สวัสดีคะชาวพันทิพ เราอยากฟังความคิดเห็นของทุกคน โดยเฉพาะคนที่เคยผ่านช่วงมหาลัย อยากลองเปิดมุมมองความคิดของเราให้มากขึ้น
ตัวเราเป็นลูกสาวคนเดียว ครอบครัวของเราไม่ค่อยสมบรูณ์แบบเท่าไร หลายครั้งที่เราคิดว่าเราโชคร้ายแต่มีสิ่งหนึ่งที่เรามั่นใจมาก คือ เรามีเพื่อนที่ดี
ตอนอนุบาลเราเข้าเรียนโรงเรียนหญิงล้วนชื่อดังแห่งหนึ่งในกทม อยู่ที่นั้นจนจบมอ6 เป็นช่วงเวลาที่แสนสุข เรารู้สึกเหมือนว่ามีคนบนฟ้าวาดสิ่งนี้มาให้เรา กลุ่มเรามีสมาชิกหลักอยู่ 8คน แต่บางทีก็มีรวมตัวกลุ่มเฉพาะกิจบ้าง เราเป็นคนคุยง่ายไปไหนไปกัน ปากหมานิดหน่อย(อาจจะเพราะเราพูดจาตรงไปบางที) คิดอะไรเราก็จะพูดออกมาเลย จนเราลืมไปว่าคนบางคนเขาก็ไม่ได้อยากฟังเรื่องจริงไปซะหมด
เราเคยสนิทกับเพื่อนคนหนึ่ง ชื่อแมงป่อง นั่งติดกันมาสามปี เหมือนดูโอ เราโดดเรียนด้วยกัน วิ่งหนีครูฝ่ายปกครองมาด้วยกัน โดนตีมาด้วยกัน จนมอ 6แมงป่องนิสัยเปลี่ยนไป เทอเริ่มทะเยอะทะยาน อยากได้อยากมีเหมือนคนอื่น กระเป๋าแบรน รองเท้าแบรน มันคงเป็นเรื่องปกติของสังคมในโรงเรียนเรา แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะหาให้ได้ขนาดนั้น แมงป่องยืมเงินเราบ่อยขึ้น นินทาเพื่อนที่ซื้อของตัดหน้าตัวเองบ่อยขึ้น จนวันหนึ่งแมงป่องไปมีแฟน ทุกอย่างยิ่งแย่กันไปใหญ่ เราเลยไปสนิท กับเพื่อนอีกคน ชื่อ สิงโต สิงโตนิสัยแบบคนที่เราชอบทุกอย่างไม่พูดมากไม่เรื่องเยอะไม่ขี้นินทาไม่ติดโทรศัพท์ ไม่มีเฟสบุ๊คหรืออินตราแกรม เป็นคนแบบหนึ่งที่เราเคยอยากเป็น อิสระต่อโลกsocial เราเป็นคนไม่สนใจการเรียนเท่าไรสิงโตก็จะทำการบ้านของเราให้หมด เพราะรู้ว่าเราต้องไม่รู้แน่ๆ
ส่วนเพื่อนคนอื่นในกลุ่มก็ดีกับเรามากๆทุกคนเรียนรู้ว่าแต่ละคนเป็นยังไงและพยายามช่วยเหลือกัน ชีวิตมอปลายของเราจบลงด้วยดีโดยมีความรู้สึกผิดหวังกับแมงป่องนิดหน่อย แต่ในภาพรวมจัดว่าเยี่ยม
ตอนปี1เราเลือกเรียนสาขาที่พ่อแม่อยากให้เรียน รู้สึกเบื่อและเซ็งชีวิตมากสุดท้ายเลยซิ่วมาอ่านหนังสือ ตอนนั้นเพื่อนๆทุกคนก็อยู่ข้างๆ คอยช่วยแล้วก็ให้คำปรึกษาตลอด ตอนสอบอีกครั้งเราเลือกอันดับ1เป็นคณะที่เราฝัน อันดับสองเลือกคณะที่สิงโตอยู่ อันดับสามมิวสิคอยู่ และอันสุดท้ายเลือกมหาลัยใกล้บ้าน
ตอนนั้นคิดแล้วว่าเอาว่ะชีวิตจะเลือกให้เราไปทางไหนก็เอา ถ้าไม่ติดคณะที่ชอบก็ได้มีเพื่อนเก่าเป็นพี่ ไม่ก็ได้มหาลัยใกล้บ้านจะได้เดินไปมอทุกวันเลย
