เริ่มจากการที่ว่าครอบครัวพ่อเราเป็นคนจีน 100% แต่ย้ายรกรากมาอยู่ที่ไทย ด้วยความที่ว่าสมัยหนุ่มๆ พ่อเราเป็นคนเจ้าชู้มาก แล้วพอมีเรากับน้อง ก็ทำให้พ่อหวงมาก หวงเกินไปแบบมากๆ ในระดับที่สั่งเราว่าห้ามมีเพื่อนผู้ชายนะ ห้ามคุยห้ามเล่นกับผู้ชายนะ ห้ามมีแฟน ตั้งแต่อนุบาลจนถึงตอนนี้ เราม.5 แล้วค่ะ ถ้าเป็นเด้กคนอื่นคงใช้ชีวิตประมาณว่า ตั้งใจเรียนไปติวบ้านเพื่อน ไปเรียนพิเศษ อะไรแบบนี้ใช่ไหมคะ แต่สำหรับเรา การไปติวบ้านเพื่อนนี่ยากกว่าขอวีซ่าไปต่างประเทศอีกนะ ทั้งๆที่เราก็อยู่หญิงล้วน ขนาดอยู่หญิงล้วนพ่อเรายังไม่ให้เราไว้ใจเพื่อนเลย พ่อเราหวงในระดับที่ เวลาเราเดินไปหน้าบ้านหรือหลังบ้านยังต้องจับตามอง เขาจะด่าว่าเราเสียๆหายๆทุกครั้งเวลาที่เราขึ้นไปทำการบ้านบนห้องนอน  เขาจะเริ่มถามจากการที่ว่า  เราขึ้นไปทำอะไร  พอเราบอกว่าเราขึ้นไปทำการบ้าน เขาจะชอบตอบกลับมาว่าทำจริงหรอ อยู่ข้างล่างก็ไม่เคยคิดจะทำแล้วขึ้นไปข้างบนจะทำเหรอ ขึ้นไปนั่งถ่ายอะไรให้ใครดูหรือเปล่า เขาชอบคิดว่าเราจะไปทำอะไรที่มันเสียหายอย่างเช่นให้ท่าผู้ชายหรือพวกเซ็กโฟนอะไรทำนองนั้น ทั้งทั้งที่เราแค่อยู่ข้างล่างแล้วไม่มีสมาธิเลยอยากขึ้นไปทำข้างบน ในบางทีเราขอเขาไปเรียนพิเศษ  เขาก็จะรอรับ ซึ่งปกติเขาจะเป็นคนไปรับไปส่งเราที่โรงเรียนทั้งๆที่โรงเรียนอยู่ไกลจากบ้านมากค่าน้ำมันไปกลับเป็นหลักร้อย  ทั้งๆที่ถ้าเรานั่งรถเมล์ไปเอง มันแค่ 40บาท เขาคุมเราไม่ให้เราได้ไปไหนกับใครเลย บางทีเรายืนรออเขามารับแล้วมีเด็กผู้ชายจากโรงเรียนข้างๆมาจอดรถพอดีกับที่เขามารับ เขาก็พยายามเค้นถามว่าคนคนนั้นคือใคร จนเราอึดอัด
จนทุกวันนี้เราไม่มีเพื่อนไม่มีสังคม โดนบุลลี่เพราะพ่อไปอวดเบ่งที่โรงเรียน  ทุกวันนี้เราอึดอัดมาก  ไม่ตายก็เหมือนตาย  รู้สึกไร้ค่า  จนทุกวันนี้เราเป็นโรคซึมเศร้า เคยคิดที่จะฆ่าตัวตายหลายครั้ง  แต่ก็สงสารแม่  พ่อแม่ก็โดนไม่น้อยไปกว่าเราเลย เราร้องไห้ทุกวัน  เราเครียดมากๆ เพราะตอนนี้เราอยากเรียนพิเศษ  แต่เขาไม่ให้เรียน  เขาคิดว่าตอนที่เราเรียนครั้งที่แล้ว เราไปนั่งเล่นอยู่โรงเรียนเพื่อนที่เป็นชายล้วนทั้งๆที่มันไม่ใช่ความจริง เขาไม่เคยเข้าใจอะไรเราเลย จริงๆไมได้มีปัญหาแค่เรื่องเรียนนะ เขามีปัญหากับทุกเรื่องในชีวิตเราเลย ความรู้สึกเหมือนนักโทษ แล้ว คนที่มีปัญหากับเราคนที่ชอบด่าเราเสียๆหายๆไม่ใช่แค่พ่อ แต่เป็นย่าและครอบครัวฝังพ่อทั้งหมด  เราควรแก้ไขปัญหานี้ยังไงดี  ให้เขารู้ว่าเราเป็นคนยังไงจริงๆแล้วข้างใน  ทำยังไงให้เขายอมรับในตัวเราทั้งๆที่เราตั้งใจเรียนแล้วแต่เขาก็ยังคิดว่าเราทำได้ไม่สุดพอ  ทำยังไงให้เขามองเราดีกว่านี้ ทำยังไงถึงจะเปลี่ยนความคิดของพวกเขาได้เราเครียดมากๆช่วยหน่อยนะคะ