ผมเคยหนีออกจากบ้านเพราะน้อยใจแม่ ทั้งที่ผมช่วยทั้งงานบ้าน ช่วยขายของ
หนีออกจากบ้านตอน ม.5 รู้สึกสำนึกตอนเรียนปี 3 แล้วกลับไปขอโทษแม่
และหลังจากนั้นผมตั้งใจเรียนให้จบ พาแม่ไปงานรับปริญญา และบวชให้แม่แล้ว
ครอบครัวผมมี แม่ ผม และน้องขายอีกคน แม่เป็นคนหาเลี้ยงคนเดียว กว่าจะคิดได้ก็ปล่อยเวลาไปเนิ่นนาน ทำให้แม่เสียใจ ไหนจะต้องมีคนพูดว่าแม่เลี้ยงลูกไม่ดี

ผมขอเตือนสติวัยรุ่นสมัยนี้ จะทำอะไร คิดให้ดีๆ อย่าให้อารมเป็นใหญ่