สุดท้ายเราติดคณะอันดับที่สาม ผิดหวังนิดหน่อยแต่คิดว่าก็ยังมีเรื่องดีมีเพื่อน ตอนรับน้องเราอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งท่าทางติมๆ ตอนแรกคิดว่ามันเป็นเกย์ สาขาเรามีกันแค่ 40กว่าคน ไปๆมาๆกลายเป็นว่ากลุ่มกลายเป็นผู้หญิงคนเดียวในผู้ชาย 10คน ช่วงแรกก็ดีทุกคนดูแลเราดีมาก เหมือนได้เป็นผู้บังคับบัญชา จนกระทั่งเริ่มมีงานกลุ่ม ตอนนั้นเรารู้สึกได้เลยว่า โอ้โห้ได้เวลาตื่นจากฝันละ กว่าเราจะรู้จักว่าใครเป็นยังไงก็ตอนทำงานนี้แหละ
เพื่อนผู้ชายในกลุ่มเราเริ่มโชว์สันดานออกมามากขึ้น เห็นแก่ตัว เอาแต่ตัวเองรอด ไม่เคยเก็บชีท เดินไม่เคยรอ ไม่เคยจองที่นั่งให้ เลิกเรียนก็กลับบ้านทันที จากครั้งหนึ่งที่เราเป็นคนตัวติดเพื่อน 24ชม มีเพื่อนคอยปลอบ คอยโอ้ คอยทำรายงานและการบ้านส่วนตัว ไม่เคยคิดว่าตัวเองต้องเป็นคนลุกขึ้นมาทำงานที่เรียกว่างานกลุ่มด้วยตัวเอง
เรื่องราวเลวร้ายลงจนเราได้พบกับเพื่อนคนหนึ่ง ชื่อเชอรี่ เชอรี่เดินมาคุยกับ เชอรี่ดูเป็นคนเรียบร้อยแสนดีพูดน้อย เธอจบมาจากโรงเรียนหญิงล้วนมาจากต่างจังหวัดเช่นกัน เชอรี่เดินมาขอว่าเวลาเราไปเที่ยวกลางคืนให้ชวนเธอไปด้วยเธออยากลองดู เพราะในสาขาที่เรียนอยุ่ไม่ค่อยมีคนสไตล์เรา พวกผู้ชายในกลุ่มเราเองก็เถอะไม่มีคนที่กินเหล้าหรือสุบบุรี่เลยสักคน แน่นอนคะสุราทำให้คนสนิทกัน ไม่นานกลุ่มเรากับเชอรี่ก็มารวมกัน กลุ่มเชอรี่เป็นกลุ่มหญิงล้วน 4คน ทุกคนมาจากต่างจังหวัดเหมือนกัน เราก็พอคุยกับพวกนั้นได้ แต่เรากับเชอรี่จะตัวติดกันแทบตลอด เชอรี่มีหอหน้ามอเราไปนอนเล่นบ่อยๆ ถ้าดึกแล้วเบื่อก็จะวิ่งเข้าร้านเหล้าไปนั่งฟังเพลงด้วยกันสองคน อารมว่าสองคนก็ตั้งวงแล้ว
หลังๆเชอรี่เริ่มสนิทกับเพื่อนผู้ชายในกลุ่มเรามากขึ้น จนใครๆตั้งคำถามกับเชอรี่ว่าทนคนอย่างเราได้ยังไง เหมือนนางเอกกับนางร้ายที่มาเป็นเพื่อนกัน วันเวลาผ่านไปคะเพื่อนชายของเราเริ่มมีแฟนจนกระทั่งทั้งกลุ่ม เราก็ไม่ได้แคร์อะไรมีปัญหาอะไรก็อยุ่กับเชอรี่
เราพาเชอรี่ไปเที่ยวที่ดีๆ ทุกครั้งที่เราไปออกเดท ก็จะพาเชอรี่ไปด้วย เราจะไปกับเพื่อนกลุ่มไหนก็ด้วย เพราะเราเห็นว่าเชอรี่ชอบเพื่อนสไตล์เรา ดูตื่นเต้นทุกครั้งที่เจอเลย ถึงจะใช้เงินเปลืองหน่อยแต่เราก็ให้ยืมตลอด ถ้ากลับดึกเราก็จะส่งเชอรี่ก่อนทุกครั้งเพราะเราคิดว่าเชอรี่เป็นดูเบาะบาง ซื่อๆ
