กรรมการตื่นขึ้นมาเพื่อกินยา แล้วก็จะนอนต่อ แล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าต้องตั้งอีก 1 กระทู้สำหรับเรื่องที่ 22 ซึ่งสงสัย (อีกแล้ว) ว่าน่าจะเป็นเรื่องสุดท้ายของรอบแรก....ย้ำว่า "ของรอบแรก" เพราะจะมีรอบชิง...สำหรับ ผู้ถูกทายชื่อถูกน้อยที่สุดหรือไม่ถูกทายเลย (
ใครรู้ตัวว่าจะได้เข้ารอบนี่ แต่งเรื่องสั้นเตรียมไว้ล่วงหน้าได้เลยครับ)
เรื่องที่ 22 นี่ ชื่อเรื่องเข้ากันได้กับสถานการณ์เกมของเราเลยคือ ใช้คำว่า COUNTDOWN (เจ้าของเรื่องเขียนเป็นภาษาไทย แต่กรรมการขอเอาภาษาอังกฤษดั้งเดิมมาใช้ดีกว่า) เกมถุงมือนักเขียนนี้ก็เหมือนกัน "นับถอยหลัง" แล้ว เพราะว่า ถ้าพ้นวันนี้ไป (หลังเที่ยงคืน เข้าสู่วันใหม่ 17 พ.ย.) ใครที่ยังไม่ส่ง ก็ไม่ต้องส่งแล้วครับ!
"COUNTDOWN ในเงารัก" จะเป็นอย่างไร เชิญเสพงานซึ่งคาดว่าคือเรื่องเรื่องสุดท้ายของรอบแรก ได้เลยครับ
oo COUNTDOWN.. ในเงารัก oo
แพรรุ้งเงยมองไปยังจอโทรทัศน์ริมผนังข้างประตูทางเข้าร้าน เมื่อการถ่ายทอดสดเน้นส่งสัญญาณจากสถานที่จริง กล้องจับภาพจากมุมสูงคมชัดแม้อยู่ในที่มืด ผู้คนหลายพันคนกำลังส่งเสียงรื่นเริงเต็มท้องถนนเส้นหนึ่ง ที่ทางการอำนวยความสะดวกโดยปิดการจราจรไว้ให้ตั้งแต่ช่วงหัวคํ่า
ถนนเมนหลักกําลังมีชีวิตชีวาด้วยคนเดินเท้า แสงสีรายรอบจากการถ่ายทอดสดละลานตระการตา และในเงาตะคุ่มของผู้คนบนท้องถนน ก็เต็มไปด้วยแสงเทียนระยิบระยับแทรกแซมอยู่ทั่วทุกพื้นที่ แพรรุ้งเหลือบมองดูแล้วยังอดตื่นตาตื่นใจไปด้วยไม่ได้
หญิงสาวกําลังจะปิดร้าน พนักงานของทางร้านหกคนต่างช่วยกันเก็บความเรียบร้อยอย่างขะมักเขม้น แน่นอนว่าจิตใจของพวกเขาคงจดจ่ออยู่กับสถานที่ในจอทีวีนั่นเอง ร้านกาแฟแอนด์เบเกอรี่ของแพรรุ้งอยู่ห่างจากถนนเส้นนั้นเพียงร้อยเมตร
และเนื่องจากร้านของแพรรุ้งเป็นทางผ่านสู่ถนนเทศกาลเค้าท์ดาวน์ เค้กทุกรส ทุกชนิด ทุกขนาด รวมทั้งที่แบ่งโชว์เป็นชิ้นทุกชิ้น เป็นถุงทุกถุง ทุกอย่างจึงหมดเกลี้ยงไปจากตู้โชว์ทุกชั้นวาง พนักงานทั้งหก ชายสองหญิงสี่ต้องเดินให้บริการลูกค้าจนแทบไม่มีเวลาได้ยืนพัก
แต่หลังจากทุกสิ่งทุกอย่างหมดสต็อกรวมถึงกาแฟเม็ดสุดท้ายหมดลง แพรรุ้งจึงสะกิดให้ลูกน้องค่อยๆแจ้งลูกค้าที่ยังนั่งจิบกาแฟอยู่ว่า ทางร้านเราต้องปิดร้านแล้ว นั่นเองถึงทำให้ลูกค้าค่อยๆทยอยจากไปทีละโต๊ะ และเมื่อปิดร้านแล้ว แพรรุ้งถึงได้ยินเสียงหยอกล้อและร้องเพลงกันเบาๆจากลูกน้องของเธอ แน่นอนว่าเลิกงานในคืนนี้ ทั้งหมดตั้งใจไว้แล้วที่จะเข้าไปมีส่วนร่วมในเทศกาลเคานท์ดาวน์นั่น
