ช่วยด้วยค่ะ
พึ้งตั้งกระทู้ครั้งเเรก สำหรับคนขก.อ่านไปอ่านตอนท้ายได้เรยค่ะ☺
ช่วงนี้รุ้สึกว่าตัวเองเริ่มเปลี่ยนไปเริ่มอยุ่เงียบๆพอกลับมาจากรร.(เราม.2)ก็อยุ่เเต่บนห้องไม่ค่อยลงมาจากปกติจะเป้นคนที่ไม่ค่อยเก็บตัว พ่อแม่เราเหมือนหวังในตัวเราสูงมากอยากให้เป็นหมอ เรียนวันเสาร์เรียนวันอาทิตย์ไม่มีหยุดเค้าไม่ค่อยสนใจเราเค้าสนใจเเต่ลูกคนเล็ก2ขวบ(เราเป็นลูกคนโต)ก็เข้าใจว่ายังเป็นเด้กต้องดูเเลดีเเต่นี้ไม่ค่อยสนใจเรา เรารุ้สึกว่าอยุ่บ้านเเล้วไม่มีความสุขเรยอยุ่รร.อยุ่กับเพื่อนมันมีความสุขกว่าเยอะเพื่อนเข้าใจเราเราปรึกษาบางเรื่องได้คอยปลอบเราเสมอ บางครั้งเรากลับมาจากรร.เรามีการบ้านที่ต้องทำแถมเรารับจ้างทำงานเพื่อนด้วยมันก็เยอะเเล้วเราไม่ค่อยได้ลงเขาก็หาว่าเราแอบเล่นมือถือบนห้องคือไม่มีใครเข้าใจเราเรยพอจะอธิบายหาว่าเถียงจะให้อยุ่เเค่ในกรอบในความคิดของเขาไม่มีใครเข้าใจเรา ทุกวันนี้เราไม่เข้าใจตัวเองเรยว่าทำไมถึงเป้นแบบนี้ ต้องมานั้งเครียดนั้งร้องให้คนเดียวทุกวัน ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆค่ะ เราทำอะไรก็โดนด่าไปหมดไม่มีใครฟังเรา แถมแม่ยังสอนให้น้องด่าเราตีเราตบหัวเราอีก😊 จนวันนึงวันก่อนสอบวันที่เราต้องอ่านหนังสือเเต่พ่อก็พาเราไปบ้านญาติแล้วให้เราไปอยุ่ในห้องนั้งอ่านหนังสือ(เป้นห้องติดกับห้องนั้งเล่นใครพูดอะไรจากห้องอื่นได้ยินหมดค่ะ) เราอ่านหนังสือไม่รุ้เรื่องเสียงมันดังมากสักพักน้องก็เข้ามากวนเเถมเป้นห้องที่เราไม่เคยอยุ่ไม่คุ้นเคย กลับบ้านมาประมานบ่ายสาม เขาก็ไล่เราไปอ่านหนังสือต่ออีก เรา่านไม่รุ้เรื่องตั้งเเต่อยุ่บ้านญาติ เราเครียดมาก ไม่รุ้เราคิดอะไรรุ้สึกตัวอีกทีก็กรีดเเขนตัวเองไปแล้ว หลังจากนั้นเราร้องให้เราทำตัวไม่ถูกรุ้เเต่ว่าวันนั้นเราเครียดมาก พอวันถัดมาเรา ตัดสินใจที่จะปรึกษาเเม่ แต่พอพูดไปว่าหนูเครียดกับหลายๆเรื่องหนูไม่เข้าใจตัวเองหนุทำตัวไม่ถูกหนูกลัว แม่เราขำค่ะเขาบอกว่าเราปัญญาออ่นไร้สาระไม่มีเหตุผล ที่บ้านมีครบทุกอย่างมีเงินมีนู้นนี้มีหมดจนฟุ้งส้านหรอ เราช้อคมาก คือเราเเค่ต้องการคนให้ปรึกษาคนที่มาเข้าใจมาปลอบใจเรา เเล้วเราคิดว่าเเม่นี้เเหละดีมี่สุด แม่เห้นแผลที่เรากรีดเเม่ก็พูดว่า"เออก็ทำสิทำไปเรยไม่ใช่ตัวเเม่สักหน่อย" เราร้องตรงนั้นเรยแม่เราก็เงียบไม่พูดอะไรเราเรยขึ้นบ้านมา
