ตามหัวข้อเลยค่ะ คือตอนนี้เราพึ่งขึ้นม.3
มันรู้สึกว่าอะไรๆยังไม่ค่อยลงตัวเลยค่ะแถมครูยังบอกว่าม.3น่ะหนักสุดๆ แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันหนักซะอะไรขนาดนั้นนะคะจนวันนี้เราก็บ่นๆเรื่องเรียนออนไลน์ให้แม่ฟังปกตินั่นแหละค่ะแล้วจู่ๆแม่เราก็พูดว่าจบม.3แล้วต่ออาชีวะมั้ยลูกแล้วก็แบบสะอึกๆไปต่อไม่เป็นเพราะเรารู้สึกว่าเราอยากเรียนต่อจนจบม.6 เราก็บอกแม่ไปแบบนั้นแล้วแม่เราก็ถามต่อว่าโตไปหนูอยากเป็นอะไรคือแบบถ้าคนไม่อยู่จุดเราคือไม่รู้เลย เราอายุขนาดนี้แล้วยังไม่เคยวาดความฝันอะไรจริงๆสักครั้งเลย แม่เราก็มีแต่จะแก่ลงทุกวันๆแล้วเราก็เรียนไปแบบไม่มีเป้าหมาย ตอนเด็กๆเราก็คิดนะว่าถ้าโตมาคงคิดได้เองนั่นแหละ แต่ไม่ใช่แบบนั้นเลยเราไม่เคยทำอะไรสำเร็จแบบเป็นชิ้นเป็นอัน ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอนาคตอยู่ที่ไหนไม่มีความฝันไม่มีจุดมุ่งหมาย คิดเองไม่ได้ว่าควรทำยังไงต่อควรจะต่อสายศิลป์ภาษาหรือเรียนวิทย์คณิตต่อไปเพราะมีพี่ที่รู้จักบอกว่าเรียนสายวิทย์คณิตยังไปได้ไกลแต่ลึกๆแล้วคือมันแบบแง เราคิดว่าเราไม่น่าไปต่อไหวเพราะไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้นมันจุกแบบจริงๆ เราเลยอยากจะถามว่ามีคนเป็นแบบเรามั้ยคะ เรียนทั้งๆที่ไม่มีความฝันเรียนแบบไม่มีความหวังลมๆแล้งๆ มันเป็นเพราะตัวเราเองไม่มีความฝันไม่มีความชอบหรือเป็นเพราะการศึกษาที่เอาแต่ตีกรอบเรา สั่งงานสั่งการบ้านไม่มีเวลาได้สัมผัสสิ่งที่ชอบอยู่แต่กับตำราหนังสือเรียน;-;
รู้สึกจึกใจมากค่ะตอนที่แม่ถามว่าโตไปอยากเป็นอะไร
มันรู้สึกว่าอะไรๆยังไม่ค่อยลงตัวเลยค่ะแถมครูยังบอกว่าม.3น่ะหนักสุดๆ แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันหนักซะอะไรขนาดนั้นนะคะจนวันนี้เราก็บ่นๆเรื่องเรียนออนไลน์ให้แม่ฟังปกตินั่นแหละค่ะแล้วจู่ๆแม่เราก็พูดว่าจบม.3แล้วต่ออาชีวะมั้ยลูกแล้วก็แบบสะอึกๆไปต่อไม่เป็นเพราะเรารู้สึกว่าเราอยากเรียนต่อจนจบม.6 เราก็บอกแม่ไปแบบนั้นแล้วแม่เราก็ถามต่อว่าโตไปหนูอยากเป็นอะไรคือแบบถ้าคนไม่อยู่จุดเราคือไม่รู้เลย เราอายุขนาดนี้แล้วยังไม่เคยวาดความฝันอะไรจริงๆสักครั้งเลย แม่เราก็มีแต่จะแก่ลงทุกวันๆแล้วเราก็เรียนไปแบบไม่มีเป้าหมาย ตอนเด็กๆเราก็คิดนะว่าถ้าโตมาคงคิดได้เองนั่นแหละ แต่ไม่ใช่แบบนั้นเลยเราไม่เคยทำอะไรสำเร็จแบบเป็นชิ้นเป็นอัน ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอนาคตอยู่ที่ไหนไม่มีความฝันไม่มีจุดมุ่งหมาย คิดเองไม่ได้ว่าควรทำยังไงต่อควรจะต่อสายศิลป์ภาษาหรือเรียนวิทย์คณิตต่อไปเพราะมีพี่ที่รู้จักบอกว่าเรียนสายวิทย์คณิตยังไปได้ไกลแต่ลึกๆแล้วคือมันแบบแง เราคิดว่าเราไม่น่าไปต่อไหวเพราะไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้นมันจุกแบบจริงๆ เราเลยอยากจะถามว่ามีคนเป็นแบบเรามั้ยคะ เรียนทั้งๆที่ไม่มีความฝันเรียนแบบไม่มีความหวังลมๆแล้งๆ มันเป็นเพราะตัวเราเองไม่มีความฝันไม่มีความชอบหรือเป็นเพราะการศึกษาที่เอาแต่ตีกรอบเรา สั่งงานสั่งการบ้านไม่มีเวลาได้สัมผัสสิ่งที่ชอบอยู่แต่กับตำราหนังสือเรียน;-;