สวัสดีชาวพันทิป...นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ (อาจจะพิมผิดๆถูกไปบ้าง ค่อยๆอ่านไปนะคะ ขออภัยมานะที่นี้ด้วย )
อะ เริ่มเลยละกัน..
เรามีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง(ขอแทนชื่อว่า เชอรี่ นะ ) คือเรากับ เชอรี่ เนี่ย เรียนโรงเรียนเดียวกัน ห้องเดียวกัน ที่มาเป้นเพื่อนกันได้ เพราะ เชอรี่ ขโมยเงินเราจากการเข้าค่ายคุณธรรม ตอนขึ้น มอปลายแรกๆ อันนั้นเลยส่งผลที่เราต้องได้เจอหน้า เชอรี่ บ่อยๆ เพราะนางแกจะเดินเข้ามาแล้วบอกว่า ติดไว้ก่อนนะ อันนี้ก้ตกใจอยู่เหมือนกัน ขนาดเพิ่งรู้จักกัน นางยังกล้าขอยืมเงินหน้าด้านๆเรย ไอ้เราก้ใจดีให้ไป ถือเป็นการเจอเพื่อนใหม่ ละกัน ตอนแรกๆที่อยู่ ม 4 เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มหนึ่งนะ กลุ่มใหญ่ซะด้วย มีคละกันไป ช/ญ/ต/ท/ก เรียกว่า ครบเลยละ ไปที่ไหน ใครก้รู้จัก จนคุณ เชอรี่ เข้ามาในชีวิต นางเข้ามาเป่าหูเราสารพัดคำ ที่ทำให้เรารู้สึกแย่กับคนในกลุ่ม จึงทำให้เราถอนตัวออกจากกลุ่มนี้ไป เพราะคำพูดของ เชอรี่ ทำให้เรารู้สึกเบื่อเพื่อนๆอยู่ตลอดเวลา เรียกได้ว่า อยู่ไปก็น่ารำคาญ ทั้งที่เพื่อนไม่ได้ทำอะไรผิดเลย แต่เรามองว่า น่าเบื่อไป ...ตามจริงเราไม่ใช่คนเชื่อคนง่ายนะ แต่ยอมรับเลยว่า  เชอรี่ นางมีทักษะด้านการโน้มน้าวเป็นพิเศษ สีหน้าท่าทาง อารมณ์ นางดูน่าเชื่อถือ ถ้าจะให้พูดถึงเรื่องรูปร่างหน้าตาละก็ เอิ่ม จะว่าไงดีละ นางสกปรก แต่งตัวมอมแมม ตัวสุง ผิวคล้ำ ขอบตาดำปึ๊ด ปากดำเหมือนสุบบุหรี่ หัวฟูรุงรัง และมีกลิ่นตัว มีตุ่มน้ำเหลืองเต้มไปหมด โอ้...แลดูไม่น่าคบเลยนะ แต่เราไม่ใช่คนเลือกคบคนซะหน่อย เราสองคนเข้ากันดีเลยละ ถ้าไม่นับการแต่งตัวอะนะ เราไม่ใช่คนแต่งตัวแย่ เพราะบ้านมีเงิน แต่ไม่รวย พอมีพอกิน เรื่องแฟชั่น ก็มีบ้าง เรากับ เชอรี่ เวลาไปไหนเราจะไปด้วยกันตลอด เป็นสาวขาลุย แต่เราจะเสียเปรียบให้ เชอรี่ ทุกครั้ง ไม่ว่าจะไปไหน เราจะเป็นคนออกตังคืค่ารถให้ เพราะทุกครั้งที่ถามเรื่องเงิน แม่นางจะทำสีหน้าแบ้วๆ ไร้เดียงสา ตีหน้ามึนๆใส่ เป็นแบบนี้มาจนถึง ม.6 ซึ่งเราก็ปล่อยเลยตามเลยไป โมโหนะ แต่ก็ปล่อยมันไป เวลาจะกินข้าว เราจะเลือกร้านข้างนอกห้าง แต่มีที่นั่งเยอะคนเยอะๆหน่อย แต่นางจะเบี่ยงตลอดว่าซื้อหมูปิ้ง ลูกชิ้น กินที่ป้ายรถเมย์ก็ได้ ไม่อยากเสียเงินเยอะ ข้าวได้น้อยไป ไม่คุ้ม ทุกอย่างที่ต้องใช้เงินนางจะเอาเรื่องราคาถูก กับความคุ้มมาเป็นข้ออ้างเสมอ จนบางทีเราก้คิดนะว่า บ้านไม่มีเงินหรืองก ปล่อยให้ตัวเองใช้ชีวิตเป้นขอทานไปตลอดได้ยังไง มีเงินก้เอามากินของแพงสักครั้ง แค่ครั้งเดียวก็ยังดี แม้แต่ขนาดอยากกินไก่เคเอฟซี นางเป็นคนบอกเราแท้ๆว่าหารครึ่ง ราคาชุด 359 เราก็เออดี กินก็ได้ถ้าหารครึ่งอะ ปรากฏว่า แม่นางกินเองคนเดียวทั้งชุดเลยจ้า เพิ่งเคยเจอคนกินเร็วแรงทะลุนรกแบบนี้ กินคำใหญ่ กินเสียงดัง กินมูมมาม กินไม่เงยหน้ามองใคร นี่เรื่องจริงนะ ก้มกินอย่างเดียว ขนาดพูดยังก้มหน้าเลย สบตาชั้นบ้างแม่คุณเอ๊ย...เราหยิบน่องไก่ ไปสองชิ้น ชิ้นเล็กด้วย อย่างน้อยก้ขอเผื่อไว้ กลัวไม่ได้กิน เราเป้นคนกินช้า ขณะที่กำลังกินน่องที่สอง เสียงแปลกๆก็มาจากข้างหน้า โอ้.เทอบิวตี้ฟลู แม่นางกินเกลี้ยงแล้ว เรออออกมาจ้าา จนคนรอบข้างหันมามอง วินาทีนั้นอยากแปลงร่างเป็นไอรอนแมน กระโดดทะลุผนังร้านไป แต่แม่นางก็ไม่ได้รับรู้อะไรกลับเค้าเลย พอถึงตอนจ่าย นางควักเงินในกระเป๋าออกมานับให้ดู หมื่นแสนล้านนาทีเพิ่งจะเห็นนางควักเงิน ขณะที่นับนางบอกว่า เมิงกูวมี80บาทวะ โทดทีนะ เมิงจ่ายก่อนดิ นี่กูนับแล้วนับอีกนะเนี่ย ตอนแรกมันมี 300กว่า เอะกูวไปซื้ออะไรตอนไหน พูดแล้วหัวเราะ เออ..กูวผิดเองที่เชื่อว่าเมิงมีตังค์ วินาทีนั้นเครียดคะ ทำไมเราต้องเป้นคนจ่าย วันนั้นเลยไม่ยอม ลงทุนไปส่งนางถึงบ้านเพื่อให้นางขอเงินพ่อแม่มาใช้คืน แต่ไม่ได้คะ นางบอกสงสารพ่อแม่วันนี้เราขอเงินมาเยอะละ เอ่เอ๊!!แล้วยูววไม่สงสาร มี บ้างเร้อะ รู้ว่าไม่มีเงินใช้ ทำไมไม่รู้จักเก็บ แต่ช่างเหอะ ไหนๆก้มาถึงบ้านละ ขอเข้าห้องน้ำแป้บจะได้สวัสดีพ่อแม่เทอด้วย พอเข้าบ้านไป แม่เจ้า...นี่บ้านคนนอนหรือกระท่อมร้างกลางป่า ทำไมมันสกปรกโสโครกแบบนี้ ยกมือไหว้ท่านพ่อที่นอนเปิดพุงขาข้างขวาพาดบนพัดลม(อันตรายนะคะคุณพ่อออ) สวัสดีคะคุณพ่อ >>..(หมายเลขที่ท่านเรียกกำลังดูทีวีอยู่คะ) ไร้การตอบสนองคะ ไม่รับไว้ ไม่มอง นี่ฉันโดน เมินเหรอเนี่ย!!อะไม่เป็นไรยังมีคุณแม่อยู่  ยกมือไหว้ท่านคุณแม่ที่นั่งกดมือถือ อยู่หน้าห้องน้ำ (เอ่อคุณแม่คะ พื้นที่ตรงนั้น สดชื่นดีมั๊ยคะ) สวัสดีคะแม่ >> (หมายเลขที่คุณเรียกกำลังเพลิดเพลินกับการดมกลิ่นมาดามหอมชื่นใจอยู่คะ) ไร้การตอบรับใดๆเช่นกัน เอ๊ะ! หรือว่า เราไม่มีตัวตน ห๊ะ..