สวัสดีครับ หลายคนได้แนะนำมาบ่อยครั้งมาก ว่าจะขี่ CC สูง ๆ อย่างน้อย ๆ ต้องลงเรียนก่อน เข้าคอร์สก่อน บลา ๆ ต้องยอมรับตามตรงว่า ตัวผมในอดีตนั้นค่อนข้างมองว่า จะเรียนไปทำไม ยังไงเราก็ขี่ได้อยู่แล้ว ขี่ขำ ๆ ขี่เที่ยวพอ (อีโก้เยอะจัด) ซึ่งผมไม่ชอบการนั่งเรียน ชีวิตผ่านการเรียนตั้งแต่อนุบาลจนมหาลัย บอกได้คำเดียวว่า เบื่อการเรียน !!! ซึ่งนับว่าหลงผิดมาก จนได้มาซื้อรถกับทาง Yamaha ได้ลองขี่ ละคิดว่า รถอะไรน่ากลัวจริง ๆ ดุ ฉิxหาย
เลยไปเข้าเบสิคคอร์สของยามาฮ่าฟรี 2 ครั้ง (แบ่งเป็นเบสิคคอร์สในสนามของทางยามาฮ่า และ Trip & Train ขับขี่ปลอดภัย) เป็นคอร์สเน้นขับขี่ปลอดภัย เรียน 1 วัน จนรู้สึกคุ้นรถละ (สนามสอนเขาดีจริง ๆ มีครบทุกอย่างเลย , Trip & Train ก็สนุกมาก ไปเที่ยวด้วย ไปเรียนด้วยพร้อมกันเลย)
จนใช้รถมา 1 ปี รู้สึกอยากอัพสกิลตัวเอง อยากเข่าเช็ดพื้น อยากแบนโค้ง และอยากไปลง "สนาม" ขืนไปลงเองมั่ว ๆ คงได้กลิ้งเป็นลูกขนุนแน่ ๆ ไลน์คืออะไรอ่านไม่ออก แต่งตัวจัดท่ายังไงให้ลงได้ โค้งมีกี่ประเภทเข้ายังไง ไม่รู้เลย เลยตัดสินใจลงคอร์สอีก 1 คอร์ส คือ เรซซิ่งคอร์ส
ซึ่งต้องบอกว่าคิดถูกที่มาเรียน หลักการของการขับขี่ปลอดภัย และ การขี่เรซซิ่ง แตกต่างกันพอสมควร เช่น ขับขี่ปลอดภัยคือ ต้อง วางเท้าลงบนพักเท้าเต็มเท้า พร้อมเหยียบเบรค ตบเกียร์ตลอดเวลา มือต้องพร้อมกำ เบรค ครัช 4 นิ้ว แต่การขี่แบบเรซซิ่ง จะวางเท้าเพียงปลายเท้าเท่านั้น เวลาเทโค้งแล้วจะได้ไม่ขูดปลายเท้า (ผมโดนมาแล้ว ไม่ใช่รองเท้าการ์ดนี้นิ้วแหก) มือกำแฮนแน่น ๆ บีบครัช บีบเบรค 1-2 นิ้วพอ (บางหลักสูตรก็ 4 นิ้ว แต่ผมใช้ 2 นิ้ว) สรุปแล้วคือทั้ง 2 คอร์สจะแตกต่างพอสมควร
และการมาลงคอร์สเรียนยังมีข้อดี ก็คือ เวลาเรามีจุดบกพร่องตรงไหน ก็จะมีคนคอยแนะนำแก้ไขได้เลย ถ้ามากันเอง ลองผิดลองถูกคงเสียเวลาเป็นแน่แท้ และอาจจะไม่ได้เข่าเช็ดพื้น แต่อย่างอื่นจะถูพื้นแทน 555
อีกข้อที่ชอบคือ จะมีไกด์ไลน์แนะนำ ไลน์มาก่อน เหมาะสำหรับผมมากที่อ่านไลน์ไม่เป็นเลย สกิลการอ่านไลน์เป็น 0 ไม่ต้องไปมั่วเข้าไลน์เอง ซึ่งมีสิทธิ์แหกสูงมาก 5555
ต้องยอมรับว่า การลงคอร์สเรซซิ่ง และการมาลงสนามนั้น เหมือนได้ปลดล็อคตัวเอง และ รู้จักรถตัวเองจนครบ 100% เหมือนคอร์ส เรซซิ่งทำให้เรารีดพลังของรถออกมาหมด ไม่เหมือนเบสิคคอร์ส ทำให้รู้ว่า เห้ย รถเรามันทำอะไรแบบนี้ได้นะ รู้มือรถมากขึ้น และรู้ ข้อด้อยของรถ เช่น โช็ครถผมถ้าเข้ามาหนัก ๆ จะย้วยเลย มาศึกษาวิธีปรับโช็ค ได้ความรู้เรื่องการเซ็ทรถไปอีก เอามาเซ็ทขี่ในเมือง ขี่เที่ยวได้ด้วย (แต่เซ็ทยังไงด้วยน้ำหนักของผม ลงสนามเข้าหนัก ๆ ย้วยอยู่ดี 555)