จนวันหนึ่งคะมีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาในชีวิตของเรา ปกติเราไม่คิดมากนะถ้าเพื่อนคนไหนจะไปคุยกับคนที่เราเคยคุย แต่เรื่องที่พาช้อคที่สุดเกิดก่อนวาเลน์ไท เมื่อเชอรี่ทักผู้ชายคนนั้นไปว่าขอทำของขวัญไปให้ได้ไหม ตอนรู้หน้าสั่นนิดหนึ่ง เลยทักไปหาเชอรี่นางเลยบอกตรงๆว่าอยากทำให้เฉยไม่มีอะไร แบบfc งงนิดนึ่งเพราะของขวัญวันเกิดเราเชอรี่ไม่เคยให้ แต่เราก็คิดในใจว่าไม่มีอะไรแหละ จนวันหนึ่งเรากับผู้ชายคนนั้นทะเลอะกันหนักมาก เราเพิ่งรู้ตัวว่าเราชอบผู้ชายคนนี้จริงๆและเสียใจมาก เชอรี่ก็เป็นคนที่อยู่ข้างเราตลอด จากครั้งนั้นเราก็เลยยิ่งรู้สึกรักและไว้ใจในตัวเชอรี่มากๆ บ่อยครั้งที่เราไปเที่ยวแล้วจะโดนผู้ชายสี เชอรี่ก็จะเอาตัวเองมาบังไว้ หรือถ้าผู้ชายมาขอเบอร์เชอรี่ก็จะบอกว่าเป็นคู่เลสกับเรา5555 นานวันผ่านไปความสัมผัสเรา เรายิ่งรู้รักเชอรี่มากขึ้น เวลาเราเจออะไรที่เพื่อนผู้ชายในกลุ่มทำแล้วเราไม่ชอบเราก็จะได้คำปลอบใจจากเชอรี่
เชอรี่เคยคุยกับคนคุยเก่าเราหลายคนแต่นั้นไม่ใช่ปัญหา จนคนคุยคนนั้นเป็นคนที่ทะเลอะกับเราคะ ส่วนตัวบอกตรงๆไม่ชอบให้คนที่รักไปยุ่งกับคนที่เกลียด ยิ่งไปเข้าข้างคนที่เราไม่ชอบ นัดดูหนังยิ่งไปกันใหญ่ พฤติกรรมของเชอรี่เปลี่ยนไปจนคนอื่นๆสังเกตได้ อะไรที่เคยทำก็ไม่ทำ การแต่งตัวคล้ายเรา แล้วทุกครั้งที่คนถามนางจะบอกว่าติดเชื้อจากเรา เพื่อนเราเริ่มเตือนเรื่องเชอรี่บ่อยๆ แล้วเราก็เริ่มรู้สึกแปลกใจ เพราะเราไม่เคยรู้จักเพื่อนของเชอรี่เลยสักคน เชอรี่ไม่เคยเราเรื่องส่วนตัวให้เราฟังมีแต่เราที่เราเรื่องของเราจนหมดเปลือก
ตอนนั้นรู้สึกแปลกใจคะ สับสนเหมือนตัวคนเดียวบนโลก เพราะเพื่อนผู้ชายในกลุ่มตอนเรารู้สึกไม่อยากยุ่ง ทุกครั้งที่เคยคิดว่าเชอรี่อยู่ข้างๆตอนนี้ก็เริ่มสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร แล้วทำไมก่อนนี้ถึงแสนดีขนาดนั้นแล้วตอนนี้ทำไมเปลี่ยนไป
เราเพิ่งเริ่มสังเกตว่าเวลาเชอรี่อยากทำอะไรเราก็ได้มาง่ายๆทุกครั้ง ตอนปี2 เชอรี่ไปลงสมัครเป็นบัดดี้ฝรั่งไม่ชวนเราสักคำ(ตอนนั้นงงหนัก) แต่ดวงเราคงขัดนางไว้อาจารย์เห็นเรานั่งรอเพื่อนเลยบอกให้มาๆๆๆๆ เชอรี่อยากเข้าชมรมดนตรีมหาลัยแต่กลายเป็นเราที่ได้เล่นแทน เพราะเราดนตรีเป็นอยู่แล้วส่วนนางไม่เป็นอะไรเลย เพื่อนฝรั่งชวนไปเล่นกีฬา เชอรี่ก็สู้ไม่ไหวกลายเป็นเราที่เพื่อนฝรั่งชอบและชวนไปเที่ยวด้วยตลอด ช่องว่างของเรากว้างขี้นแล้วเราตอนนั้นก็รู้สึกอ้างว้างมาก
ทักไปหาแมงป่องนางไม่ตอบกระทั่งเราถามเรื่องสอบ แต่กดลงรูปลงในอินแกรม เพื่อนอีกคนสิงโตเราเพิ่งมาจับได้ตอนหลังว่านาง make ชีวิตตัวเองขึ้นมาหมด คนที่นางเคยอ้างว่าเป็นแฟนเคยเจอกันแค่3ครั้ง รถที่บอกแม่ซื้อให้ไม่ได้มีจริง โกหกเพื่อนว่าไปต่างประเทศแต่ไปเจอรูปในกล้องว่าไปต่างหวัด