ภาพจากการถ่ายทอดสด เคลื่อนย้ายเก็บบรรยากาศในคืนส่งท้ายปีเก่าแทบจะทุกมุม ถนนสามสี่สายเชื่อมมาบรรจบกับเส้นหลักแปดเลน ตัวเลขดิจิตอลบนยอดตึกสูงแห่งหนึ่งกำลังขยับถอยหลังลงเป็นวินาที เสียงผู้บรรยายการถ่ายทอดสดเริ่มดังแทรกเข้ามาเป็นระยะ
"และเราก็เริ่มเข้าสู่ยี่สิบนาทีสุดท้ายแล้วนะครับ ตอนนี้เหลือสิบเก้านาทีกับอีกห้าสิบเก้าวินาทีแล้วครับ สิบเก้านาทีกับห้าสิบแปดวินาทีแล้ว.. ห้าสิบเจ็ดวินาทีแล้ว.. "
เสียงรื่นเริงของผู้คน ยังคงดังเป็นแบ็คกราวนด์เสียงผู้บรรยายไม่ขาดสาย
แพรรุ้งในชุดเดรสสีขาวเดินออกจากหลังเคาน์เตอร์ ไฟดาวน์ไลท์กลางห้องถูกหรี่ลงทีละดวง ภายในร้านเริ่มสลัวลง ร้านของเธอไม่เคยปิดไฟมืดสนิทแม้แต่ดวงเดียว เพราะหลังจากร้านปิดปกติในเวลาห้าทุ่ม พนักงานจะหรี่แสงดาวน์ไลท์เอาไว้ที่ระดับเบอร์ตํ่าสุด โต๊ะกับเก้าอี้โทนสีขาวจะมองเด่นนวลตาขึ้น เพราะแสงสว่างจากข้างนอก สาดปลายแสงแทรกผ่านผนังกระจกร้านเข้ามานั่นเอง
"รอผมนะ.. ผมมีอะไรจะมาให้รุ้งตอนเวลาขึ้นปีใหม่" เสียงนุ่มของใครคนนั้นดังแว่วในหู
ใบหน้าคมสันของเขาปรากฎขึ้นในห้วงคำนึง แพรรุ้งระบายรอยยิ้มกับตัวเอง ไม่อยากคาดเดาล่วงหน้าเลยว่าของสิ่งนั้นน่าจะเป็นสิ่งใด
แต่ถึงมันจะเป็นอะไรก็ตาม หรือแม้กระทั่งจะเป็นแค่คําพูดไม่ใช่สิ่งของ มันก็จะเป็นของขวัญลํ้าค่าสำหรับเธอเสมอ
ถึงนั่นจะไม่ใช่คำสัญญา แต่แพรรุ้งก็รู้จักนิสัยของเขาดี การเป็นผู้ชายที่รักษาคำพูดตัวเอง แค่นั้นก็สมกับการเป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่งแล้ว เธอไม่เคยมีเรื่องใดที่ต้องให้เขาสาบาน ไม่เคยมีแม้แต่การห้ามปรามในเรื่องส่วนตัวของเขา เขาเองต่างหากที่พิสูจน์เรื่องต่างๆด้วยตัวเขาเอง แม้แต่การทำใจเพื่อลืมคนรักเก่าที่ต้องใช้เวลาเกือบสองปีเต็ม แพรรุ้งปลื้มใจและยินดีด้วย ไม่ใช่รู้สึกดีที่เขาทำเพื่อเธอ แต่เป็นเพราะเธอเข้าใจดีสำหรับการกระทําของเขาต่างหาก
แพรรุ้งไม่ได้ยินเขาพูดถึงเรื่องในอดีตอีกแล้ว คำพูดของเขาและเธอ มีแค่ปัจจุบันให้กันและกันเท่านั้น ส่วนอนาคตนั่นคือความฝันที่ถูกเอ่ยอ้างถึงเพียงกว้างๆ เท่านั้นเอง แพรรุ้งยังไม่ได้คิดถึงมันอย่างจริงจัง จนเมื่อสามวันที่แล้วนี่เองที่เขาพูดถึงคําว่า..
