สวัสดีครับ ผมคิดว่าตัวเองกำลังเป็นโรคนี้อยู่ครับ อยากทราบว่าการไปหาหมอ ทานยา มีผลช่วยร่างกายยังไงบ้างครับ
หรือเราควรต้องปรับเปลี่ยนวิธีคิดก่อน

ตอนนี้ผมอยู่ปี 2 (เรียนคณะสถาปัตย์) อยากไปปรึกษาจิตแพทย์เหมือนกัน แต่ไม่อยากให้ทางบ้านรู้ เพราะมาเรียนไกลบ้านครับ กลัวเขายิ่งกังวัลไปใหญ่ เลยอยากทราบค่าใช้จ่ายโดยประมาณครับ
ถ้าเกินกำลัง โรคนอนเกิน หรือซึมเศร้าพอจะรักษาให้หายได้ด้วยตัวเองมั้ยครับ
มีใครเคยฝึกตัวเอง แล้วหายจากอาการนี้บ้าง

อาการของโรคเริ่มขึ้นตอนช่วงเข้า ม.ปลายครับ ผมเริ่มโดดเรียนไปนอนอยู่บ้าน เพราะไม่มีอะไรทำ หลังๆอาการก็หนักขึ้น
แต่ก็ยังประคับประคองการเรียน และเกรดได้ดี

ทีนี้จุดกระตุ้นน่าจะมาตอนช่วงปิดเทอมยาว ก่อนเข้ามหาลัย ผมนอนเป็นบ้าเป็นหลัง ตื่นมาแค่ไปเรียนพิเศษไม่กี่ชม.
แล้วก็กลับมานอนต่อ ผมคิดว่าอาการที่สะสมมาเรื่อยๆ มันทำให้ผมเริ่มเบื่อหน่ายกับการใช้ชีวิต ผมชอบที่จะนอน
เพราะคิดว่าการนอนมันช่วยเยียวยาทุกอย่าง

และดูเหมือนจะกลายเป็นจุดเริ่มต้นของโรคซึมเศร้า
ผมพยายามทำสิ่งที่ชอบ เพื่อให้ตัวเองรู้สึกสนุกและมีความสุขขึ้น
แต่ตอนนี้จากสิ่งที่เคยชอบทำ อย่างการวาดรูป หรืออ่านหนังสือการ์ตูนก็ไม่ทำให้ผมสนุกเหมือนเมื่อก่อนแล้ว (รวมถึงเรื่องทางเพศด้วย)
เหมือนผมค่อยๆตายด้าน
ไม่รู้สึกสนใจอะไรแล้ว จนกลัวว่าวันนึงตัวเองจะเกลียดสิ่งที่เคยชอบทำไป
บ่อยครั้งที่ผมรู้สึกทรมาณกับการวาดรูป การบ้านที่มอ ทั้งๆที่ตอน ม.ปลาย ผมพยายามเพื่อจะเข้ามาเรียนคณะนี้แท้ๆ
มันรู้สึกแย่ไปหมด ในวันที่หนักหน่อย ก็มีอาการใจโหวงๆเหมือนคนอกหักเป็ยอาทิตย์ มันไม่อยากทำอะไรเลย
เหมือนตัวเองใช้ชีวิตอย่างคนไม่มีชีวิต ไม่รู้สึกอะไร
มันแย่มากๆเลยครับ

ผมรู้ว่าถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป หายนะของตัวเองแน่ๆ
ผมอยากหายจากอาการแบบนี้ซักที
แต่สิ่งที่ผมทำกลับเป็นการนอนไปเรื่อยๆทั้งอย่างนั้น

ช่วยแนะนำทีครับ.