โห่ตอนนั้นเราช้อคมากเลยนะ เหมือนเพื่อนที่เคยสนิทและไว้ใจเกิดเป็นใครไม่รู้หมด เราตัดสินใจคบผู้ชายคนหนึ่งที่เพิ่งเจอไม่นาน แต่สุดท้ายเหมือนโดนหลอก เขาเหมือนจะมีแฟนอยู่แล้ววันนั้นเราโดนทักมาด่าในเฟสบุ้ค ตอนนั้นไม่รู้จะทำไงเหมือนกันไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว แถมยังมีเรื่องงานกลุ่มที่ต้องมาอยู่กับเพื่อนผู้ชายที่เห็นแก่ตัวแล้วไม่ทำงานอีก เราร้องไห้โทรไปหาเชอรี่ขอให้ออกมาหา คิดว่าสภาพตัวเองคงหมดอาลัยตายยากสุดๆ
เชอรี่บอกเราว่าไม่มีเงิน พอเราบอกว่าเดี๋ยวให้ยืมเชอรี่บอกว่าไม่เอาอ่ะไม่อยากยืม ทั้งๆที่ปกตืยืมตลอด พอเราบอกว่างั้นไม่ต้องกินมานั่งเป็นเพื่อนพอ เทอบอกว่าๆม่ๆ้หรอก ไม่กินก็ต้องจ่ายทั้งที่แต่ก่อนไม่เคยเลย น้ำเสียของเชอรี่ที่ฟังอยู่ปลายทางไม่ได้ดูเส้าซึมหรือเห็นใจเราสักนิด เสียงนั้นดูเย้นชาไร้ความรู้สึก เรากดตัดสายทิ้ง แล้วเราก็ไม่เคยได้ยินเสียงโทรกลับ
จนวันจันทร์เรามาเจอเชอรี่ในห้องเทอไม่ถามสักคำว่าเราเป็นยังไง จนเพื่อนผชในกลุ่มเราเดินมาพูดว่า นี้ดูไม่ออกอ่อทุกคนในห้องเนี่ยก็แสแสร้งทั้งนั้น ทุกคนใส่ในกากอยู่มีคนเดียวที่ทอด จะเอาไรกับเพื่อนมหาลัย เพื่อนมหาลัยมันก็คบกันเพราะผลประโยชน์ทั้งนั้น พอเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนอีกคนฟังก็พูแบบนี้อีก
แต่เราก็ยังโง่ทักเชอรี่ไปว่าเป็นไร ท้ายสุดเราก็ได้คำตอบ นางบอกว่าก่อนหน้าเนี่ยไม่ใช่ตัวนางเลยแล้วตอนเนี่ยก็อยากทำไรแบบที่ตัวเองอยากทำบาง ไม่ใช่ไม่อยากให้ยุ่งนะ แต่ไม่ต้องรู้เรื่องของเราก็ได้(ประโยคแบบที่ออยพูดกับขนมปังเลยจร้า)
ร้ายสุดเรามารู้ว่าเชอรี่แอบคุยกับผู้ชายของเราคนที่เราเคยบอกว่าทะเลอะด้วยมาตลอด ก็ไม่รู้ว่ามันไปสนิทกันตอนไหนเห็นอีกทีก็เม้นเฟสบุ๊คอย่างสนิทน่ารักคุคิ ส่วนผู้ชายกลุ่มเราก็กลายเป็นเพื่อนเชอรี่อย่างสมบรูณ์ เราออกจาากกลุ่มไม่ยุ่งกับใคร
เราค้นพบอีกด้านของโลก ครั้งหนึ่งเราให้เพื่อนเต้มร้อยมาตลอด แต่ในวันที่เราแย่ที่สุดไม่มีใครสักคนอยู่ข้างเรา พอเราโทรหาเพื่อนเก่า เรารู้แล้วว่าทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว วันที่เราไปเจอเพื้อนๆอีกไม่มีใครถามเราเป็นอะไร ทุกคนพูดแต่เรื่องตัวเอง จนตอนเนี่ยเราสับสนไปหมดว่าแบบไหนที่เรียกว่าเพื่อนกัน
เพื่อนกลุ่มเก่าเรานัดกันไปทะเล ตอนแรกก็อยากไปนะแต่ใจเราตอนนั้นไม่ไหวจริงๆ อยากอยู่แต่บ้าน พอเราไม่ไปก็โดนด่า เราเริ่มรู้สึกแย่กับสิ่งที่ตัวเองเคยคิดว่าเราโชตดี พักหลังเวลาไปไหนกันก็ไม่มีใครชวนเรา
อยากฟังเรื่องเล่าของคนอื่นนะ อยากรู้ว่าเคยเจออะไรกันบ้างแล้วผ่านมาได้ไง
คุณเคยผิดหวังจากเพื่อนรักยังไงบ้าง?