..หลังปีใหม่แล้ว เราค่อยพูดถึงเรื่องอนาคตสำหรับเราสองคนจริงๆ เสียที ดีไหมรุ้ง ?..
เธอนึกถึงระเบียงดาดฟ้าขึ้นมาในใจ ที่ตรงนั้นแพรรุ้งเตรียมเทียนไขในแก้วเอาไว้แล้วหลายเล่ม เธอวางเรียงรายไว้บนราวระเบียง รอเพียงการจุดไส้เทียนเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างพร้อมแล้วเท่านั้น ตั้งใจจะจุดก่อนที่เขาจะเดินทางมาถึงสักห้านาทีหรือสิบนาที แต่ตอนนี้เธอกลับอยากขึ้นไปจุดเอาไว้ก่อนเสียแล้ว
เมื่อเดินออกหลังร้านไปจนสุดริมตึกด้านหนึ่ง ลิฟต์ภายในก็พลันเลื่อนเปิดออกพอดี หญิงสาวรีบก้าวเท้าเข้าไปกดปุ่มขึ้นชั้นแปด ในมือมีไฟแช็กอันเล็กติดมือมาด้วย เวลาผ่านไปไม่นานนักเธอก็ขึ้นมาถึงชั้นแปดโดยลำพัง แต่เนื่องจากดาดฟ้าอพาร์ทเมนต์แห่งนี้อยู่ข้างบนอีกชั้น แพรรุ้งจึงต้องเดินขึ้นบันไดไปยังจุดหมายอีกชั้นหนึ่ง
ราวระเบียงที่เธอวางแก้วเทียนหลากสีเอาไว้ อยู่ริมมุขที่ลํ้าออกไปจากพื้นดาดฟ้า แพรรุ้งขยับไปยืนชิดราวระเบียง แสงสีบนถนนข้างล่าง รวมทั้งเสียงร้องเพลงของผู้คนยังดังแว่วมาให้ได้ยินตลอดเวลา หญิงสาวมองเห็นตัวเลขยอดตึกข้างหน้าบอกเวลาถอยหลังอยู่ที่
สิบเอ็ดนาทีกับอีกสามสิบวินาที เวลาของปีเก่าค่อยๆ ถอยหลังลงทุกทีแล้ว
อากาศบนยอดตึกสดชื่นและเย็นสบาย สายลมอ่อนโชยแผ่วพริ้ม หญิงสาวบรรจงจุดเทียนไขทีละแท่ง แสงไฟเปล่งประกายวูบไหวตามเปลวปลายไส้เทียน ที่ตรงนี้เป็นที่ที่เธอกับเขาชอบขึ้นมาชมเมืองในยามคํ่าคืนด้วยกันเสมอ คืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่เธอและเขานัดหมายจะมาเคานท์ดาวน์ด้วยกัน
แพรรุ้งรู้สึกคล้ายกับตัวเองหันมามองเห็นเขาคนนั้นกําลังยืนชิดอยู่ใกล้ๆ เธอสวมกอดเขาด้วยความคิดถึง อ้อมแขนแข็งแรงของเขารัดแน่นเช่นกัน แม้กระแสลมเย็นจะยะเยือก แต่แพรรุ้งกลับรู้สึกอบอุ่นเหมือนกําลังอยู่ใต้ผ้าห่มนวมนุ่มละมุน
เขากุมมือซ้ายของเธอขึ้นมา กล่องกำมะหยี่สีแดงตรงหน้าทำให้หญิงสาวคลี่ยิ้มอย่างมีความสุข เขาหยิบแหวนกลมเกลี้ยงสีเงินค่อยๆสวมที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ สายลมเหมือนจะกรรโชกแรงขึ้นมาในขณะนั้น และแสงเทียนทุกเล่มก็พลันดับลงพร้อมกัน
