ก่อนอื่นเลย นี่เป็นกระทู้ที่สองในชีวิต (อีกกระทู้ลบไปแล้ว แหะๆ)
ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยค่ะ
คือที่ตั้งกระทู้มาเนี่ย เพราะอึดอัดใจค่ะไม่รู้จะทำอย่างไรดี ไม่กล้าปรึกษาเพื่อนคนอื่นในกลุ่มค่ะ
เรามีเพื่อนคนหนึ่งที่ค่อนข้างสนิท เธอคนนี้ขอแทนชื่อ แยม ละกันนะคะ
แยมเป็นคนเรียนดีมาก หน้าตาก็น่ารัก ทุกอย่างดูจะเพอร์เฟคถ้ามองเผินๆ
แต่มันติดปัญหาอยู่ที่ แยมเป็นคนทะเยอทะยานสูงมาก ยอมให้ใครดีกว่าไม่ได้
สมมติว่าเพื่อนอีกคนชื่อฝน ที่ไม่ได้เรียนดีอะไรมากได้คะแนนเยอะกว่าในบางวิชา แยมก็จะพูดถึงคะแนนนี้ทั้งวัน
บางทีก็ถึงขั้นจะร้องไห้ แรกๆเราก็คิดว่าเป็นการหยอกล้อ ประมาณแซวว่า “เห้ย ได้คะแนนดีกว่าชั้นได้ยังไง” แต่หลังๆเราว่าน่าจะเป็นการคิดน้อยใจจริง บางครั้งถ้าเราได้รับเลือกไปทำหน้าที่สำคัญอะไรที่เธอไม่ได้ทำ เธอจะแปลกไปทันที ไม่ค่อยพูดกับเรา แล้วรำพึงรำพันว่าตัวเองไร้ความสามารถ ไม่เก่ง ไม่เด่นอะไร
อีกอย่าง ที่บ้านเธอกดดันมาก เคยมีครั้งนึง เกิดเหตุทะเลาะกันในกลุ่ม แต่แยมดันทะเลาะกับที่บ้านมาด้วย เราโดนแยมผลักเก้าอี้ไม้ใส่ กลัวจนถึงตอนนี้
หลักๆคือกลัวว่าเค้าจะมีปัญหาเรื่องจิตใจ กระทบกระเทือนรุนแรงไม่ได้ทำนองนี้น่ะค่ะ เคยอยากจะให้ไปปรึกษาจิตแพทย์ แต่เดี๋ยวก็หาว่าเราหาว่าบ้าอีก55
คือถ้าจะไปบอกเธอตรงๆก็กลัวว่าจะเก็บไปคิดมากค่ะ ในส่วนดีเรื่องช่วยเหลือเราหรือเพื่อนเธอก็พยายามช่วยนะ แต่ลึกๆเรารู้สึกว่าเธอกำลังฝืน(เพราะเธอเองก็มาบ่นกับเราบ่อยๆค่ะ) เพื่อให้คนอื่นยอมรับ ซึ่งก็เป็นเราอีกที่ต้องคอยบากหน้าช่วยเธอ ทั้งทำนู่นนี่นั่นให้เพื่อนคนอื่น มีครั้งนึงเธอเคยพูดว่า “จะให้คนอื่นเห็นด้านแย่ของเราไม่ได้ จะไม่ไหวยังไงก็ต้องกัดฟัน” เรานับถือในความมุ่งมั่นความพยายาม แต่ลึกๆแล้วเราเป็นห่วงค่ะ ในความจริงจังกับทุกเรื่องของเธอ ห่วงมาก แต่เราก็ห่วงตัวเองด้วยที่จิตตก
แล้วคือช่วงนี้ยิ่งใกล้สอบยิ่งกดดันค่ะ จนตอนนี้เป็นโรคเครียดลงกระเพาะแล้ว
เพราะแยมจะเป็นคนที่กดดันทั้งตัวเองและคนรอบข้างเก่งมาก
จะว่ายังไงดีล่ะคะ ยิ่งอยู่ด้วยแล้วยิ่งรู้สึกถูกกดลงต่ำ ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราค่อนข้างมองโลกในแง่ดีนะ
แล้วเดี๋ยวนี้เราแทบไม่อยากคุยอะไรกับแยมเลย เพราะทุกคำทุกประโยค มันแฝงไปด้วยคำที่บั่นทอนจิตใจ พาเครียดตามทุกที
ต่างจากเพื่อนนอกกลุ่มที่เราก็สนิทด้วยแต่รู้สึกสบายใจ เพราะได้เฮฮาได้ปลดปล่อย
ถ้าหากท่านใดสงสัยว่า แล้วคบกันไปทำไม
บอกตรงๆก็ตามหัวกระทู้เลย สงสารค่ะ ที่ทนอยู่ก็เพราะสงสาร แยมเคยโดนเพื่อนอีกคนทิ้งมารอบนึง เธอกลัวเรื่องนี้มาก แรกๆเราก็คิดว่าพอรับไหวกับความกดดัน แต่ตอนนี้ร่างกายเริ่มฟ้องละค่ะ และปัญหาคือเราไม่กล้าพอที่จะออกจากกลุ่มนี้ (ทะเลาะกันบ่อยมากค่ะ)
เฮ้อ หวังว่าสักวันเพื่อนคนนี้จะเปลี่ยนความคิดได้นะคะ
หากเคยมีประสบการณ์ มาแชร์กันได้นะคะ
ขอบคุณที่รับฟังค่ะ
ใครเคยมีเพื่อนที่คบด้วยความสงสาร แต่ไม่อยากคบต่อแล้วบ้าง แก้ปัญหานี้ยังไงคะ?
ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยค่ะ
คือที่ตั้งกระทู้มาเนี่ย เพราะอึดอัดใจค่ะไม่รู้จะทำอย่างไรดี ไม่กล้าปรึกษาเพื่อนคนอื่นในกลุ่มค่ะ
เรามีเพื่อนคนหนึ่งที่ค่อนข้างสนิท เธอคนนี้ขอแทนชื่อ แยม ละกันนะคะ
แยมเป็นคนเรียนดีมาก หน้าตาก็น่ารัก ทุกอย่างดูจะเพอร์เฟคถ้ามองเผินๆ
แต่มันติดปัญหาอยู่ที่ แยมเป็นคนทะเยอทะยานสูงมาก ยอมให้ใครดีกว่าไม่ได้
สมมติว่าเพื่อนอีกคนชื่อฝน ที่ไม่ได้เรียนดีอะไรมากได้คะแนนเยอะกว่าในบางวิชา แยมก็จะพูดถึงคะแนนนี้ทั้งวัน
บางทีก็ถึงขั้นจะร้องไห้ แรกๆเราก็คิดว่าเป็นการหยอกล้อ ประมาณแซวว่า “เห้ย ได้คะแนนดีกว่าชั้นได้ยังไง” แต่หลังๆเราว่าน่าจะเป็นการคิดน้อยใจจริง บางครั้งถ้าเราได้รับเลือกไปทำหน้าที่สำคัญอะไรที่เธอไม่ได้ทำ เธอจะแปลกไปทันที ไม่ค่อยพูดกับเรา แล้วรำพึงรำพันว่าตัวเองไร้ความสามารถ ไม่เก่ง ไม่เด่นอะไร
อีกอย่าง ที่บ้านเธอกดดันมาก เคยมีครั้งนึง เกิดเหตุทะเลาะกันในกลุ่ม แต่แยมดันทะเลาะกับที่บ้านมาด้วย เราโดนแยมผลักเก้าอี้ไม้ใส่ กลัวจนถึงตอนนี้
หลักๆคือกลัวว่าเค้าจะมีปัญหาเรื่องจิตใจ กระทบกระเทือนรุนแรงไม่ได้ทำนองนี้น่ะค่ะ เคยอยากจะให้ไปปรึกษาจิตแพทย์ แต่เดี๋ยวก็หาว่าเราหาว่าบ้าอีก55
คือถ้าจะไปบอกเธอตรงๆก็กลัวว่าจะเก็บไปคิดมากค่ะ ในส่วนดีเรื่องช่วยเหลือเราหรือเพื่อนเธอก็พยายามช่วยนะ แต่ลึกๆเรารู้สึกว่าเธอกำลังฝืน(เพราะเธอเองก็มาบ่นกับเราบ่อยๆค่ะ) เพื่อให้คนอื่นยอมรับ ซึ่งก็เป็นเราอีกที่ต้องคอยบากหน้าช่วยเธอ ทั้งทำนู่นนี่นั่นให้เพื่อนคนอื่น มีครั้งนึงเธอเคยพูดว่า “จะให้คนอื่นเห็นด้านแย่ของเราไม่ได้ จะไม่ไหวยังไงก็ต้องกัดฟัน” เรานับถือในความมุ่งมั่นความพยายาม แต่ลึกๆแล้วเราเป็นห่วงค่ะ ในความจริงจังกับทุกเรื่องของเธอ ห่วงมาก แต่เราก็ห่วงตัวเองด้วยที่จิตตก
แล้วคือช่วงนี้ยิ่งใกล้สอบยิ่งกดดันค่ะ จนตอนนี้เป็นโรคเครียดลงกระเพาะแล้ว
เพราะแยมจะเป็นคนที่กดดันทั้งตัวเองและคนรอบข้างเก่งมาก
จะว่ายังไงดีล่ะคะ ยิ่งอยู่ด้วยแล้วยิ่งรู้สึกถูกกดลงต่ำ ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราค่อนข้างมองโลกในแง่ดีนะ
แล้วเดี๋ยวนี้เราแทบไม่อยากคุยอะไรกับแยมเลย เพราะทุกคำทุกประโยค มันแฝงไปด้วยคำที่บั่นทอนจิตใจ พาเครียดตามทุกที
ต่างจากเพื่อนนอกกลุ่มที่เราก็สนิทด้วยแต่รู้สึกสบายใจ เพราะได้เฮฮาได้ปลดปล่อย
ถ้าหากท่านใดสงสัยว่า แล้วคบกันไปทำไม
บอกตรงๆก็ตามหัวกระทู้เลย สงสารค่ะ ที่ทนอยู่ก็เพราะสงสาร แยมเคยโดนเพื่อนอีกคนทิ้งมารอบนึง เธอกลัวเรื่องนี้มาก แรกๆเราก็คิดว่าพอรับไหวกับความกดดัน แต่ตอนนี้ร่างกายเริ่มฟ้องละค่ะ และปัญหาคือเราไม่กล้าพอที่จะออกจากกลุ่มนี้ (ทะเลาะกันบ่อยมากค่ะ)
เฮ้อ หวังว่าสักวันเพื่อนคนนี้จะเปลี่ยนความคิดได้นะคะ
หากเคยมีประสบการณ์ มาแชร์กันได้นะคะ
ขอบคุณที่รับฟังค่ะ