ปล.เรามีแฟนนะเเต่ไม่ได้ทะเลาะกันเเถมพ่อเเม่ก้รุ้ด้วยเขาไม่ได้ด่า
เรารุ้สึกว่าตัวเองเริ่มเปลี่ยนไปมาก
_เราไม่มีใครให้ปรึกษา ปรึกษาเเม่ เเม่ขำ
_เราเครียดเเบบไม่รุ้สาเหตุ
_กรีดเเขนตัวเองไม่รุ้ตัว
_เเค่ต้องการคำปรึกษา
เราอาจจะเรียกร้องความสนใจจากครอบครัวก็ได้เเต่ตอนนี้เราทำตัวไม่ถูกจิงๆเครียดมากกลัวจะไปกรีดเเขนตัวเองอีก
เราต้องทำยังไงคะทำตัวไม่ถูก(พิมพ์ไปร้องไปไม่เข้าใจตัวเองเรยค่ะ)
ปล.มีเเฟน อยุ่ม.2 มีเพื่อน มีน้อง ไม่มีปัญหากับใคร
อาจจะพูดซ้ำไปวนมามากเเต่ตอนนี้ต้องการคำปรึกษาจริงรุ้สึกตัวเองเปลี่ยนไปเกินอาจเครียดสะสมอาจกดดันจากเรื่องต่างๆ
ขอบคุณร่วงหน้านะคะ😂😂😂
เครียดกับหลายๆเรื่องไม่เข้าใจตัวเอง ปรึกษาครอบครัวก้คิดว่าเรื่องตลกกันค่ะ
พึ้งตั้งกระทู้ครั้งเเรก สำหรับคนขก.อ่านไปอ่านตอนท้ายได้เรยค่ะ☺
ช่วงนี้รุ้สึกว่าตัวเองเริ่มเปลี่ยนไปเริ่มอยุ่เงียบๆพอกลับมาจากรร.(เราม.2)ก็อยุ่เเต่บนห้องไม่ค่อยลงมาจากปกติจะเป้นคนที่ไม่ค่อยเก็บตัว พ่อแม่เราเหมือนหวังในตัวเราสูงมากอยากให้เป็นหมอ เรียนวันเสาร์เรียนวันอาทิตย์ไม่มีหยุดเค้าไม่ค่อยสนใจเราเค้าสนใจเเต่ลูกคนเล็ก2ขวบ(เราเป็นลูกคนโต)ก็เข้าใจว่ายังเป็นเด้กต้องดูเเลดีเเต่นี้ไม่ค่อยสนใจเรา เรารุ้สึกว่าอยุ่บ้านเเล้วไม่มีความสุขเรยอยุ่รร.อยุ่กับเพื่อนมันมีความสุขกว่าเยอะเพื่อนเข้าใจเราเราปรึกษาบางเรื่องได้คอยปลอบเราเสมอ บางครั้งเรากลับมาจากรร.