ผมกับภรรยาและลูกสาวอยู่ที่ กรุงเทพมา 13 ปีแล้ว ต่อมาเราเลิกกัน
ลูกสาวก็อยากไปอยู่กับภรรยาที่ต่างจังหวัด เพราะสภาพแวดล้อม บ้านหลังใหญ่โรงเรียนใหญ่
แต่ผมไม่สามารถคุยดีกับภรรยาได้เลยครับ พอคุยกันไปนิดเดียวก็ทะเลาะกันตลอด
ซึ่งผมอยากคุยแบบเพื่อนได้ พอผมคิดถึงก็ไปหาไปเยี่ยมพวกเขาได้บ้าง
ตอนนี้ลูกสาวยังเรียนที่กรุงเทพอีกเทอมนึง ผมเลยลองคุยกับลูกว่า
ข้อ 1.อยากให้พ่อกับแม่ดีกันไหม ?
(ความจริงเหตุผลที่เลิกกันทีแรกแค่เขาคิดว่าผมไม่ค่อยรักเขาเหมือนเดิม แต่ผมไม่เคยมีคนอื่นนะครับและเขาไม่ค่อยชอบญาติพี่น้องของผม)
-ลูกสาวตอบว่า มันเป็นเรื่องของคนสองคนเขาไม่ยุ่ง(เขาเข้ามาอ่านกระทู้แนวนี้ในพันทิพย์และคิดตามนั้น ผมฟังแล้วก็รู้สึกเสียใจ เพราะตลอดสิบกว่าปีมานี้ผมรักลูกสาวและภรรยามาก มีเงินก็ให้ลูกกับภรรยาก่อนตลอด กับลูกสาวผมก็พาทำกิจกรรมต่างๆอย่างว่ายน้ำ ปั่นจักรยาน โรลเลอร์ สอนหนังสือ ไปเที่ยวเรียกว่าถ้ามีเวลาว่างผมให้พวกเขาหมด)
ข้อ 2.ผมถามเขาว่า ถ้าแม่มีพ่อเลี้ยง หนูจะรับได้หรือเปล่า?
(เพราะแฟนบอกผมไม่ค่อยทำการบ้าน แต่จริงๆแล้วผมอยากทำทุกวันครับแต่แฟนชอบตั้งเงื่อนไขอย่างต้องบิ้วอารมณ์หรือ ยังไม่เอาเพราะจะเล่นเกมส์ก่อน)
-ลูกสาวตอบว่า เขารับได้ ไม่ใช่เรื่องของเขา เป็นเรื่องของแม่(ผมก็ห่วงที่เขาต้องไปอยู่กับพ่อเลี้ยง บอกให้เขาเรียนที่กรุงเทพต่อกับผม แล้วปิดเทอมค่อยไปอยู่กับแม่ ผมคิดว่าถ้าเขาไปแบบนี้ ผมไม่สามารถคุยกับภรรยาได้ด้วย สุดท้ายผมก็จะเสียลูกสาวไปอีกคนนึง ตอนนี้เราคุยกันเหมือนพ่อลูกปกติ แค่เขาไม่ยอมเรียนต่อกรุงเทพ และตั้งธงในใจว่าจะย้ายไปลูกเดียว)
ซึ่งภรรยาย้ายไปไม่ได้มีรายได้ครับ อาศัยเงินจากสามีใหม่แม่ยาย ผมถามว่าจะเลี้ยงลูกยังไง เขาบอกว่าจะหางานทำตอนลูกไปเรียนที่นั่น ซึ่งแม่ยายบอกแล้วว่าสามีใหม่เขาไม่ให้ช่วยค่าใช้จ่ายส่วนนี้ รวมถึงไม่ให้ใช้รถของเขาไปส่งลูก และถ้ามีคนใหม่ให้ย้ายออกไปอยู่ข้างนอกด้วย ส่วนตอนนี้เขายังหางานทำไม่ได้เพราะ ต้องช่วยแม่เขากับสามีใหม่ของแม่ยายสร้างบ้านให้เสร็จก่อน