ตัวเราเป็นลูกสาวคนเดียว ครอบครัวของเราไม่ค่อยสมบรูณ์แบบเท่าไร หลายครั้งที่เราคิดว่าเราโชคร้ายแต่มีสิ่งหนึ่งที่เรามั่นใจมาก คือ เรามีเพื่อนที่ดี
ตอนอนุบาลเราเข้าเรียนโรงเรียนหญิงล้วนชื่อดังแห่งหนึ่งในกทม อยู่ที่นั้นจนจบมอ6 เป็นช่วงเวลาที่แสนสุข เรารู้สึกเหมือนว่ามีคนบนฟ้าวาดสิ่งนี้มาให้เรา กลุ่มเรามีสมาชิกหลักอยู่ 8คน แต่บางทีก็มีรวมตัวกลุ่มเฉพาะกิจบ้าง เราเป็นคนคุยง่ายไปไหนไปกัน ปากหมานิดหน่อย(อาจจะเพราะเราพูดจาตรงไปบางที) คิดอะไรเราก็จะพูดออกมาเลย จนเราลืมไปว่าคนบางคนเขาก็ไม่ได้อยากฟังเรื่องจริงไปซะหมด
เราเคยสนิทกับเพื่อนคนหนึ่ง ชื่อแมงป่อง นั่งติดกันมาสามปี เหมือนดูโอ เราโดดเรียนด้วยกัน วิ่งหนีครูฝ่ายปกครองมาด้วยกัน โดนตีมาด้วยกัน จนมอ 6แมงป่องนิสัยเปลี่ยนไป เทอเริ่มทะเยอะทะยาน อยากได้อยากมีเหมือนคนอื่น กระเป๋าแบรน รองเท้าแบรน มันคงเป็นเรื่องปกติของสังคมในโรงเรียนเรา แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะหาให้ได้ขนาดนั้น แมงป่องยืมเงินเราบ่อยขึ้น นินทาเพื่อนที่ซื้อของตัดหน้าตัวเองบ่อยขึ้น จนวันหนึ่งแมงป่องไปมีแฟน ทุกอย่างยิ่งแย่กันไปใหญ่ เราเลยไปสนิท กับเพื่อนอีกคน ชื่อ สิงโต สิงโตนิสัยแบบคนที่เราชอบทุกอย่างไม่พูดมากไม่เรื่องเยอะไม่ขี้นินทาไม่ติดโทรศัพท์ ไม่มีเฟสบุ๊คหรืออินตราแกรม เป็นคนแบบหนึ่งที่เราเคยอยากเป็น อิสระต่อโลกsocial เราเป็นคนไม่สนใจการเรียนเท่าไรสิงโตก็จะทำการบ้านของเราให้หมด เพราะรู้ว่าเราต้องไม่รู้แน่ๆ
ส่วนเพื่อนคนอื่นในกลุ่มก็ดีกับเรามากๆทุกคนเรียนรู้ว่าแต่ละคนเป็นยังไงและพยายามช่วยเหลือกัน ชีวิตมอปลายของเราจบลงด้วยดีโดยมีความรู้สึกผิดหวังกับแมงป่องนิดหน่อย แต่ในภาพรวมจัดว่าเยี่ยม
ตอนปี1เราเลือกเรียนสาขาที่พ่อแม่อยากให้เรียน รู้สึกเบื่อและเซ็งชีวิตมากสุดท้ายเลยซิ่วมาอ่านหนังสือ ตอนนั้นเพื่อนๆทุกคนก็อยู่ข้างๆ คอยช่วยแล้วก็ให้คำปรึกษาตลอด ตอนสอบอีกครั้งเราเลือกอันดับ1เป็นคณะที่เราฝัน อันดับสองเลือกคณะที่สิงโตอยู่ อันดับสามมิวสิคอยู่ และอันสุดท้ายเลือกมหาลัยใกล้บ้าน
ตอนนั้นคิดแล้วว่าเอาว่ะชีวิตจะเลือกให้เราไปทางไหนก็เอา ถ้าไม่ติดคณะที่ชอบก็ได้มีเพื่อนเก่าเป็นพี่ ไม่ก็ได้มหาลัยใกล้บ้านจะได้เดินไปมอทุกวันเลย
