สวัสดีค่ะพี่ๆคือหนูยอมรับว่าทำร้ายตัวเองเพราะกรีดขาเเล้วก็เปลี่ยนมาเป็นเเขนที่เสื้อยังปิดไว้อยู่จนมากรีดหลังเเขน(ไม่เเน่ใจเรียกถูกรึป่าว)คือหลังเเขนเนี่ยหนูกรีดซ้ำไปประมาณ3รอบมั่งคะเเรกๆก็เเค่เป็นรอยนิดๆจนหนูเริ่มกรีดลึกเหมือนที่อื่นที่เคยกรีดจนมันเป็นรอยเเผลเป็นนูนหลายเเผลอยู่ค่ะตอนหนูกรีดหลังเเขนหนูต้องหาพาสเตอร์มาเเปะไว้ค่ะเพราะต้องไปเรียนเพื่อนๆก็รู้ค่ะว่าหนูทำร้ายตัวเองรู้ว่าหนูทำตั้งเเต่เเรกๆที่กรีดพอเพื่อนเห็นพาสเตอร์ที่เเขนหนูเพื่อนจะบอกตลอดว่าถ้าทำอีกจะไปฟ้องครู,ทำทำไม,กุเห็นนานละเเต่ไม่พูดทุกรอบเลยค่ะเเล้วก็เเม่ที่เห็นรอยเเผลก็บอกว่า"เเล้วก็อย่าไปกรีดเเขนนะ"เเฟนหนูก็รู้ค่ะหนูบอกเเฟนเกือบทุกรอบที่ทำมันค่ะ เคยปรึกษาเเฟนเเฟนก็เลยบอกว่า มีคนที่เเย่ว่าเธอเยอะ จากนั้นเเฟนก็เล่าเรื่องตัวเองที่เเย่ๆมามันทำให้หนูรู้สึกหงอยไปเลย คือโอเคมีคนที่เเย่กว่ากูกูมันอีตัวเรียกร้องความสนใจไร้ค่า หนูเจ็บทั้งเเขนทั้งจิตใจพอทนหันไปทางไหนก็ไม่มีคนปลอบคงมีเเต่คนบอกหนูเรียนร้องความสนใจใช่มั้ยคะขนาดเพื่อนยังไม่ปลอบหนูเลยเอาตรงๆก็ไม่ได้สนใจหรอกค่ะเเค่รู้สึกว่าทำไมต้องพูดกับหนูเเบบนั้นทำไมไม่มีใครเข้าใจหนูก็ไม่ได้อยากเป็นเด็กมีปัญหาเเต่ปรึษาใครไม่ได้เลยทำไมไม่มีคนเข้าใจหนูเลยหนูผิดเองที่กรีดเเขนหนูมันอีตัวเรียกร้องความสนใจไปวันๆมองโลกก็ในเเง่ลบทำอะไรก็ไม่ดีซักอย่างตัวคนเดียวไม่รู้ไม่กล้าปรึษาใครเพราะหนูก็ไม่รู้ที่หนูกรีดไปเพราะอะไรกรีดเพื่ออะไรไร้สาระจริงๆ

หนูเเค่อยากบ่นหน่ะค่ะตอนนี้ก็โอเคดีมั่งคะเเค่รอยเเผลที่เเขนมันกวนใจกลัวคนอื่นเห็นเเล้วถามว่าทำทำไมหนูก็ตอบไม่ได้กลัวเขาจะรังเกียดกลัวเขาหาว่าเรียกร้องความสนใจปัญญาอ่อน

ถ้าอ่านจบก็ขอบคุณพี่นะคะที่อ่านจบขอบคุณจริงๆค่ะ