เรามีการบ้านที่ต้องทำแถมเรารับจ้างทำงานเพื่อนด้วยมันก็เยอะเเล้วเราไม่ค่อยได้ลงเขาก็หาว่าเราแอบเล่นมือถือบนห้องคือไม่มีใครเข้าใจเราเรยพอจะอธิบายหาว่าเถียงจะให้อยุ่เเค่ในกรอบในความคิดของเขาไม่มีใครเข้าใจเรา ทุกวันนี้เราไม่เข้าใจตัวเองเรยว่าทำไมถึงเป้นแบบนี้ ต้องมานั้งเครียดนั้งร้องให้คนเดียวทุกวัน ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆค่ะ เราทำอะไรก็โดนด่าไปหมดไม่มีใครฟังเรา แถมแม่ยังสอนให้น้องด่าเราตีเราตบหัวเราอีก😊 จนวันนึงวันก่อนสอบวันที่เราต้องอ่านหนังสือเเต่พ่อก็พาเราไปบ้านญาติแล้วให้เราไปอยุ่ในห้องนั้งอ่านหนังสือ(เป้นห้องติดกับห้องนั้งเล่นใครพูดอะไรจากห้องอื่นได้ยินหมดค่ะ) เราอ่านหนังสือไม่รุ้เรื่องเสียงมันดังมากสักพักน้องก็เข้ามากวนเเถมเป้นห้องที่เราไม่เคยอยุ่ไม่คุ้นเคย กลับบ้านมาประมานบ่ายสาม เขาก็ไล่เราไปอ่านหนังสือต่ออีก เรา่านไม่รุ้เรื่องตั้งเเต่อยุ่บ้านญาติ เราเครียดมาก ไม่รุ้เราคิดอะไรรุ้สึกตัวอีกทีก็กรีดเเขนตัวเองไปแล้ว หลังจากนั้นเราร้องให้เราทำตัวไม่ถูกรุ้เเต่ว่าวันนั้นเราเครียดมาก พอวันถัดมาเรา ตัดสินใจที่จะปรึกษาเเม่ แต่พอพูดไปว่าหนูเครียดกับหลายๆเรื่องหนูไม่เข้าใจตัวเองหนุทำตัวไม่ถูกหนูกลัว แม่เราขำค่ะเขาบอกว่าเราปัญญาออ่นไร้สาระไม่มีเหตุผล ที่บ้านมีครบทุกอย่างมีเงินมีนู้นนี้มีหมดจนฟุ้งส้านหรอ เราช้อคมาก คือเราเเค่ต้องการคนให้ปรึกษาคนที่มาเข้าใจมาปลอบใจเรา เเล้วเราคิดว่าเเม่นี้เเหละดีมี่สุด แม่เห้นแผลที่เรากรีดเเม่ก็พูดว่า"เออก็ทำสิทำไปเรยไม่ใช่ตัวเเม่สักหน่อย" เราร้องตรงนั้นเรยแม่เราก็เงียบไม่พูดอะไรเราเรยขึ้นบ้านมา
ปล.เรามีแฟนนะเเต่ไม่ได้ทะเลาะกันเเถมพ่อเเม่ก้รุ้ด้วยเขาไม่ได้ด่า
เรารุ้สึกว่าตัวเองเริ่มเปลี่ยนไปมาก
_เราไม่มีใครให้ปรึกษา ปรึกษาเเม่ เเม่ขำ
_เราเครียดเเบบไม่รุ้สาเหตุ
_กรีดเเขนตัวเองไม่รุ้ตัว
_เเค่ต้องการคำปรึกษา
เราอาจจะเรียกร้องความสนใจจากครอบครัวก็ได้เเต่ตอนนี้เราทำตัวไม่ถูกจิงๆเครียดมากกลัวจะไปกรีดเเขนตัวเองอีก
เราต้องทำยังไงคะทำตัวไม่ถูก(พิมพ์ไปร้องไปไม่เข้าใจตัวเองเรยค่ะ)
ปล.มีเเฟน อยุ่ม.2 มีเพื่อน มีน้อง ไม่มีปัญหากับใคร
อาจจะพูดซ้ำไปวนมามากเเต่ตอนนี้ต้องการคำปรึกษาจริงรุ้สึกตัวเองเปลี่ยนไปเกินอาจเครียดสะสมอาจกดดันจากเรื่องต่างๆ
ขอบคุณร่วงหน้านะคะ😂😂😂