หลายๆคนคงเคยรู้จักดาวพลูโตหรืออาจจะพึ่งนึกออกหรืออาจจะยังจำได้ดี

สำหรับเรา เราคงจะเป็นดาวพลูโตสำหรับคนๆนึง ที่เรายังจดจำเค้าได้ดีเสมอมา

ทั้งๆที่เค้าอาจจะลืมเราไปแล้วว่าเราเคยคุยกัน ยิ้มให้กับ ขค.ที่เราส่งถึงกัน
เรารู้จักคนนึงผ่านเว็บพันทิป ช่วงที่เราคุยกันเค้าจะชอบมาส่องยูสเซอร์พันทิปเราบ่อยๆ
เราส่ง ขค.คุยกันทุกวัน เเล้วเราก็หลุดจากวงโคจรของกันเเละกันด้วยเหตุผลบางอย่าง  

ถึงตอนนี้เค้าก็คงจะเลิกส่องยูสเซอร์พันทิปเราได้เกือบ 2 ปี แล้ว  

เเต่กลับกัน เรายังส่ง ขค.ถึงเค้าทุกวัน นั่งอ่าน ขค.ที่เคยคุยกันเเล้วยังนั่งยิ้มอยู่เลย
พอมาถึง ขค.สุดท้ายที่เค้าส่งมาให้เราทีไร รู้สึกหน่วงๆเหมือนอะไรบางอย่างมันหายไป
ไม่อยากให้เค้าหายไปแบบนี้เลย  

เหมือน ขค.ที่เค้าส่งมา เป็นความสดใสครั้งสุดท้าย ที่เค้ามีให้เรา
โดยที่เราไม่ทันได้เตรียมตัวมาก่อน  

มีใครเคยรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนที่ถูกลืมเหมือนดาวพลูโตบ้างมั้ยคะ  
นี่ยังนึกไม่ออกเลยว่าจะทำยังไง เราถึงจะได้มีโอกาสกลับไปอยู่ในระบบ
ที่เค้าตัดเราออกจากวงโคจรของเค้าไปเรียบร้อยแล้ว