เพื่อนผมแนะนำว่าไม่ต้องช่วยเรื่องเงินไป แต่ในความเป็นจริงผมต้องช่วยในส่วนของลูกใช่ไหม ผมต้องช่วยประมาณเท่าไหร่ของรายได้ครับ ทีแรกแม่ยายเขาอยากให้ไปสร้างบ้านที่นั่น ซึ่งผมว่ามันเยอะเกินไปในกรณีที่เรายังดีกันไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าภรรยามีคนใหม่หรือเปล่า ถึงคุยแบบเพื่อนก็ยังไม่ได้เลย ถ้าเขาเลี้ยงลูกไม่ได้ก็ให้ลูกอยู่กรุงเทพต่อ แต่ผมไม่อยากฝืนใจลูกสาว เพราะเขาอายุ 12 แล้วครับ เทอมหน้าขึ้น ม.1(ถ้าย้ายไปแล้วไม่ดีก็คงมีปัญหาพอสมควร)เขาอยากไปอาจจะเพราะเข้าวัยรุ่นรู้สึกว่าแม่ดูแลได้ดีกว่า ทั้งเรื่องการใช้ชีวิตและการเลือกซื้อของใช้ต่างๆ
ตอนนี้ผมเองก็ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร ปล่อยลูกไปก็ห่วงหลายอย่าง หรือผมควรปล่อยให้เขาเลือกทางที่เขาคิดว่าดี ต่อไปเขาจะได้ไม่เสียใจครับ
อยากได้คำแนะนำแนวคิดของคนมีลูก คนที่เป็นลูกสาวครับว่าห่วงเหมือนกันไหม หรือคนที่เคยเจอเพื่อนหรือชีวิตตัวเองเป็นแบบผมตอนนี้ครับและข้อกฎหมายถ้าต้องเอามาใช้คุยกันในเรื่องนี้ครับ
เคยรู้สึกรักลูกมาก แต่รู้สึกว่าลูกไม่ค่อยรักเราไหมครับ
ลูกสาวก็อยากไปอยู่กับภรรยาที่ต่างจังหวัด เพราะสภาพแวดล้อม บ้านหลังใหญ่โรงเรียนใหญ่
แต่ผมไม่สามารถคุยดีกับภรรยาได้เลยครับ พอคุยกันไปนิดเดียวก็ทะเลาะกันตลอด
ซึ่งผมอยากคุยแบบเพื่อนได้ พอผมคิดถึงก็ไปหาไปเยี่ยมพวกเขาได้บ้าง
ตอนนี้ลูกสาวยังเรียนที่กรุงเทพอีกเทอมนึง ผมเลยลองคุยกับลูกว่า
ข้อ 1.อยากให้พ่อกับแม่ดีกันไหม ?
(ความจริงเหตุผลที่เลิกกันทีแรกแค่เขาคิดว่าผมไม่ค่อยรักเขาเหมือนเดิม แต่ผมไม่เคยมีคนอื่นนะครับและเขาไม่ค่อยชอบญาติพี่น้องของผม)
-ลูกสาวตอบว่า มันเป็นเรื่องของคนสองคนเขาไม่ยุ่ง(เขาเข้ามาอ่านกระทู้แนวนี้ในพันทิพย์และคิดตามนั้น ผมฟังแล้วก็รู้สึกเสียใจ เพราะตลอดสิบกว่าปีมานี้ผมรักลูกสาวและภรรยามาก มีเงินก็ให้ลูกกับภรรยาก่อนตลอด กับลูกสาวผมก็พาทำกิจกรรมต่างๆอย่างว่ายน้ำ ปั่นจักรยาน โรลเลอร์ สอนหนังสือ ไปเที่ยวเรียกว่าถ้ามีเวลาว่างผมให้พวกเขาหมด)
ข้อ 2.ผมถามเขาว่า ถ้าแม่มีพ่อเลี้ยง หนูจะรับได้หรือเปล่า?
