คือเรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง และเมื่อถึงช่วงเข้ามหาลัยต่างคนก็ต่างเรียน เรียนคนละคณะเริ่มๆห่างกันเวลาเราทักไปคุยเรื่องต่างๆนาๆนางก็ตอบนะแต่พอนานเข้าก็แบบเหมื่อนจะคุยกันก็นที่ต้องการความช่วยเหลือหรือไม่ก็มีเรื่องต้องคุยกันหรือบางที่เราทักไปก็คือนานมากกว่าจะตอบแบบเกือบครึ่งวันบางที่เราตอบกลับสตอรี่ผ่านไปหนึ่งวันค่อยตอบหรือไม่ก็ไม่ตอบเราก็พยายามคิดว่าเค้าคงมีหน้าที่ต้องทำแต่พอกับเพื่อนในกลุ่มอีกคนนึงเค้าก็คุยปกตินะ แบบไปคุยไปเล่านู้นเล่านี่ เราก็เลยแบบนอยนิดๆ แต่ช่างมันเถอะตัวเราเองก็มีเรื่องต้องคิดมากมาย แต่คนเคยสนิทกันเราก็แบบแปลก ใครเคยเป็นบ้างแล้วทำยังไงถึงมูฟออนออกจากความคิดเล็กคิดน้อย