บอกก่อนผมอายุ 22 คือผมกะคบกับเด็กอายุ 12 ปี พ่อแม่เขาอนุญาติ แต่ปัญหามันยุที่พ่อแม่ผม คือพ่อแม่บอกว่าอายุห่างกันเกินไป ส่วนพ่อชอบอ้างหลักโหราศาสตร์บ้างว่าอายุห่างเกินไป ครอบครัวแตกแยก ไปไม่รอด มีปัญหาได้ แต่สิ่งที่พ่อแม่พูดเหมือนกันคือ อยากให้ผมหาคนรวยๆ อ้างว่าเพื่อให้เรามีความสุข ไม่ลำบาก แต่ผมไม่คิดอย่างนั้นนะ ผมเชื่อว่าพ่อแม่ใช้คำว่ามีความสุข ไม่ลำบาก ไปบังหน้าคำว่าทำเพื่อหน้าตาตัวเอง มากกว่า อีกอย่างพ่อบอกว่าถ้ามืงพาแฟนมืงไปไหนเขาก้หัวเราะเอาได้ เพราะมองเหนแต่ภายนอกหาว่าเราความคิดความอ่านไม่เท่ากัน ทั้งๆที่พ่อแม่ยังไม่เคยเจอตัวจริงของคนมี่ผมกะจะคบเลย นอกจากนี้พ่อแม่ผมชอบพูดถึงศักดินา หน้าที่การงาน แล้วก็มีความหัวโบราณอยากให้ผมทำงานราชการด้วย แต่ไม่ให้ผมเรียนราชภัฏ แกเที่ยวบอกว่าดวงผมไปทางข้าราชการ ทั้งๆที่ผมไม่ชอบงานราชการ พูดง่ายๆเรื่องอนาคตของผมถูกตีกรอบเอาไ้ว้ละ บอกเลยชีวิตผมตอนนี้เหมือนอยู่ในนรก ทำไมพ่อแม่ผมต้องบังคับจิตใจกันอย่างนี้ด้วยครับ คือถ้าให้ผมแต่งงานกับคนที่ผมไม่ได้รัก ไม่ได้รู้สึก ผมอยู่ใช้กรรมเป็นโสดจนตายดีกว่าครับ

ปล.ผมคิดว่าคนนี้ใช่แล้วครับ จากการพูดคุยอะไรหลายๆอย่าง ไลฟ์สไตล์
ปล2.พ่อแม่ท่านบอกว่าจะเสียใจมากถ้าลูกไม่ได้แต่งงานกับคนที่อายุที่ไล่เลี่ยกับตัวเอง ที่รวยๆ จริงอยู่ที่รักกินไม่ได้ แต่ท่านก้ไม่ได้ยุกับเราไปตลอดชีวิตอีกอย่างผมแยกออกนะคำว่ารักกับคำว่าทน
เดี๋ยวถ้ามีไรเพิ่มเติมผมจะมาตอบเรื่อยๆครับ