(เพราะแฟนบอกผมไม่ค่อยทำการบ้าน แต่จริงๆแล้วผมอยากทำทุกวันครับแต่แฟนชอบตั้งเงื่อนไขอย่างต้องบิ้วอารมณ์หรือ ยังไม่เอาเพราะจะเล่นเกมส์ก่อน)
-ลูกสาวตอบว่า เขารับได้ ไม่ใช่เรื่องของเขา เป็นเรื่องของแม่(ผมก็ห่วงที่เขาต้องไปอยู่กับพ่อเลี้ยง บอกให้เขาเรียนที่กรุงเทพต่อกับผม แล้วปิดเทอมค่อยไปอยู่กับแม่ ผมคิดว่าถ้าเขาไปแบบนี้ ผมไม่สามารถคุยกับภรรยาได้ด้วย สุดท้ายผมก็จะเสียลูกสาวไปอีกคนนึง ตอนนี้เราคุยกันเหมือนพ่อลูกปกติ แค่เขาไม่ยอมเรียนต่อกรุงเทพ และตั้งธงในใจว่าจะย้ายไปลูกเดียว)
ซึ่งภรรยาย้ายไปไม่ได้มีรายได้ครับ อาศัยเงินจากสามีใหม่แม่ยาย ผมถามว่าจะเลี้ยงลูกยังไง เขาบอกว่าจะหางานทำตอนลูกไปเรียนที่นั่น ซึ่งแม่ยายบอกแล้วว่าสามีใหม่เขาไม่ให้ช่วยค่าใช้จ่ายส่วนนี้ รวมถึงไม่ให้ใช้รถของเขาไปส่งลูก และถ้ามีคนใหม่ให้ย้ายออกไปอยู่ข้างนอกด้วย ส่วนตอนนี้เขายังหางานทำไม่ได้เพราะ ต้องช่วยแม่เขากับสามีใหม่ของแม่ยายสร้างบ้านให้เสร็จก่อน
เพื่อนผมแนะนำว่าไม่ต้องช่วยเรื่องเงินไป แต่ในความเป็นจริงผมต้องช่วยในส่วนของลูกใช่ไหม ผมต้องช่วยประมาณเท่าไหร่ของรายได้ครับ ทีแรกแม่ยายเขาอยากให้ไปสร้างบ้านที่นั่น ซึ่งผมว่ามันเยอะเกินไปในกรณีที่เรายังดีกันไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าภรรยามีคนใหม่หรือเปล่า ถึงคุยแบบเพื่อนก็ยังไม่ได้เลย ถ้าเขาเลี้ยงลูกไม่ได้ก็ให้ลูกอยู่กรุงเทพต่อ แต่ผมไม่อยากฝืนใจลูกสาว เพราะเขาอายุ 12 แล้วครับ เทอมหน้าขึ้น ม.1(ถ้าย้ายไปแล้วไม่ดีก็คงมีปัญหาพอสมควร)เขาอยากไปอาจจะเพราะเข้าวัยรุ่นรู้สึกว่าแม่ดูแลได้ดีกว่า ทั้งเรื่องการใช้ชีวิตและการเลือกซื้อของใช้ต่างๆ
ตอนนี้ผมเองก็ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร ปล่อยลูกไปก็ห่วงหลายอย่าง หรือผมควรปล่อยให้เขาเลือกทางที่เขาคิดว่าดี ต่อไปเขาจะได้ไม่เสียใจครับ
อยากได้คำแนะนำแนวคิดของคนมีลูก คนที่เป็นลูกสาวครับว่าห่วงเหมือนกันไหม หรือคนที่เคยเจอเพื่อนหรือชีวิตตัวเองเป็นแบบผมตอนนี้ครับและข้อกฎหมายถ้าต้องเอามาใช้คุยกันในเรื่องนี้ครับ