึกว่าตัวเองไม่เข้าข่ายหรือทำแบบสอบถามก็ไม่มีเกณฑ์ เลยไม่ทราบแน่ชัดว่าอาการแบบนี้ควรปรึกษาแพทย์ไหมหรืออาจจะเป็นเพราะเราเองที่เครียดเพราะปัญหาเกินไป ฝากด้วยนะคะ
สงสัยตัวเองว่ามีปัญหาทางจิตหรือเป็นโรคทางจิตหรือป่าวค่ะ รบกวนช่วยด้วยนะคะ
จากที่ชอบอ่านหนังสือนิยายหรือเล่นทวิตตามประสาติ่งเกาหลี ฟังเพลง ตอนนี้เริ่มไม่ค่อยสนุกกับการเล่นทวิตแล้วก็อ่านนิยายแล้วค่ะรู้สึกเบื่อแต่ก็ไม่ถึงกับไม่ทำเลย มีไปเลื่อนๆอ่านๆบ้างแต่ได้แค่แปปเดียว แต่กับเพลงเรายังชอบมากๆอยู่เหมือนเดิมค่ะ รู้สึกขี้เกียจมากขึ้น จากตอนแรกตื่นนอนตอนเช้านาฬิกาปลุกจะรีบลุก แต่ตอนนี้เริ่มขี้เกียจจะลุก
เหตุการณ์ต่างๆในช่วงนี้มีเรื่องให้คิดมากเยอะค่ะ ปิดเทอมซัมเมอร์นี้ต้องฝึกงาน แต่ก็มีปัญหาต้องใส่เฝือกหาที่ฝึกไม่ทันพอหายยังไม่ทันดีก็ต้องรีบไปหา เครียดเรื่องที่ฝึกงานไม่พอกลับบ้านมาก็เบื่อครอบครัวอีก คือส่วนตัวแล้วถ้าพูดตรงๆคือไม่ชอบพ่อค่ะ แม่บอกตลอดว่าพ่อเค้าดีทุกอย่างซึ่งมันก็จริงอย่างที่แม่บอกแต่เราก็ไม่เคยทำดีกับพ่อ จนเริ่มโตขึ้นเริ่มแย่ขึ้นมากเรารู้ตัวในจุดๆนี้ค่ะเลยเลือกที่จะไม่สื่อสารมากขึ้นเลือกที่จะเงียบมากกว่าพูดจาไม่ดีใส่ค่ะ
เราไม่แน่ใจว่าที่เป็นแบบนี้เป็นไปได้ไหมว่าพ่อเขาชอบพูดจาทำร้ายจิตใจใส่ คำพูดพ่อเขามันแย่มากๆสำหรับเราทำให้เราฝังใจกับคำที่เขาพูดเรื่อยๆจนทำให้เรารู้สึกแย่กับพ่อตัวเอง หลายๆครั้งที่เขาพูดจาทำร้ายจิตใจจนบางทีกินข้าวกันอยู่เขาก็พูดๆออกแนวบ่นๆจนเราร้องไห้ต่อหน้าแม่กับน้อง เราเป็นคนที่จะไม่ร้องไห้ต่อหน้าแม่กับน้องเพราะกลัวแม่จะไม่สบายใจ เราแคร์แม่กับน้องมากถึงแม้แม่จะดุบ่อยกว่าพ่อแต่ไม่เคยโกรธ
เรามีความคิดที่ว่าเราจะตายตอนนี้ไม่ได้ ในเมื่อยังไม่ได้ใบปริญญาและแม่กับน้องยังไม่สุขสบาย แต่เราไม่เคยคิดว่าจะไม่อยู่บนโลกนี้ หรือจะฆ่าตัวตายเพราะยังห่วงน้องห่วงแม่อยู่ แล้วเราก็รักตัวเอง แต่ว่าความรู้สึกนอยด์หรือผิดหวังต่างๆมันฉุดให้เหมือนเราเริ่มเศร้า เรามีความสุขเรายังหัวเราะกับเพื่อนที่โรงเรียนอยู่ แต่ว่ารู้สึกว่าช่วงนี้เราร้องไห้บ่อยเราดูคลิปต่างๆจากสื่อบางครั้งก็ร้องไห้ทั้งที่ปกติเป็นคนร้องไห้ยากมาก แต่ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองอ่อนไหวกว่าปกติมากๆๆ
เราไปอ่านเกี่ยวกับโรคซึมเศร้าต่างๆมาบ้างแต่ก็รู้สึกว่าตัวเองไม่เข้าข่ายหรือทำแบบสอบถามก็ไม่มีเกณฑ์ เลยไม่ทราบแน่ชัดว่าอาการแบบนี้ควรปรึกษาแพทย์ไหมหรืออาจจะเป็นเพราะเราเองที่เครียดเพราะปัญหาเกินไป ฝากด้วยนะคะ