สวัสดีครับ ตอนนี้ผมอายุ18 เรียนอยู่โรงเรียนประจำจังหวัดแห่งหนึ่ง ผมเรียนสาย วิท-คณิต (ที่เลือกเรียนเพราะไม่รู้อยากเป็นอะไร) วันๆผมเอาแต่เล่นเกมส์อ่านการ์ตูนฟังเพลงร้องเพลง ไม่ทำการบ้านจนเกรดออกมาแต่ละเทอมนี่..เรียกว่าแย่สุดๆไม่ถึง2.5ด้วยซ้ำ ที่ผมไม่สนใจเรียนเพราะตอนนั้นคิดว่ายังไงคนเราก็ต้องตายอยู่ดี ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ถึงขั้นที่ว่าคนในบ้านเสียก็ไม่รู้สึกเสียใจอะไรเลยเพราะมันเป็นธรรมชาติของชีวิตยังไงทุกคนก็ต้องตาย แต่ตอนนี้ผมมานั่งนึกดูถ้าผมคิดแบบนี้ต่อไปครอบครัวผมจะเป็นยังไงในอนาคตเพราะตอนนี้ฐานะทางบ้านก็ไม่ค่อยดีเท่าไร เลยพยายามลองหาสิ่งที่เราชอบมากที่สุดที่ทำได้เรื่อยๆทำแล้วไม่เบื่อ ก็มีแต่การร้องเพลงที่ชอบมาก แต่ติดตรงที่ร้องเพี้ยน เลยตัดทิ้งไป ผมลองนึกไปถึงตอนสมัยผมอยู่ประถมว่าผมอยากเป็นอะไร ในตอนนั้นผมอยากเป็น เจ้าของห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่สุดในประเทศไทย(ความคิดของเด็กน้อยคนนึงในตอนนั้น)พอเริ่มโตมาก็คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้และคิดว่ามันเพ้อเจ้อ(บางคนก็คิดงั้นใช่ป่ะ)เลยทำให้ไม่มีจุดหมายปลายทาง แต่ตอนนี้ผมอยากจะลองทำความฝันในวัยเด็กให้เป็นจริงไม่ต้องถึงขนาดใหญ่สุดแต่ให้เป็นชั้นนำก็พอ ผมเลยอยากขอคำแนะนำว่า ผมควรเรียนบริหารธุรกิจที่ ม.รามเลย(ที่เลือกม.ราม เพราะม.อื่นๆเกรดไม่ถึง) หรือควรที่จะเรียน ปวส.2ปีแล้วต่อมหาลัย ผมสัญญากับตัวเองว่าต่อไปนี้จะตั้งใจเรียนรู้ให้เต็มที่และสุดๆไปเลยครับ ผมไม่รู้ว่ามันสายไปไหมที่คิดได้แต่อยากรู้ว่าชีวิตคนๆหนึ่งสามารถที่จะทำในสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้มากขนาดไหน