สุดท้ายเราติดคณะอันดับที่สาม ผิดหวังนิดหน่อยแต่คิดว่าก็ยังมีเรื่องดีมีเพื่อน ตอนรับน้องเราอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งท่าทางติมๆ ตอนแรกคิดว่ามันเป็นเกย์ สาขาเรามีกันแค่ 40กว่าคน ไปๆมาๆกลายเป็นว่ากลุ่มกลายเป็นผู้หญิงคนเดียวในผู้ชาย 10คน ช่วงแรกก็ดีทุกคนดูแลเราดีมาก เหมือนได้เป็นผู้บังคับบัญชา จนกระทั่งเริ่มมีงานกลุ่ม ตอนนั้นเรารู้สึกได้เลยว่า โอ้โห้ได้เวลาตื่นจากฝันละ กว่าเราจะรู้จักว่าใครเป็นยังไงก็ตอนทำงานนี้แหละ
เพื่อนผู้ชายในกลุ่มเราเริ่มโชว์สันดานออกมามากขึ้น เห็นแก่ตัว เอาแต่ตัวเองรอด ไม่เคยเก็บชีท เดินไม่เคยรอ ไม่เคยจองที่นั่งให้ เลิกเรียนก็กลับบ้านทันที จากครั้งหนึ่งที่เราเป็นคนตัวติดเพื่อน 24ชม มีเพื่อนคอยปลอบ คอยโอ้ คอยทำรายงานและการบ้านส่วนตัว ไม่เคยคิดว่าตัวเองต้องเป็นคนลุกขึ้นมาทำงานที่เรียกว่างานกลุ่มด้วยตัวเอง
เรื่องราวเลวร้ายลงจนเราได้พบกับเพื่อนคนหนึ่ง ชื่อเชอรี่ เชอรี่เดินมาคุยกับ เชอรี่ดูเป็นคนเรียบร้อยแสนดีพูดน้อย เธอจบมาจากโรงเรียนหญิงล้วนมาจากต่างจังหวัดเช่นกัน เชอรี่เดินมาขอว่าเวลาเราไปเที่ยวกลางคืนให้ชวนเธอไปด้วยเธออยากลองดู เพราะในสาขาที่เรียนอยุ่ไม่ค่อยมีคนสไตล์เรา พวกผู้ชายในกลุ่มเราเองก็เถอะไม่มีคนที่กินเหล้าหรือสุบบุรี่เลยสักคน แน่นอนคะสุราทำให้คนสนิทกัน ไม่นานกลุ่มเรากับเชอรี่ก็มารวมกัน กลุ่มเชอรี่เป็นกลุ่มหญิงล้วน 4คน ทุกคนมาจากต่างจังหวัดเหมือนกัน เราก็พอคุยกับพวกนั้นได้ แต่เรากับเชอรี่จะตัวติดกันแทบตลอด เชอรี่มีหอหน้ามอเราไปนอนเล่นบ่อยๆ ถ้าดึกแล้วเบื่อก็จะวิ่งเข้าร้านเหล้าไปนั่งฟังเพลงด้วยกันสองคน อารมว่าสองคนก็ตั้งวงแล้ว
หลังๆเชอรี่เริ่มสนิทกับเพื่อนผู้ชายในกลุ่มเรามากขึ้น จนใครๆตั้งคำถามกับเชอรี่ว่าทนคนอย่างเราได้ยังไง เหมือนนางเอกกับนางร้ายที่มาเป็นเพื่อนกัน วันเวลาผ่านไปคะเพื่อนชายของเราเริ่มมีแฟนจนกระทั่งทั้งกลุ่ม เราก็ไม่ได้แคร์อะไรมีปัญหาอะไรก็อยุ่กับเชอรี่
เราพาเชอรี่ไปเที่ยวที่ดีๆ ทุกครั้งที่เราไปออกเดท ก็จะพาเชอรี่ไปด้วย เราจะไปกับเพื่อนกลุ่มไหนก็ด้วย เพราะเราเห็นว่าเชอรี่ชอบเพื่อนสไตล์เรา ดูตื่นเต้นทุกครั้งที่เจอเลย ถึงจะใช้เงินเปลืองหน่อยแต่เราก็ให้ยืมตลอด ถ้ากลับดึกเราก็จะส่งเชอรี่ก่อนทุกครั้งเพราะเราคิดว่าเชอรี่เป็นดูเบาะบาง ซื่อๆ
จนวันหนึ่งคะมีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาในชีวิตของเรา ปกติเราไม่คิดมากนะถ้าเพื่อนคนไหนจะไปคุยกับคนที่เราเคยคุย แต่เรื่องที่พาช้อคที่สุดเกิดก่อนวาเลน์ไท เมื่อเชอรี่ทักผู้ชายคนนั้นไปว่าขอทำของขวัญไปให้ได้ไหม ตอนรู้หน้าสั่นนิดหนึ่ง เลยทักไปหาเชอรี่นางเลยบอกตรงๆว่าอยากทำให้เฉยไม่มีอะไร แบบfc