อีกข้อในสนามคือ กระจกเกะกะมาก ผมที่ใส่สี่บาน (เพื่ออะไรไม่รู้) เกะกะสุด ๆ 555
อีกเรื่องคือ เวลาลงสนามเนียะ ใช้พลังงานเยอะมาก ๆ ตอนแรกผมคิดว่าแค่ลงสนามคงไม่เท่าไหร่ ไม่เหนื่อยหรอก พอมาได้ลงจริง ๆ เหนื่อยมาก หิวน้ำ และ ต้องใช้พลังงานสูง ลงได้ครึ่งวันเช้า รู้สึกปวดขาสุด ๆ ปวดไหล่ปวดแขนด้วย (เพราะลงผิดท่า) อาจารย์ก็แนะนำมาว่า ลงครั้งแรกจะปวดเหมือนออกกำลังกายนี้ละ มาลงบ่อย ๆ ก็จะอึดขึ้น แข็งแรงขึ้น หรือ ออกกำลังกาย แล้วมาลงสนามก็ช่วยได้ ทำให้ผมที่หนัก 90 กว่ากิโล อยากจะออกกำลังกายเลย นอกจากจะสุขภาพดีขึ้น (ผอมด้วย) จะได้ลงสนามได้นาน ๆ อึด ๆ หน่อย 555
ข้อดีของสนามคือ ซัดไปเหอะ เต็มที่ ไม่ต้องกลัวรบกวนใคร และพื้นสนามปลอดภัยกว่าบนถนนมาก ๆ ไม่ต้องกลัวรถสวน รถเชี่ยว หมาข้ามถนน เคยมีคนกล่าวว่า ถ้าได้เข้ามาสนามครั้งแรกแล้ว จะมีครั้งที่ 2 3 4 .... ผมเริ่มจะหลงใหลมันแล้วซิ
อีกจุดที่ชอบ คือ การแข่งขันกันเองในหมู่เพื่อนนี้ล่ะ ผมเป็นคนชอบแข่งขัน ไม่ว่าจะเกม กีฬาอื่น ๆ ถ้าได้แข่งกัน มันจะสนุกกว่าเล่นคนเดียวแน่ เหมือนกับมาลงสนาม แล้วแข่งกัน มันส์กว่าลงสนามคนเดียว แต่ผลาญพลังงานเยอะมาก คนอ้วนอย่างผม วิ่งได้ 4 รอบก็หมดพลังสุด ๆ แล้ว
ด้วยความอ้วนของผม และทักษะอันอ่อนด๋อย เพื่อน ๆ ที่มาลงเรียนพร้อมกันจะเข่าเช็ดพื้นกันไปแล้ว แต่ผมยังเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ (แน่นพุง ขยับลำบาก) แต่ผมก็ยังชอบสเน่ห์ของสนามอยู่ดี งานนี้ตั้งใจฟิตเพื่อมาลงสนามแน่ ๆ
พี่แอฟริกา ทวิน ซื้อรถได้ 1 วัน มาลงสนามก็เก่งเลย เป็นคู่ที่ ขี่ขบเคี่ยวกับผม และแซงผมในโค้งไปในที่สุด
สุดท้ายนี้ อยากจะชวนเพื่อน ๆ มาลองลงสนามกันดูครับ เหมือนได้เปิดอีกโลกนึงของผม ผมเป็นคนชอบความเร็ว แต่ขี้กลัว ไม่อยากไปบิดในเมืองนอกจากจะไม่ปลอดภัยแล้ว ยังเสี่ยงอันตรายต่อผู้อื่นอีก แต่ในสนาม ผมสามารถจะหวดได้เต็มที่ จะบาน จะแหก จะหลุด หรือล้ม ก็มั่นใจในระดับนึงว่า รถหลังจะไม่มาเหยียบซ้ำ หรือ ชนกับรถที่สวนมาเลย (ยกเว้นลอยไปชนต้นไม้ หรือ แบริเออร์ 555) ก็เรียกว่าปลอดภัยกว่าท้องถนนจริง ๆ ละนะ อีกอย่าง เป็นการเพิ่มทักษะให้ตัวเอง ถ้าคุณเรียนขับขี่ปลอดภัยมาแล้ว ลองมาอัพสกิลกับ เรซซิ่งคอร์สดูครับ เพื่อน ๆ อาจจะติดใจเหมือนผม
ขอบคุณครับ
ชีวิตวัยรุ่น ต้องลงสนามสักครั้ง.... เหนื่อย แต่ มันส์!!
