จากกระทู้ที่แล้วเราสงสัยว่าแฟนเรานอกใจแล้วชอบไปไหนมาไหนกับเจ้
ซึ่งเป็นพี่สาวของเขาประมาณว่าเป็นลูกติดแม่ของเขาแล้วก็โตมาด้วยกัน
พอถึงวัยเรียน วัยทำงานก็แยกย้ายกันไปแล้วกลับมาเจอกัน
วันนี้เราจับได้แล้วได้รู้ความจริงว่าเค้าคบกันมาตั้งแต่ช่วงเมษายนแล้ว
เค้ามีอะไรกันครั้งแรกเพราะเมา ต่ออีกหลายๆครั้งมันคือความยินยอมของทั้งสองฝ่าย
เจ้ของเค้าทำงานเป็นผู้หญิงกลางคืนค่ะ เคยเห็นรูปแอบหนีไปเที่ยวด้วยกันกลางคืน
เรากับสามีแยกกันอยุ่คนละบ้านด้วยความใกล้ไกลของที่ทำงานที่ต่างกัน
แล้วสามีของเราก็แอบไปอยู่กับเจ้ของเขาซึ่งมาเช่าห้องอยู่ใกล้ๆบ้านเขา
ตอนแรกเราคิดว่าเป็นพี่น้องกัน พึ่งพาอาศัยกันก็คงไม่แปลก
อาจจะมีไปเที่ยวไปกินข้าวบ้าง แต่แฟนเราบอกนะเวลาไปไหนมาไหนกับเค้า
แต่เราไม่คิดจริงๆค่ะว่าเรื่องราวมันจะมาลงเอยแบบนี้เราเสียใจมาก
แต่เค้าขอโอกาสเราแก้ตัว และขอโอกาสให้เค้าดูแลลูก
ตอนที่เรารู้เราแทบอยากให้สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นแค่เรื่องโกหก เป็นแค่ความฝัน
เราให้โอกาสเค้าได้ แต่เราไม่สามารถรู้สึกเหมือนเดิมได้อีกแล้วเค้าเคยเจ้าชู้มามากแต่ไม่เคยไปมีอะไรกับคนอื่น
อันนี้เรามั่นใจตรงนี้ แต่นี่กลับมาเอาคนใกล้ตัว เรารับไม่ได้จริงๆค่ะ
เรารู้สึกขยะแขยงก็ว่าได้ค่ะ .. เราควรจะทำยังไงต่อไปกับชีวิตดีคะ
มันท้อ มันหดหู่ มันเหมือนพังทลายลงทุกอย่าง สงสารลูกก็สงสารเค้าแล้วเราก็สงสารตัวเอง
ไม่เคยนอนหลับเต็มตาสักคืนมีแต่ความหวาดระแวง ทุกครั้งที่ตื่นที่นึกก็กลับมาร้องไห้
เราทำใจไม่ได้ที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม แล้วเราก็ทำใจไม่ได้ที่จะให้โอกาสเค้า
เพราะเชื่อใจไม่ได้อีกแล้ว ครั้งนี้มันยากเกินไป หนักเกินไป
แล้วเราก็ยังไม่ได้บอกที่บ้านได้แต่แบกมันไว้คนเดียวเพราะกลัวความทุกข์ใจของครอบครัว
กลัวเค้าจะรับไม่ได้กับปัญหาที่เกิดขึ้น ...
มันแย่จังเลยค่ะ แย่จนอยากหนีตัวเองไปให้ไกลๆ
จับได้ว่าสามีแอบมีอะไรกับพี่สาวของเค้าเราควรทำยังไงดี
ซึ่งเป็นพี่สาวของเขาประมาณว่าเป็นลูกติดแม่ของเขาแล้วก็โตมาด้วยกัน
พอถึงวัยเรียน วัยทำงานก็แยกย้ายกันไปแล้วกลับมาเจอกัน
วันนี้เราจับได้แล้วได้รู้ความจริงว่าเค้าคบกันมาตั้งแต่ช่วงเมษายนแล้ว
เค้ามีอะไรกันครั้งแรกเพราะเมา ต่ออีกหลายๆครั้งมันคือความยินยอมของทั้งสองฝ่าย
เจ้ของเค้าทำงานเป็นผู้หญิงกลางคืนค่ะ เคยเห็นรูปแอบหนีไปเที่ยวด้วยกันกลางคืน
เรากับสามีแยกกันอยุ่คนละบ้านด้วยความใกล้ไกลของที่ทำงานที่ต่างกัน
แล้วสามีของเราก็แอบไปอยู่กับเจ้ของเขาซึ่งมาเช่าห้องอยู่ใกล้ๆบ้านเขา
ตอนแรกเราคิดว่าเป็นพี่น้องกัน พึ่งพาอาศัยกันก็คงไม่แปลก
อาจจะมีไปเที่ยวไปกินข้าวบ้าง แต่แฟนเราบอกนะเวลาไปไหนมาไหนกับเค้า
แต่เราไม่คิดจริงๆค่ะว่าเรื่องราวมันจะมาลงเอยแบบนี้เราเสียใจมาก
แต่เค้าขอโอกาสเราแก้ตัว และขอโอกาสให้เค้าดูแลลูก
ตอนที่เรารู้เราแทบอยากให้สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นแค่เรื่องโกหก เป็นแค่ความฝัน
เราให้โอกาสเค้าได้ แต่เราไม่สามารถรู้สึกเหมือนเดิมได้อีกแล้วเค้าเคยเจ้าชู้มามากแต่ไม่เคยไปมีอะไรกับคนอื่น
อันนี้เรามั่นใจตรงนี้ แต่นี่กลับมาเอาคนใกล้ตัว เรารับไม่ได้จริงๆค่ะ
เรารู้สึกขยะแขยงก็ว่าได้ค่ะ .. เราควรจะทำยังไงต่อไปกับชีวิตดีคะ
มันท้อ มันหดหู่ มันเหมือนพังทลายลงทุกอย่าง สงสารลูกก็สงสารเค้าแล้วเราก็สงสารตัวเอง
ไม่เคยนอนหลับเต็มตาสักคืนมีแต่ความหวาดระแวง ทุกครั้งที่ตื่นที่นึกก็กลับมาร้องไห้
เราทำใจไม่ได้ที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม แล้วเราก็ทำใจไม่ได้ที่จะให้โอกาสเค้า
เพราะเชื่อใจไม่ได้อีกแล้ว ครั้งนี้มันยากเกินไป หนักเกินไป
แล้วเราก็ยังไม่ได้บอกที่บ้านได้แต่แบกมันไว้คนเดียวเพราะกลัวความทุกข์ใจของครอบครัว
กลัวเค้าจะรับไม่ได้กับปัญหาที่เกิดขึ้น ...
มันแย่จังเลยค่ะ แย่จนอยากหนีตัวเองไปให้ไกลๆ