งงนิดนึ่งเพราะของขวัญวันเกิดเราเชอรี่ไม่เคยให้ แต่เราก็คิดในใจว่าไม่มีอะไรแหละ จนวันหนึ่งเรากับผู้ชายคนนั้นทะเลอะกันหนักมาก เราเพิ่งรู้ตัวว่าเราชอบผู้ชายคนนี้จริงๆและเสียใจมาก เชอรี่ก็เป็นคนที่อยู่ข้างเราตลอด จากครั้งนั้นเราก็เลยยิ่งรู้สึกรักและไว้ใจในตัวเชอรี่มากๆ บ่อยครั้งที่เราไปเที่ยวแล้วจะโดนผู้ชายสี เชอรี่ก็จะเอาตัวเองมาบังไว้ หรือถ้าผู้ชายมาขอเบอร์เชอรี่ก็จะบอกว่าเป็นคู่เลสกับเรา5555 นานวันผ่านไปความสัมผัสเรา เรายิ่งรู้รักเชอรี่มากขึ้น เวลาเราเจออะไรที่เพื่อนผู้ชายในกลุ่มทำแล้วเราไม่ชอบเราก็จะได้คำปลอบใจจากเชอรี่
เชอรี่เคยคุยกับคนคุยเก่าเราหลายคนแต่นั้นไม่ใช่ปัญหา จนคนคุยคนนั้นเป็นคนที่ทะเลอะกับเราคะ ส่วนตัวบอกตรงๆไม่ชอบให้คนที่รักไปยุ่งกับคนที่เกลียด ยิ่งไปเข้าข้างคนที่เราไม่ชอบ นัดดูหนังยิ่งไปกันใหญ่ พฤติกรรมของเชอรี่เปลี่ยนไปจนคนอื่นๆสังเกตได้ อะไรที่เคยทำก็ไม่ทำ การแต่งตัวคล้ายเรา แล้วทุกครั้งที่คนถามนางจะบอกว่าติดเชื้อจากเรา เพื่อนเราเริ่มเตือนเรื่องเชอรี่บ่อยๆ แล้วเราก็เริ่มรู้สึกแปลกใจ เพราะเราไม่เคยรู้จักเพื่อนของเชอรี่เลยสักคน เชอรี่ไม่เคยเราเรื่องส่วนตัวให้เราฟังมีแต่เราที่เราเรื่องของเราจนหมดเปลือก
ตอนนั้นรู้สึกแปลกใจคะ สับสนเหมือนตัวคนเดียวบนโลก เพราะเพื่อนผู้ชายในกลุ่มตอนเรารู้สึกไม่อยากยุ่ง ทุกครั้งที่เคยคิดว่าเชอรี่อยู่ข้างๆตอนนี้ก็เริ่มสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร แล้วทำไมก่อนนี้ถึงแสนดีขนาดนั้นแล้วตอนนี้ทำไมเปลี่ยนไป
เราเพิ่งเริ่มสังเกตว่าเวลาเชอรี่อยากทำอะไรเราก็ได้มาง่ายๆทุกครั้ง ตอนปี2 เชอรี่ไปลงสมัครเป็นบัดดี้ฝรั่งไม่ชวนเราสักคำ(ตอนนั้นงงหนัก) แต่ดวงเราคงขัดนางไว้อาจารย์เห็นเรานั่งรอเพื่อนเลยบอกให้มาๆๆๆๆ เชอรี่อยากเข้าชมรมดนตรีมหาลัยแต่กลายเป็นเราที่ได้เล่นแทน เพราะเราดนตรีเป็นอยู่แล้วส่วนนางไม่เป็นอะไรเลย เพื่อนฝรั่งชวนไปเล่นกีฬา เชอรี่ก็สู้ไม่ไหวกลายเป็นเราที่เพื่อนฝรั่งชอบและชวนไปเที่ยวด้วยตลอด ช่องว่างของเรากว้างขี้นแล้วเราตอนนั้นก็รู้สึกอ้างว้างมาก
ทักไปหาแมงป่องนางไม่ตอบกระทั่งเราถามเรื่องสอบ แต่กดลงรูปลงในอินแกรม เพื่อนอีกคนสิงโตเราเพิ่งมาจับได้ตอนหลังว่านาง make ชีวิตตัวเองขึ้นมาหมด คนที่นางเคยอ้างว่าเป็นแฟนเคยเจอกันแค่3ครั้ง รถที่บอกแม่ซื้อให้ไม่ได้มีจริง โกหกเพื่อนว่าไปต่างประเทศแต่ไปเจอรูปในกล้องว่าไปต่างหวัด