เลยไปเข้าเบสิคคอร์สของยามาฮ่าฟรี 2 ครั้ง (แบ่งเป็นเบสิคคอร์สในสนามของทางยามาฮ่า และ Trip & Train ขับขี่ปลอดภัย) เป็นคอร์สเน้นขับขี่ปลอดภัย เรียน 1 วัน จนรู้สึกคุ้นรถละ (สนามสอนเขาดีจริง ๆ มีครบทุกอย่างเลย , Trip & Train ก็สนุกมาก ไปเที่ยวด้วย ไปเรียนด้วยพร้อมกันเลย)
จนใช้รถมา 1 ปี รู้สึกอยากอัพสกิลตัวเอง อยากเข่าเช็ดพื้น อยากแบนโค้ง และอยากไปลง "สนาม" ขืนไปลงเองมั่ว ๆ คงได้กลิ้งเป็นลูกขนุนแน่ ๆ ไลน์คืออะไรอ่านไม่ออก แต่งตัวจัดท่ายังไงให้ลงได้ โค้งมีกี่ประเภทเข้ายังไง ไม่รู้เลย เลยตัดสินใจลงคอร์สอีก 1 คอร์ส คือ เรซซิ่งคอร์ส
ซึ่งต้องบอกว่าคิดถูกที่มาเรียน หลักการของการขับขี่ปลอดภัย และ การขี่เรซซิ่ง แตกต่างกันพอสมควร เช่น ขับขี่ปลอดภัยคือ ต้อง วางเท้าลงบนพักเท้าเต็มเท้า พร้อมเหยียบเบรค ตบเกียร์ตลอดเวลา มือต้องพร้อมกำ เบรค ครัช 4 นิ้ว แต่การขี่แบบเรซซิ่ง จะวางเท้าเพียงปลายเท้าเท่านั้น เวลาเทโค้งแล้วจะได้ไม่ขูดปลายเท้า (ผมโดนมาแล้ว ไม่ใช่รองเท้าการ์ดนี้นิ้วแหก) มือกำแฮนแน่น ๆ บีบครัช บีบเบรค 1-2 นิ้วพอ (บางหลักสูตรก็ 4 นิ้ว แต่ผมใช้ 2 นิ้ว) สรุปแล้วคือทั้ง 2 คอร์สจะแตกต่างพอสมควร
และการมาลงคอร์สเรียนยังมีข้อดี ก็คือ เวลาเรามีจุดบกพร่องตรงไหน ก็จะมีคนคอยแนะนำแก้ไขได้เลย ถ้ามากันเอง ลองผิดลองถูกคงเสียเวลาเป็นแน่แท้ และอาจจะไม่ได้เข่าเช็ดพื้น แต่อย่างอื่นจะถูพื้นแทน 555
อีกข้อที่ชอบคือ จะมีไกด์ไลน์แนะนำ ไลน์มาก่อน เหมาะสำหรับผมมากที่อ่านไลน์ไม่เป็นเลย สกิลการอ่านไลน์เป็น 0 ไม่ต้องไปมั่วเข้าไลน์เอง ซึ่งมีสิทธิ์แหกสูงมาก 5555
ต้องยอมรับว่า การลงคอร์สเรซซิ่ง และการมาลงสนามนั้น เหมือนได้ปลดล็อคตัวเอง และ รู้จักรถตัวเองจนครบ 100% เหมือนคอร์ส เรซซิ่งทำให้เรารีดพลังของรถออกมาหมด ไม่เหมือนเบสิคคอร์ส ทำให้รู้ว่า เห้ย รถเรามันทำอะไรแบบนี้ได้นะ รู้มือรถมากขึ้น และรู้ ข้อด้อยของรถ เช่น โช็ครถผมถ้าเข้ามาหนัก ๆ จะย้วยเลย มาศึกษาวิธีปรับโช็ค ได้ความรู้เรื่องการเซ็ทรถไปอีก เอามาเซ็ทขี่ในเมือง ขี่เที่ยวได้ด้วย (แต่เซ็ทยังไงด้วยน้ำหนักของผม ลงสนามเข้าหนัก ๆ ย้วยอยู่ดี 555)
อีกข้อในสนามคือ กระจกเกะกะมาก ผมที่ใส่สี่บาน (เพื่ออะไรไม่รู้) เกะกะสุด ๆ 555
