เรื่องมีอยู่ว่าหลานสาวของแม่เราคลอดลูกมาเป็นฝาแฝดผู้หญิง ตอนนั้นแม่เราอยู่บ้านเฉยๆ สงสารเลยขอรับลูกของหลานสาวมาเลี้ยง1คน เราก็ช่วยแม่เลี้ยง แม่เรารักเหมือนลูกสาวคนนึง เราก็รักเหมือนน้องแท้ๆเลย ครอบครัวเราเลี้ยงน้องมาตั้งแต่เกิด จนกระทั่งน้องอายุได้3ขวบ เราก็ได้แต่งงาน เราให้แฟนย้ายมาอยู่กับเรา แรกๆแฟนเราก็ดีนะ พักหลังๆเราดูออกว่าแฟนเราไม่ชอบน้องเราเอามาก จนน้องเราโตได้8ขวบ เราได้สร้างบ้านแล้วย้ายมาอยู่บ้านเรา เราได้เอาแม่มาอยู่ด้วย แต่น้องเราไม่ได้มา แม่ของน้องเขาให้อยู่ที่บ้านเก่า ให้เราไปรับมาเฉพาะวันหยุดเท่านั้น แล้วพอเราไปรับน้องมาวันเสาร์ อาทิตย์ แฟนเราทำสีหน้าท่าทางไม่พอใจ บอกเราว่าไม่ให้เอามา บอกเราว่าเกลียดน้องเรา เราร้องไห้หนักมาก เราสงสารแม่ แม่เลี้ยงมา รักเหมือนลูก แต่แฟนเรามาทำแบบนี้ เวลาเราเอาน้องมาทีไร เราจะทะเลอะกันทุกที แฟนเราไม่เคยยอมเราเลย แฟนเราไม่เอาญาติฝ่ายเราเลย เอาแต่ญาติฝ่ายตัวเอง บางทีเราอยากจะพาแม่หนีไปอยู่ที่ไกลๆแบบไม่มีใครหาเจอ แต่เราก็สงสารลูกเรา เรามีลูก2คน เรากลัวลูกเราจะขาดพ่อ สงสารลูก แต่อีกใจก็สงสารน้องมาก เราไม่รู้จะทำยังไงดี น้องก็แค่8ขวบ จะอะไรนักหนากะเด็ก รู้สึกเสียใจ เสียความรู้สึก อยากจะหนีไปไกลๆ
ขอบคุณที่มีพื้นทีให้ระบาย