คือเราเหนื่อยมากกับเหตุการนี้ เรื่องราวเกิดขึ้นไม่นาน เรื่องมีอยู่ว่า
เราอายุ25 ทำงานเป็นวิศวกรที่บริษัทเล็กๆแห่งหนึ่ง ซึ่งเราทำงานได้ไม่นาน เราก็เจอกับเหตุการนี้
โดยปกติเราเป็นคนเนริดๆหน่อยๆ ไม่ค่อยมีเพื่อน ไปไหนมาไหนห็ไปคนเดียวจนชิน ชีวิตก็มีแต่ทำงานแล้วก็กลับบ้านนอน  
เราทำงานที่นี่ได้เกือบสองเดือนแล้ว วันนึงพี่เขาก็ทักมาคุยกับเรา พี่เขาเป็นเจ้าของโรงงานนี้ ชื่อพี่พี อายุ30  พี่พีบอกว่าเราน่ารัก เราทำงานดี เราโน้นนี้ๆ เราก็ดีใจ คุยกันทุกวัน ทุกคืนถึงตี3ทุกวัน เราไม่ได้มองว่าเขาเป็นเจ้าของโรงงานอะไรเลยน่ะ แต่เราชอบที่เขาเป็นผู้ใหญ่ เราชอบเวลาเขาทำงาน เราแบมองเขาบ่อยๆ เพราะโต๊ะทำงานของเราอยู่ใกล้ห้องพี่พี คุยกันจนเริ่มสนิทกัน กินข้าวด้วยกัน ไปไหนด้วยกันแต่ข้อแม้คือห้ามให้ใครรู้เรื่องของเรา เพราะพี่พีกลัวคนในโรงงานขาดความเชื่อมั่นในตัวเขา ซึ่งเราก็เข้าใจ ผู้บริหารหนุ่มไฟแรงกับเด็กสาวถ้าใครรู้เรื่องก็ไม่เหมาะสมกัน โอเคคบกันแบบเงียบๆไม่มีใครรู้เรื่องของเรา
พี่พีขอมาห้องเรา เรายอมรับนะว่าเรารู้ว่าพี่เขามาเพราะคิดไม่ดีกับเรา แต่เรายอม เราหลงรักพี่เขา เราชอบพี่เขามาก พี่พีขึ้นมาห้องเราขอกอด ขอหอม แต่ไม่ได้ทำอะไรกันนะ แค่นอนกอดกันถึงเช้า แล้วตื่นทำงาน
เรารู้สึกดีมากกกก เรารู้สึกว่าพี่เขารักเรา
เขาอ่อนโยนต่อเรามาก เขากอดเรา จูบเราทั้งคืน เราสองคนแทบไม่ได้นอนกันจนถึงเช้า พอไปทำงานก็ยิ้มๆให้กัน ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เรามีความสุขมาก
จนวันที่เกิดเรื่อง พี่พีขอให้เราไปห้องพี่พี ซึ่งเราก็ไป เพราะปกติเราก็ไปมาหาสู่กันอยู่แล้ว พี่พีกินเหล้าอยู่คนเดียว พี่พีบอกว่าเครียส เรื่องลูกน้อง เราเงิน เรื่องบริษัท สาระพัดปัญหา เราก็ปลอบพี่เขา คือพี่เขาต้องแบกรับปัญหามากมายที่พนักงานอย่าเราคิดไม่ถึง พี่พีกินไปร้องไป บ่นพึมพร่ำ เราก็เห็นใจ พี่เขาบอกให้อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนเราก็โอเค เพราะวันพรุ่งนี้จะไม่เจอกันเพราะออกไปพบลูกค้าทั้งสองคน
พอตีสอง พี่พีก็มากอดเรา แล้วบอกเราว่า เป็นของพี่นะ เราเงียบ เราเมาด้วยแหละ >< ภาพตัดไปที่โคมไฟ เช้ามาพี่พีปลุกเราให้ไปทำงาน เราก็งอแง บอกพี่พีว่าขอลางานได้ไหม๊ พี่พีก็ดุๆ บอกว่าเราต้องมีความรับผิดชอบ เครตื่นทำงานค่ะ
แต่หลังจากวันนั้นพี่พีก็เปลี่ยนไป เงียบมาก ไม่ทักมาหาเราเลย ไม่โทรมาเลย เงียบไปดื้อๆ เราทักไปก็บอหว่าไม่ว่างติดโน้นนี่ เราก็โอเคเข้าใจ
แล้ววันนึงพี่พีก็โทรมาหาเรา แล้วขอให้เราเป็นแฟนเก็บพี่ได้ไหม๊ เราก็งง ทำไมต้องเป็นแฟนเก็บเพราะพี่พีก็โสด แต่พี่พีบอกเราว่า ความจริงแล้วเราเป็นผู้หญิงคนที่4 ที่บริษัท ที่แอบคุยแอบมีอะไรกันแบบนี้  คือเราก็อึ้งมากๆ เรางงไปเลย เรานึกว่ามีเราคนเดียว
พี่พีบอกว่า ไม่อยากผูกมัดกับใครเพราะไม่อยากมีใคร ไม่อยากเอาเรื่องพวกนี้มาปวดหัว สมองและหัวใจมีไว้แค่เรื่องงานกับบริษัทเท่านั้น  เราก็อึ้ง
นี่ฉันเสียตัวให้กับคนที่ไม่มีหัวใจหรอ เขาไม่ได้รักฉันเลยสักนิดเลยหรอ เราเสียใจมากแต่เรารักพี่พีมากพี่พีเป็นทุกอย่างของเราเลย ทั้งเจ้านายเพื่อนพี่น้องคือเราสนิทมากๆตลอดเวลาที่คุยกัน พี่พีบอกว่าให้เราอยู่เป็นบ้านหลังที่4ของเขา อยู่เงียบๆ ห้ามมีปากเสียง ไม่มีสิทธิอะไรใดๆในตัวพี่พีทั้งสิ้น ห้ามรู้สึกอะไรทั้งสิ้น
เราเสียใจมากไม่รู้จะทำไงดี
เราไม่ตอบไม่ทัก ไม่โทร ไม่รับสาย คือไม่รู้จะทะออย่างไงดี ไปต่อก็ไม่มีแรง จะถอยก็รักเขาไปแล้ว
ตอนนี้กำลังพยายามหางานใหม่อยู่หวังว่าคงจะดึงเราให้ออกจากพี่พีได้ แต่เรารักเหลือเกิน จากอยากตื่นไปทำงานทุกวันก็กลายเป็นว่าไม่อยากตื่นทำงาน ไม่อยากไปเจอหน้าพี่พี ออกจากงานก็กลับมาร้องไห้ ทุกข์ใจเหลือเกิน ทุกใจที่สุด
เราง่ายเองเราเลยเจอแบบนี้ แต่ปัญหาคือเราจะทำอย่างไงต่อไป  
มีใครเคยเจอหรือมีเหตุการใกล้เคียงกับเราเราขอคำปรึกษาทีว่าเราควรจะทำอย่างไรต่อไป ทุกข์ใจมากค่ะ
**เราตั้งกระทู้ครั้งแรกถ้ามีอะไรผิดพลาดเราขออภัย เราไม่มีที่พึ่ง ไม่มีใครให้คำปรึกษา เรื่องที่เกิดขึ้นเราไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้ **