คนเราต้องเสียใจกี่ครั้งและถี่แค่ไหนจึงจะแข็งแรง เข้มแข็ง (อาภัพของจริง)
ปีนี้เราก็อายุ26ปีแล้ว ตั้งแต่เรียนจบมาเรื่องเสียใจนี่จัดว่ากระหน่ำมาก จนบางทีคิดว่าเราเข้มแข็งในระดับนึงแล้ว เรียกว่าชิน พอมาเจอเหตุการณ์แบบเดิม ก็พอจะมองออก และถอย...
เหมือนจะมีภูมิต้านทานดี แต่ไม่เลย ล่าสุดเราได้มีโอกาสคุยกับผู้ชายคนนึงผ่านทาง We chat วันนั้นไปคุยงานที่ Siam มั้ง มีข้อความของคนนี้แสดงขึ้นมา ปกติเราไม่ค่อยเล่น App นี้หรอก สมัครไว้เพราเอาไว้ใช้เวลาติดต่อกับเพื่อนที่จีน ช่วงนั้นเรารู้สึกเบื่อๆด้วย เบื่อแบบผู้คน ในโลกความจริง มีแต่เฟคๆ ลำใย เลยลองคุยกับคนนี้ แต่เราอยากลองคุยแบบที่ทั้งสองฝ่ายไม่มีผลประโยชน์ ดูสิ เขาจะคุยไหม?
......
เขาถามชื่อเรา เราขอยังไม่ตอบ และถามเขาว่า ตอนนี้คุยกันแบบไม่รู้จักกันได้ไหม ไม่ต้องรู้ว่า ชื่ออะไร เป็นใคร รับรู้ รับฟังเรื้องราวของกันอย่างเดียวได้ไหม?
ตอนแรกเขาก็งง ว่าไม่รู้จักกันแล้วจะคุยอะไรกัน? นี่เลยบอกว่า ก็เหมือนพันทิพย์ไง คนไม่รู้จักกัน ยังคุยกันได้เลย แบบนั้นแหละ ... เราก็เลยเริ่มถามถึงคำถามของเราในสิ่งที่เราอยากรู้ ในมุมมองของผู้ชาย .... เค้าก็ให้คำปรึกษา คำแนะนำมา บลาๆ
.
มันก็เป็นแบบนี้อยู่สักพัก แต่เราก็คุยเฉยๆ เหมือนมีโลกส่วนตัวที่เข้าใจ ว่างเมื่อไหร่จะเข้ามาตอบ ...เค้าสม่ำเสมอมากอ่ะ จนวันนึงมีปัญหาเรื่องที่ทำงาน พิมพ์เล่าไม่ไหว ต้องโทรคุย วันนั้นก็เล่ายาวเลย เค้านอนดึกมาก
.
หลังจากนั้นก็มีวันที่นัดเจอกันที่ร้านอาหารแห่งนึง ย่านเลียบทางด่วน มีเรา เขา และเพื่อนเรา เค้าถามว่า.... ถึงตอนนี้ '' เราเป็นคนรู้จักกันได้รึยัง ? "
.
เราก็บอกเขาว่า ค่ะ หนูชื่อ พัท นะ (ชื่อสมมติ) เราก็รู้ชื่อเล่นเขาวันนั้นแหละ เราก็สังเกตุเขาทุกอย่าง สังเกตุเรื่อยๆ เค้าก็น่ารักดี เข้มๆดี ดูอบอุ่นดี เหมือนจะใจเย็น ... จนดูเย็นชาไปเลย เพื่อนเราตกใจ เมื่อรู้ว่าเขามาจากไหน เพื่อนบอกว่ามันไกลมากๆ ขับรถมา ชั่วโมงกว่าๆ มาที่นี่ ....เราก็แบบ หรอ? จริงดิ
.
หลังจากนั้นเราก็มีนัดกันบ้างปะปราย คุยข้อความกันเรื่อยๆ เวลาเราทำงานเราจะไม่ค่อยได้กด We chat เค้าก็จะถามอยู่แบบนั้น จนกว่าเราจะตอบ เค้าไม่เคยหายไปไหน เราไม่ค่อยสบายก็มารับไปกินอะไรร้อนๆ มารับถึงที่นี่ เราเริ่มรู้สึกอุ่นใจ สบายใจ... แต่ก็รู้สึกกลัวเหลือเกิน กลัวใจ ที่จะต้องมีความรู้สึก กลัวสักวันมันจะหายไป แล้วเราจะเสียใจ
.
.
ช่วงเกือบๆปลายปี เราตัดสินใจบอกเค้า ว่า พัทไม่อยากให้พี่คิดถึงพัท ... พัทอยากให้เป็นเหมือนเก่า พัทให้พี่ได้เเค่นี้ พัทไม่อยากคบใคร. ไม่อยากผูกพันกับใคร
.
เค้าถามว่า หมายถึงพี่หรอ...?
