เหตุผลที่เรายังยึดติดคนๆ นึงเป็นเพราะตัวเราเองที่ไม่ยอมปล่อยเค้าไป อันนี้ไม่ได้กวนนะคะ เพราะเราเองก็เป็นคนนึงที่ยึดแฟนเก่าไว้อย่างเหนียวแน่นเป็นปีๆ ต่อให้เค้าทำอะไร โกรธแค่ไหน สุดท้ายก็ให้อภัยเค้าเสมอ เราเคยเชื่อว่าถ้าเรารักเค้ามากพอ มั่นคงพอ สุดท้ายเค้าจะรับรู้ แต่ก็นะกลายเป็นว่าเรามีความสุขในช่วงสั้นๆ ที่เค้ากลับมา ที่เหลือก็ทุกข์ใจร้องให้วนไปไม่สิ้นสุด ผ่านจุดที่เคยเสียเงินเป็นแสนบินไปบ้านเกิดเค้า แต่กลับมาได้แต่ความว่างเปล่ากับน้ำตา แต่ก็นั่นแหล่ะเราก็ยังไม่ยอมปล่อยมืออยู่ดี จนในที่สุดถึงจุดนึงที่เราเจ็บเต็มที่ (ความจริงก็เมื่อวานแหล่ะค่ะ) เราเลิกทุกอย่างเลย, ลบ chat, บล็อคเบอร์, บล็อคทุกช่องทางการติดต่อ เราไม่ได้ลืมเค้าแต่เราจำทุกอย่างที่เค้าทำไว้กับเรา แล้วคอยบอกตัวเองว่าถ้าลืมเค้าไม่ได้ก็จำไว้ด้วยว่าเค้าไม่ได้รัก เราไม่เอาใครมาแทนที่เค้า เพราะมี ผช. เฮง-ซวย คนเดียวในชีวิตก็มากพอแล้ว ไม่ต้องการคนที่สอง เราคอยบอกตัวเองว่าเราเลือกได้ว่าจะเป็นเหยื่อของความสัมพันธ์ห่วยๆ หรือเราจะลุกขึ้นสู้เพื่อสิ่งที่คู่ควรกับเรา

จำไว้นะคะ หากวันนี้เราตัดใจจากเค้าไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าพรุ่งนี้จะทำไม่ได้ และถ้าพรุ่งนี้ทำไม่ได้ก็ไม่ได้หมายความว่าวันต่อๆ ไปจะทำไม่ได้ ดังนั้นอย่ากลัวที่จะเริ่มตัดใจ และอย่าหมดหวังถ้าวันนี้จะล้มเหลว เริ่มเลยค่ะ คุณเริ่มได้เลยตั้งแต่ตอนนี้ เรามาสู้ไปด้วยกันนะคะ