อีกเรื่องคือ เวลาลงสนามเนียะ ใช้พลังงานเยอะมาก ๆ ตอนแรกผมคิดว่าแค่ลงสนามคงไม่เท่าไหร่ ไม่เหนื่อยหรอก พอมาได้ลงจริง ๆ เหนื่อยมาก หิวน้ำ และ ต้องใช้พลังงานสูง ลงได้ครึ่งวันเช้า รู้สึกปวดขาสุด ๆ ปวดไหล่ปวดแขนด้วย (เพราะลงผิดท่า) อาจารย์ก็แนะนำมาว่า ลงครั้งแรกจะปวดเหมือนออกกำลังกายนี้ละ มาลงบ่อย ๆ ก็จะอึดขึ้น แข็งแรงขึ้น หรือ ออกกำลังกาย แล้วมาลงสนามก็ช่วยได้ ทำให้ผมที่หนัก 90 กว่ากิโล อยากจะออกกำลังกายเลย นอกจากจะสุขภาพดีขึ้น (ผอมด้วย) จะได้ลงสนามได้นาน ๆ อึด ๆ หน่อย 555
ข้อดีของสนามคือ ซัดไปเหอะ เต็มที่ ไม่ต้องกลัวรบกวนใคร และพื้นสนามปลอดภัยกว่าบนถนนมาก ๆ ไม่ต้องกลัวรถสวน รถเชี่ยว หมาข้ามถนน เคยมีคนกล่าวว่า ถ้าได้เข้ามาสนามครั้งแรกแล้ว จะมีครั้งที่ 2 3 4 .... ผมเริ่มจะหลงใหลมันแล้วซิ
อีกจุดที่ชอบ คือ การแข่งขันกันเองในหมู่เพื่อนนี้ล่ะ ผมเป็นคนชอบแข่งขัน ไม่ว่าจะเกม กีฬาอื่น ๆ ถ้าได้แข่งกัน มันจะสนุกกว่าเล่นคนเดียวแน่ เหมือนกับมาลงสนาม แล้วแข่งกัน มันส์กว่าลงสนามคนเดียว แต่ผลาญพลังงานเยอะมาก คนอ้วนอย่างผม วิ่งได้ 4 รอบก็หมดพลังสุด ๆ แล้ว
ด้วยความอ้วนของผม และทักษะอันอ่อนด๋อย เพื่อน ๆ ที่มาลงเรียนพร้อมกันจะเข่าเช็ดพื้นกันไปแล้ว แต่ผมยังเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ (แน่นพุง ขยับลำบาก) แต่ผมก็ยังชอบสเน่ห์ของสนามอยู่ดี งานนี้ตั้งใจฟิตเพื่อมาลงสนามแน่ ๆ
พี่แอฟริกา ทวิน ซื้อรถได้ 1 วัน มาลงสนามก็เก่งเลย เป็นคู่ที่ ขี่ขบเคี่ยวกับผม และแซงผมในโค้งไปในที่สุด
สุดท้ายนี้ อยากจะชวนเพื่อน ๆ มาลองลงสนามกันดูครับ เหมือนได้เปิดอีกโลกนึงของผม ผมเป็นคนชอบความเร็ว แต่ขี้กลัว ไม่อยากไปบิดในเมืองนอกจากจะไม่ปลอดภัยแล้ว ยังเสี่ยงอันตรายต่อผู้อื่นอีก แต่ในสนาม ผมสามารถจะหวดได้เต็มที่ จะบาน จะแหก จะหลุด หรือล้ม ก็มั่นใจในระดับนึงว่า รถหลังจะไม่มาเหยียบซ้ำ หรือ ชนกับรถที่สวนมาเลย (ยกเว้นลอยไปชนต้นไม้ หรือ แบริเออร์ 555) ก็เรียกว่าปลอดภัยกว่าท้องถนนจริง ๆ ละนะ อีกอย่าง เป็นการเพิ่มทักษะให้ตัวเอง ถ้าคุณเรียนขับขี่ปลอดภัยมาแล้ว ลองมาอัพสกิลกับ เรซซิ่งคอร์สดูครับ เพื่อน ๆ อาจจะติดใจเหมือนผม
ขอบคุณครับ