รึเราตายแล้ว ใช่เลย. โดน เชอรี่รีดไถเงินจนหมดตัว ไม่มีเงินซื้อข้าวกิน ถึงตายสินะ อะ.นอกเรื่องไปไกล ต่อๆ...เดินเข้าไปในห้อง เชอรี่ บร๊ะเจ้า! นี่หรือห้องผู้หญิง เตียงเล็กๆ ผ้าปูที่นอนเน่าๆแบบเน่ามาก ขี้ไคลนี่ชนิด แข็งติดเรย ผ้าอนามัยที่ใช้แล้วถูกวางไว้อ่างล้างหน้า ห้องมีห้องน้ำในตัว ฝุ่นเกรอะ ห้องกลิ่นเหม้นอับ มีพระพุทธรูป รูปเล็กวางยุบนทีวี สภาพร้าว เหมือนตกลงพื้นหลายครั้ง แก้วน้ำไม่มีน้ำ หยากไย่เกาะ ใต้เตียงมี ถ้วยชาม ที่กินแล้วไม่ล้างกับ หนังสือเรียน โอ๊ย!!เพิ่งเคยเก็น บนเตียงมีโน๊ตบุ๊ค จากการสอบถามนางแล้ว นางบอกว่า นางมีชีวิตอยู่แต่ในห้องทั้งกลางวันและกลางคืน ถ้าไม่นับตอนออกไปเที่ยว น้ำไม่อาบเป็นเดือนๆก็เคยมาละ(เล่าแบบไม่อายค่ะ)ไม่ค่อยได้คุยกะพ่อแม่ เวลากินข้าว แม่จะเอาอาหารมาให้ถึงห้อง พอกินเสร็จก็เคาะประตุให้แม่ไปเก็บ พ่อแม่ไม่ได้ทำงาน อยู่เฉยๆ มีตังใช้  เชอรี่ เล่นโน๊ตบุ๊ตทั้งวันทั้งคืน วันดูหมกมุ่นอยู่กับการดูหนังเลือดสาด และ อิโรติก ถ้าไม่ได้ดูก็ เซ็กโฟน เล่นแชทในเนตหา ผช มาเล่นเซ็ดโฟน บางครั้งก็ติดใจคนนั้น โทรหาเค้าทุกคืน จนรักเค้าขึ้นมา พอเค้าหายไปนี่ ถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ ม.2 โอ้ววว...ตอนนั้นอิชั้นกระโดดเชือกยุเลย มือถือเหรอ เน็ตเหรอ คือออะไร ใช่ยังไงอยู่เลย  เชอรี่ เล่าเรื่องตัวเองแบบไม่ห่วงภาพพจน์ นางดูมีความสุขที่ได้ทำแบบนี้ นางเล่าให้เราฟังว่า เวลาไปไหนมาไหนเนี่ย เวลาอยู่ท่ามกลาง ผช มันรู้สึกมีอารมณ์นะ เทอเคยเป้นมั๊ย? เอ้อ..ค่ะ โรคจิตดีคะ หึหึ..กลัวแล้วค่าา ครอบครัวนี้แปลกดีนะคะ เราได้เอาสิ่งที่เห็นไปเล่าให้เพื่อนๆฟัง(นิสัยไม่ดีเลย) เพื่อนบอกว่า รู้อยู่แล้วว่าเป็นคนยังไง เห็นทุกอย่างว่าทำอะไร  เชอรี่ ไม่ซื่อสัตย์กับเราหรอก เค้าแค่ไม่อยากให้เรามีเพื่อน เพราะอะไรนั้นไม่รู้ เพื่อนบอกว่า ลองสังเกตให้ดี ว่าเค้าพรากอะไรไปจากเราบ้าง นับแต่นั้นเราเลยลองสังเกต มันเป็นอย่างที่เพื่อนพูดทุกอย่าง บนความสนุกนั้น มีความเห็นแก่ตัวอยู่ บนความสุข มีความหักหลังอยุ่ เวลาเราจะคุยกับใคร  เชอรี่ จะคอยขัดอยู่ตลอด บางครั้งก็ไม่พูดกับเราเลย จะพูดก็มีแต่ประชด แล้วติคนนั้น ว่า ไม่ดีอย่างงั้นอย่างี้ เคยไปสมัครงานด้วยกัน ตอนเค้าถามว่าเราทำอะไรได้บ้าง เราก็บอกตามที่เราทำได้ แต่แม่นางกลับแย้งมาว่า เราทำไม่ได้ ทำไมพูดโกหกละ พอเราบอกว่า ทำอันนี้ได้นะ แม่นางจะหัวเราะเยาะแล้วพูดว่า ทำได้เหรอ จริงอะ จนคนถามไม่ไว้ใจเรา ส่วนแม่นางได้หน้าไปคะ  เชอรี่ เป็นคนเรียนเก่ง ตัวท๊อป เรียนดี กีฬาเด่น ชอบออกกำลังกาย เก่งร้อง เก่งเต้น เราเทียบไม่ติดเรย จนวันนึงนางสอบได้อันดับสองของห้อง นางโมโห แล้วไม่พูดกับคนที่ได้อันดับหนึ่ง แต่ไม่มีใครสนใจนางหรอก นอกจากเราแล้ว เชอรี่ ก็ไม่มีเพื่อนอีก มาเล่าวีระกรรมต่อ เวลา เชอรี่ ไปหอเรา ทุกอย่างที่มีในห้อง เค้าจะแอบขโมยไปทีละอย่างสองอย่าง  นางไม่ชอบให้คนอื่นมาหาเรา อย่างกะเป้นเจ้าของห้อง ไม่ชอบให้เรามีแฟนก่อน ถ้านางยังไม่มี เราก็คิดนะว่า มันใช่เรื่องที่ต้องมาหวงมั๊ย ไปทำกิจกรรมกับเพื่อนกลุ่มออื่น นางจะหาโอกาสไปเล่าเรื่องไม่ดีของเราให้กลุ่มนั้นฟัง เวลานางทะเลาะกับเพื่อน อยากฆ่าเพื่อน นางเล่าสารพักวิธีที่จะฆ่าคนนั้นตามหนังที่ได้ดูมา โอโห..จำแม่นมาก วิธีฆ่า ที่ไม่ได้ลงมือเองนี่ แม่นางจำแม่นมาก ซึมซับอย่างดีเลย ทุกอย่างอยู่ในตัว เชอรี่ หมด ยอมรับเลย เกิดมาไม่เคยเจอคนแบบนี้ และไม่อยากเจออีก จนวันนึงเราจึงเรียก เชอรี่ เข้าไปคุย เราสารภาพทุกอย่างกับสิ่งที่รู้สึกในตอนนี้ นางรู้สึกไม่พอใจมากที่เราว่านางแบบนั้น คำว่าเพื่อนของเราจบลงเพียงตรงนั้น โดยที่ เชอรี่ ยังไม่จบ นางหาวิธีสาารพัด ที่ทำให้เราไม่สามารถเข้าหาใครได้ สารพัดที่กัดกั้นขัดขวางเรา ไม่ให้เรามีเพื่อน แบบชนนิดที่ว่า ถ้านางไม่มีใครเราก็ต้องไม่มีใคร นางไม่ได้อะไรเราก็ต้องไม่ได้บ้าง แต่ไม่มีใครเลยที่เชื่อนาง เพื่อนกลุ่มเดิมที่เราเคยอยู่เค้ารู้เรื่องทุออย่างแล้วยินดีที่จะให้เรากลับมาอีกครั้ง  เชอรี่ช่วงนั้นก็หายไป จนกระทั้งเรียนจบ เราก็ไม่ได้ติดต่อนางอีกเลย แล้วนางเองก้หายไปเลย แต่นางจะเล่นเฟสบุ๊คส่องดูว่าใครทำอะไร แต่ปิดแชทไม่ให้ใครเห็นว่าเล่นอยู่ นางรู้ความเคลื่อนไหวของทุกคน แล้วมีอีกอย่างที่ยังไม่ได้เล่าคือ เงินทุกบาททุกสตังนางยังอยู่ดี จนถึง ม.4 มีเพื่อนรุ่นน้องไปถามนางว่า นางมีเงินมั๊ย นางบอกว่ามี เทอสะสมมาตลอดตั้งแต่ ม.4 จนป่านนี้มีเป็นแสนละ มีกาารบอกรุ่นน้องด้วยนะว่า ถ้าอยากมีเงิน ให้งก เออ...เชื่อคะ เทอหลอกใช้เงินคนอื่นจนเป้นสันดานไปแล้วค่ะ
>>>>>ขอประทานโทดท่านผู้อ่านนะคะ ที่เรียบเรียงผิดเพี้ยนไปบ้าง สาเหตุเพราะ รีบมากคะ 555