คนเราต้องเจ็บกันเท่าไหร่ ถี่แค่ไหน จึงจะไม่เสียใจ และแข็งแรงสุดๆ (อาภัพขั้นสุด)
ปีนี้เราก็อายุ26ปีแล้ว ตั้งแต่เรียนจบมาเรื่องเสียใจนี่จัดว่ากระหน่ำมาก จนบางทีคิดว่าเราเข้มแข็งในระดับนึงแล้ว เรียกว่าชิน พอมาเจอเหตุการณ์แบบเดิม ก็พอจะมองออก และถอย...
เหมือนจะมีภูมิต้านทานดี แต่ไม่เลย ล่าสุดเราได้มีโอกาสคุยกับผู้ชายคนนึงผ่านทาง We chat วันนั้นไปคุยงานที่ Siam มั้ง มีข้อความของคนนี้แสดงขึ้นมา ปกติเราไม่ค่อยเล่น App นี้หรอก สมัครไว้เพราเอาไว้ใช้เวลาติดต่อกับเพื่อนที่จีน ช่วงนั้นเรารู้สึกเบื่อๆด้วย เบื่อแบบผู้คน ในโลกความจริง มีแต่เฟคๆ ลำใย เลยลองคุยกับคนนี้ แต่เราอยากลองคุยแบบที่ทั้งสองฝ่ายไม่มีผลประโยชน์ ดูสิ เขาจะคุยไหม?
......
เขาถามชื่อเรา เราขอยังไม่ตอบ และถามเขาว่า ตอนนี้คุยกันแบบไม่รู้จักกันได้ไหม ไม่ต้องรู้ว่า ชื่ออะไร เป็นใคร รับรู้ รับฟังเรื้องราวของกันอย่างเดียวได้ไหม?
ตอนแรกเขาก็งง ว่าไม่รู้จักกันแล้วจะคุยอะไรกัน? นี่เลยบอกว่า ก็เหมือนพันทิพย์ไง คนไม่รู้จักกัน ยังคุยกันได้เลย แบบนั้นแหละ ... เราก็เลยเริ่มถามถึงคำถามของเราในสิ่งที่เราอยากรู้ ในมุมมองของผู้ชาย .... เค้าก็ให้คำปรึกษา คำแนะนำมา บลาๆ
.
มันก็เป็นแบบนี้อยู่สักพัก แต่เราก็คุยเฉยๆ เหมือนมีโลกส่วนตัวที่เข้าใจ ว่างเมื่อไหร่จะเข้ามาตอบ ...เค้าสม่ำเสมอมากอ่ะ จนวันนึงมีปัญหาเรื่องที่ทำงาน พิมพ์เล่าไม่ไหว ต้องโทรคุย วันนั้นก็เล่ายาวเลย เค้านอนดึกมาก
.
หลังจากนั้นก็มีวันที่นัดเจอกันที่ร้านอาหารแห่งนึง ย่านเลียบทางด่วน มีเรา เขา และเพื่อนเรา เค้าถามว่า.... ถึงตอนนี้ '' เราเป็นคนรู้จักกันได้รึยัง ? "
.
เราก็บอกเขาว่า ค่ะ หนูชื่อ พัท นะ (ชื่อสมมติ) เราก็รู้ชื่อเล่นเขาวันนั้นแหละ เราก็สังเกตุเขาทุกอย่าง สังเกตุเรื่อยๆ เค้าก็น่ารักดี เข้มๆดี ดูอบอุ่นดี เหมือนจะใจเย็น ... จนดูเย็นชาไปเลย เพื่อนเราตกใจ เมื่อรู้ว่าเขามาจากไหน เพื่อนบอกว่ามันไกลมากๆ ขับรถมา ชั่วโมงกว่าๆ มาที่นี่ ....เราก็แบบ หรอ? จริงดิ
.
หลังจากนั้นเราก็มีนัดกันบ้างปะปราย คุยข้อความกันเรื่อยๆ เวลาเราทำงานเราจะไม่ค่อยได้กด We chat เค้าก็จะถามอยู่แบบนั้น จนกว่าเราจะตอบ เค้าไม่เคยหายไปไหน เราไม่ค่อยสบายก็มารับไปกินอะไรร้อนๆ มารับถึงที่นี่ เราเริ่มรู้สึกอุ่นใจ สบายใจ... แต่ก็รู้สึกกลัวเหลือเกิน กลัวใจ ที่จะต้องมีความรู้สึก กลัวสักวันมันจะหายไป แล้วเราจะเสียใจ
.
.
ช่วงเกือบๆปลายปี เราตัดสินใจบอกเค้า ว่า พัทไม่อยากให้พี่คิดถึงพัท ... พัทอยากให้เป็นเหมือนเก่า พัทให้พี่ได้เเค่นี้ พัทไม่อยากคบใคร. ไม่อยากผูกพันกับใคร
.
เค้าถามว่า หมายถึงพี่หรอ...?