ผมรู้สึกอยากตายทั้งวันเลยวันนี้ มันไม่มีอะไรดี เพลงแร็พเท่านั้นที่เหมาะกับผม ผมเครียด บางครั้งอยากตาย แต่ไม่รู้เครียดเพราะอะไร เวลาอยู่คนเดียวผมจะsadหนักมาก แต่เจอผู้คนผมก็ปกติดีทุกอย่าง ผมยังไม่ร็ว่าตัวเองเป็นอะไรเลย ทุกคนไม่เข้าใจผม นอกจากเพื่อนไม่กี่คนที่เขาเข้าใจเรื่องที่ผมทำ ส่วนแม่นั่นหรอ เขาก็โทรหาผมทุกวันผมก็คุยแบบปกติดี แต่แม่ไม่เคยสนับสนุนอะไรผมเลย ผมทำเองตลอดจนบางครั้งผมน้อยใจมาก ผมหงุดหงิด ผมไม่ชอบ
ผมอยู่ในที่ส่วนตัวผมแล้ว เขามาแล้วทำชุ่ยๆใส่ผมไม่ชอบผมไม่พูด ผมเก็บความกดดันหลายอย่างทั้ง ต้องเรียนให้จบ ม.ปลาย ผมลองคิดเล่นๆว่าถ้าผมกระโดดจากสะพานมันจะเป็นยังไง ผมนึกถึงตอนผมมีชีวิตใหม่ ตอนผมsadมากๆ ผมจะร้องไห้คนเดียวแล้วจินตนาการณ์เห็นหน้าตัวเองขณะร้องไห้ประจำ
เพื่อนที่ดีที่สุดเวลาผมเศร้าก็คือบุรี่นี่กับเพลงrapนี่แหละ มันช่วยผมได้มาก ผมไม่อยากอยู่จุดๆนี่ ถ้าผมยังไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร ผมคงต้อง เป็นไปตามสมองสั่งการ ผมคุยกับผู้ใหญ่ผมนอบน้อมเสมอครับ แต่หลังจากนี้ผมไม่รู้ ผมอาจจะก้าวร้าวขึ้น ผมดูตัวผมออก ผมพยายามคุยจิตใจตัวเอง บ้างครั้งมันคุมไม่อยู่ แต่จู่ๆก็ร้องไห้ อยากตาย ผมแค่อยากรู้ว่าผมเป็นอะไร ผมปรึกษาใครได้บ้าง ถ้าผมบอกคนรอบข้างผม เขาคงหาว่าผมบ้า ผมอาจจะบ้าจริงๆหรือเปล่า ผมไม่รู้โว้ยยย หงุดหงิด อารมณ์sadมันมาอีกแล้วในขณะที่พิมพ์ อาจจะ งงๆหน่อยนะครับ ช่วยผมที ผมไม่รู้จะถามใครแล้ว