ที่ผ่านมาก้คิดว่าทำดีให้ตลอด ทำที่สุดแล้วค่ะที่บอกว่าทำดีไม่ได้ต้องการอะไรนะค้ะไม่เคยหวังผลกับคนผู้นี้ทำให้หลายๆอย่างที่ผ่านมาก้เพราะอยากทำให้ให้ด้วยใจจริงๆ แล้วก้ใจดีกับเขาตลอดตอนยังมีกันอยู่คือโกดไม่เคยนานเพราะตอนมีความสุขกับเขามันดีกว่าก้คิดจะโกดกันนานๆทำไมก้ใจดีกับเขาตลอดหายเรว แต่พอเปนเราทำผิดครั้งเดียวย้ำนะค้ะครั้งเดียวจริงๆ ทำไมถึงจะให้อภัยกันไม่ได้ปากร้องไม่โกดแต่คนเราอะคะมันเคยเปนยังไงแล้วไม่เหมือนเคย ก้รับรุ้ได้แล้วเขาก่ใจร้ายกับเรามากโทไปไม่ยอมคุยไลน์ไปคือตอบแบบใจร้ายมากๆ เราเลยตัดสินใจบล้อคทุกอย่างของเขาเพราะในเมื่อมาขนาดนี้แล้วก้คงต้องจบจริงๆ ยอมรับในที่สุดเปนทางเลือกที่ทำได้เพียงแค่นั้นแหละค่ะ แต่คือยังไปแอบดูเขาอยู่เรื่อยๆแล้วก่เหนๆเขากับคนของเขาก้เสียใจนะเสียใจมากตรงนั้นเคยมีเรา ตอนนี้เค้ามีคนเค้าพาคนของเค้าไปให้เพื่อนเค้าที่เค้าเคยพาเราไปรู้จัก ชีวิตเค้ากับคนนั้นเริ่มจะดูจริงจังไปอีกขั้นตัวเราเคยรู้สึกรักก้ต้องปล่อยไปน่าจะมีความสุขแต่คำนี้ก่คำนิยามเปนข้ออ้างตัวเองที่รักสาคนๆนึงไว้ไม่ได้ คนๆที่ไม่ได้รักเราแต่กลับไปรักอีกคนไปแล้วมากกว่าค่ะสำหรับเรานะ แล้วก่คือจุดพีคคือความคิดของตัวเราเองค่ะที่รู้สึกเสียใจ คิดถึง ยังรัก สิ่งพวกนี้มันยังคงอยู่แล้วด้วยเราเหนเค้าเรารู้สึกอยากสาปแช่งให้คนที่เค้าคบอยู่ตอนนี้ท้องค่ะ แบบท้องไปเลยแต่งงานเลยตอนนี้แหละ เอาให่สุดไปเลยแล้วก้ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่มันเลือกแต่ก่คืออีกใจก้รักแต่เปนสิ่งเดียวที่ทำได้ของคนแพ้อะคะ อยากให้มันแต่งงานกันตอนนี้เลยท้องซะมีลูกด้วยกัน อยากเห็นสิ่งนี้ค่ะเราได้เจ็บอย่างสาหัสไปให้รู้แล้วรู้รอด แต่อีกใจยังรออยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมแต่มันคงไม่มีทาง ตอนนี้ไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายไรแล้วแค่ยังคิดถึง พยายามจะไม่เข้าไปดูชีวิตมันแต่บางก้คถจนต้องเข้าไปดู มีใครเคยรู้สึกแบบนี้บ้าง?