โห่ตอนนั้นเราช้อคมากเลยนะ เหมือนเพื่อนที่เคยสนิทและไว้ใจเกิดเป็นใครไม่รู้หมด เราตัดสินใจคบผู้ชายคนหนึ่งที่เพิ่งเจอไม่นาน แต่สุดท้ายเหมือนโดนหลอก เขาเหมือนจะมีแฟนอยู่แล้ววันนั้นเราโดนทักมาด่าในเฟสบุ้ค ตอนนั้นไม่รู้จะทำไงเหมือนกันไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว แถมยังมีเรื่องงานกลุ่มที่ต้องมาอยู่กับเพื่อนผู้ชายที่เห็นแก่ตัวแล้วไม่ทำงานอีก เราร้องไห้โทรไปหาเชอรี่ขอให้ออกมาหา คิดว่าสภาพตัวเองคงหมดอาลัยตายยากสุดๆ
เชอรี่บอกเราว่าไม่มีเงิน พอเราบอกว่าเดี๋ยวให้ยืมเชอรี่บอกว่าไม่เอาอ่ะไม่อยากยืม ทั้งๆที่ปกตืยืมตลอด พอเราบอกว่างั้นไม่ต้องกินมานั่งเป็นเพื่อนพอ เทอบอกว่าๆม่ๆ้หรอก ไม่กินก็ต้องจ่ายทั้งที่แต่ก่อนไม่เคยเลย น้ำเสียของเชอรี่ที่ฟังอยู่ปลายทางไม่ได้ดูเส้าซึมหรือเห็นใจเราสักนิด เสียงนั้นดูเย้นชาไร้ความรู้สึก เรากดตัดสายทิ้ง แล้วเราก็ไม่เคยได้ยินเสียงโทรกลับ
จนวันจันทร์เรามาเจอเชอรี่ในห้องเทอไม่ถามสักคำว่าเราเป็นยังไง จนเพื่อนผชในกลุ่มเราเดินมาพูดว่า นี้ดูไม่ออกอ่อทุกคนในห้องเนี่ยก็แสแสร้งทั้งนั้น ทุกคนใส่ในกากอยู่มีคนเดียวที่ทอด จะเอาไรกับเพื่อนมหาลัย เพื่อนมหาลัยมันก็คบกันเพราะผลประโยชน์ทั้งนั้น พอเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนอีกคนฟังก็พูแบบนี้อีก
แต่เราก็ยังโง่ทักเชอรี่ไปว่าเป็นไร ท้ายสุดเราก็ได้คำตอบ นางบอกว่าก่อนหน้าเนี่ยไม่ใช่ตัวนางเลยแล้วตอนเนี่ยก็อยากทำไรแบบที่ตัวเองอยากทำบาง ไม่ใช่ไม่อยากให้ยุ่งนะ แต่ไม่ต้องรู้เรื่องของเราก็ได้(ประโยคแบบที่ออยพูดกับขนมปังเลยจร้า)
ร้ายสุดเรามารู้ว่าเชอรี่แอบคุยกับผู้ชายของเราคนที่เราเคยบอกว่าทะเลอะด้วยมาตลอด ก็ไม่รู้ว่ามันไปสนิทกันตอนไหนเห็นอีกทีก็เม้นเฟสบุ๊คอย่างสนิทน่ารักคุคิ ส่วนผู้ชายกลุ่มเราก็กลายเป็นเพื่อนเชอรี่อย่างสมบรูณ์ เราออกจาากกลุ่มไม่ยุ่งกับใคร
เราค้นพบอีกด้านของโลก ครั้งหนึ่งเราให้เพื่อนเต้มร้อยมาตลอด แต่ในวันที่เราแย่ที่สุดไม่มีใครสักคนอยู่ข้างเรา พอเราโทรหาเพื่อนเก่า เรารู้แล้วว่าทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว วันที่เราไปเจอเพื้อนๆอีกไม่มีใครถามเราเป็นอะไร ทุกคนพูดแต่เรื่องตัวเอง จนตอนเนี่ยเราสับสนไปหมดว่าแบบไหนที่เรียกว่าเพื่อนกัน
เพื่อนกลุ่มเก่าเรานัดกันไปทะเล ตอนแรกก็อยากไปนะแต่ใจเราตอนนั้นไม่ไหวจริงๆ อยากอยู่แต่บ้าน พอเราไม่ไปก็โดนด่า เราเริ่มรู้สึกแย่กับสิ่งที่ตัวเองเคยคิดว่าเราโชตดี พักหลังเวลาไปไหนกันก็ไม่มีใครชวนเรา
อยากฟังเรื่องเล่าของคนอื่นนะ อยากรู้ว่าเคยเจออะไรกันบ้างแล้วผ่านมาได้ไง