เป็นบทอัศจรรย์     ช่วยหน่อยน่าค่าาาา><
ครั้นเวลาดึกกำดัดสงัดเงียบ                ใบไม้แห้งแกร่งเกรียบระรุบร่อน
พระพายโชยเสาวรสขจายขจร                               พระจันทรแจ่มแจ้งกระจ่างดวง
ดุเหว่าเร้าเสียงสำเนียงก้อง                                    ระฆังฆ้องขานแข่งในวังหลวง
วันทองน้องนอนสนิทรวง                                    จิตง่วงระงับสู่ภวังค์
ฝันว่าพลัดไปในไพรเถื่อน                                    เลื่อนเปื้อนไม่รู้ที่จะกลับหลัง
ลดเลี้ยวเที่ยวหลงในดงรัง                                    ยังมีพยัคฆ์ร้ายมาราวี
ทั้งสองมองหมอบอยู่ริมทาง                               พอนางดั้นป่ามาถึงที่
โดดตะครุบคาบคั้นในทันที                                   แล้วฉุดคร่าพารี่ไปในไพร
สิ้นฝันครั้นตื่นตกประหม่า                          หวีดผวากอดผัวสะอื้นไห้
เล่าความบอกผัวด้วยกลัวภัย                          ประหลาดใจน้องฝันพรั่นอุรา
ใต้เตียงเสียงหนูก็กุกกก                               แมงมุมทุ่มอกที่ริมฝา
ยิ่งหวาดหวั่นพรั่นตัวกลัวมรณา                ดังวิญญานางจะพรากไปจากกาย