ฉันป่วยเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ
สำหรับผู้ป่วยโรคซึมเศร้าอย่างฉัน ยอมรับเลยว่าการจะรักใครสักคนเป็นเรื่องยากมาก

เพราะอะไรน่ะหรือ?
กลัว
คือคำตอบแรกและคำตอบเดียวของฉัน

การที่ฉันป่วย ปัจจัยหนึ่งคือเรื่องของความรักและการถูกทอดทิ้ง
ฉันเลยกลัว กลัวที่จะรักใครสักคนแล้วหากวันหนึ่งเค้าหมดรักแล้วทอดทิ้งฉัน ฉันคงจมดิ่งลงสู้ความมืดอีกครั้ง

แต่สิ่งที่ฉันกลัวมากกว่าการถูกทอดทิ้ง คืออะไรรู้ไหมคะ?

ฉันกลัวที่จะกลับไปสู่จุดต่ำสุดของชีวิตอีกครั้ง

ความรู้สึกตอนนั้นไม่เคยจางหายไป ความคิดที่จะจากโลกใบนี้ไปไม่ใช่เรื่องล้อเล่น และฉันไม่อยากเผชิญหน้ากับสถานการณ์นั้นอีก เพราะฉันไม่รู้ว่า ตัวฉันในเวลานั้น จะตัดสินใจอย่างไร

แต่การรักใครสักคนไม่ใช่เรื่องผิด
เราไม่ผิดที่จะรัก และเค้าก็ไม่ผิดที่ทำให้เรารัก

ดังนั้น ฉันจึงตัดสินใจก้าวผ่านความกลัวในจิตใจของตนเอง
ยอมรับความเสี่ยงนั้น และเริ่มรักใครสักคนอีกครั้ง

ถึงแม้ว่ารักครั้งนี้อาจจะไม่สมหวัง
ถึงแม้ว่าฉันรักเค้า แต่เค้าไม่ได้รักฉัน
แต่อย่างน้อยทุกๆวันที่ฉันคิดถึงเค้า ก็มีแต่ช่วงเวลาที่มีความสุข

ความกลัวของฉันไม่ได้หายไปค่ะ
แต่ฉันเลือกที่จะอยู่กับมัน เอาชนะมัน
แล้วตอนนี้ ฉันก็ได้เปิดประตูบานใหม่ของชีวิตฉันได้เสียที




เป็นกำลังใจให้ทุกคนก้าวข้ามความกลัวของตัวเองนะคะ



[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ฝากติดตามเรื่องราวของผู้หญิงคนนึงที่พยายามจะเอาชนะโรคซึมเศร้าด้วยนะคะ
http://www.facebook.com/happinezwall