..แพรรุ้งกำลังจะเดินเข้าหลังร้านหากต้องชะงักเท้า หนุ่มสาวคู่หนึ่งโผล่เข้ามาในร้านและเลือกนั่งลงกับโต๊ะติดข้างประตูทางเข้า
ลูกน้องของเธอปิดล็อกประตูแล้วนี่นา ทำไมชายหนุ่มหญิงสาวคู่นี้ถึงเปิดประตูกระจกเข้ามาได้ แพรรุ้งสรุปเอาเองว่า ลูกน้องของเธอคงลืมล็อกด้ามหมุนที่ประตูแน่ จึงทำให้พวกเขาเปิดเข้ามาได้เป็นปกติ แพรรุ้งไม่ได้รู้สึกใดๆกับหนุ่มสาวทั้งสอง คิดแค่เพียงต้องการอยากจะแจ้งพวกเขาว่า ขณะนี้ร้านของเธอปิดให้บริการลูกค้าแล้ว
แสงสว่างจากจอทีวีที่เปิดค้างเอาไว้ ทำให้มองเห็นรูปร่างเล็กของฝ่ายหญิงสาวนั่งอยู่ข้างผนังกระจก รูปร่างบอบบางนั้นดูเหมือนจะเท่าๆกันกับแพรรุ้ง ชายหนุ่มนั่งหันหลังให้ จึงทำให้มองไม่เห็นรูปร่างหน้าตาของเขา แพรรุ้งก้าวเดินเข้าไปยังโต๊ะตรงหน้า เสียงผู้อ่านข่าวจากจอทีวีข้างประตูกำลังรายงานข่าวดังแผ่วเบา
"ทั้งสองเสียชีวิตลงอย่างสงบแล้วครับ หลังจากทีมแพทย์พยายามช่วยเหลืออย่างสุดความสามารถ..."
แพรรุ้งจ้องมองจอทีวีด้วยใจหวิวไหว
ตัวเลขมุมขวาด้านล่างจอทำไมบอกเวลาเที่ยงคืนกับอีกสี่สิบนาทีอย่างนั้น?
"ชายหนุ่มเสียชีวิตลงก่อนหน้าหญิงสาวคนรักเพียงสิบนาที ส่วนคนขับรถคู่กรณีของเขานั้น ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ทำการจับกุมตัวได้แล้ว ที่ด่านทางด่วนถัดมาจากจุดเกิดเหตุรถชนกัน.."
เสียงรายงานข่าวคล้ายกับดังแว่วมาจากที่ใดที่หนึ่ง ..ไกลแสนไกล
"ส่วนจุดเกิดเหตุที่
นางสาวแพรรุ้งตกลงมาจากอพาร์ทเม้นต์แปดชั้นนั้น เจ้าหน้าที่ตำรวจตรวจสอบชั้นดาดฟ้าและลงความเห็นได้แล้วว่า เธอประสบอุบัติเหตุจากการพลัดตกลงมา เพราะ ....."
แพรรุ้งมองเห็นใบหน้าเจ้าของร่างบอบบางนั้นชัดเจนแล้ว
ใบหน้าเกลี้ยงเกลาของหญิงสาวคนนั้นกำลังก้มมองมือตัวเองบนขอบโต๊ะ แหวนกลมเกลี้ยงในนิ้วนางข้างซ้ายสะท้อนแสงวาว และในมืออีกข้างเธอยังกุมไฟแช็กอันเล็กไว้ในมือแน่น
นั่น.. นั่นฉันเองเหรอ?...
ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
โดย
ถุงมือ... นิ้วนาง
รายชื่อให้เลือกตอบครับ
1. Na(นะ)
2. สวนดอก
3. WANG JIE
4. ส่องแสงตะวันฉาย
5. LUCKARD
6. ผีเสื้อสีดำ
7. เกสรผกา
8. เพ็ญพิชญา
9. peiNing
10. Lady Star 919
11. kasareev
12. KTHc
13. นลินมณี
14. ladylongleg สมาชิกหมายเลข 2326325
15. ยัยตัวร้ายมุกอันดา
16. สมาชิกหมายเลข 4103002
17. คีตมินทร์
18. ลายลิขิต
19. turtle_cheesecake
20. อิสิ
21. จอมยุทธนักสืบ
22. psycho_factory
23. Tantava
24. B-thirteen
25. ชายขอบคันนายาว
หมายเหตุ : ท่านใด ยังไม่ได้ส่งเรื่องให้กรรมการ
โปรดส่ง ภายในเวลา ไม่เกินเที่ยงคืนของวันพรุ่งนี้ (16 พ.ย.) พ้นจากนี้ ถือว่าสละสิทธิ์ หรือถอนตัวครับ
ใครส่งมาหลังเที่ยงคืน (เข้าวันใหม่ 17 พ.ย.) กรรมการจะไม่ตั้งกระทู้ให้นะครับ
***** ส่ง "คำตอบสุดท้าย" ของทุกเรื่อง ภายในวันที่ 18 พ.ย. 2560 *****
ส่งคำตอบ ของชุดที่ 1 ในกระทู้ตามลิ้งค์นี้ =>
https://ppantip.com/topic/37059208
แบบฟอร์ม ส่งคำตอบถุงมือนักเขียน ชุดที่ 2 (เขียนชื่อล๊อกอินหลังเครื่องหมาย=)
14. เรื่อง เทพกระบี่พิฆาตใจ ถุงมือ "จอมยุทธ" คือ=
15. เรื่อง เพราะรัก (18+) ถุงมือ "เครื่องดูดกำจัดไรฝุ่น" คือ=
16. เรื่อง เรื่องเล่าหวางอี้กับขวานผ่าฟืน ถุงมือ "ฮันเตอร์ X ฮันเตอร์" คือ=
17. เรื่อง กะเทยคนเหงากับเขาทั้งสอง ถุงมือ "ง่วงแล้ว" คือ=
18. เรื่อง ความรักของจิว ถุงมือ "กันเอง" คือ=
19. เรื่อง ต้มเล้ง "ถุงมือขาด" คือ=
20. เรื่อง เพราะรัก และจะรักตลอดไป ถุงมือ "แมกไม้" คือ=
21. เรื่อง จดหมายถึงครูแป๊ะ ถุงมือ "ม้าหมุน" คือ=
22. เรื่อง COUNTDOWN ในเงารัก ถุงมือ "นิ้วนาง" คือ=
***** ให้ตอบ ถุงมือละ 1 ชื่อ เท่านั้นครับ *****
***** ให้ส่งคำตอบ ทั้งสองชุด ไม่เกินวันที่ 18 พ.ย.นี้ เวลาเที่ยงคืนครับ *****
💖💦⚡️ ถุงมือนักเขียน (ครึ่งหลัง) เรื่องที่ 22 "COUNTDOWN ในเงารัก" โดย ถุงมือ "นิ้วนาง" ครับ ⚡️💦💖
กรรมการตื่นขึ้นมาเพื่อกินยา แล้วก็จะนอนต่อ แล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าต้องตั้งอีก 1 กระทู้สำหรับเรื่องที่ 22 ซึ่งสงสัย (อีกแล้ว) ว่าน่าจะเป็นเรื่องสุดท้ายของรอบแรก....ย้ำว่า "ของรอบแรก" เพราะจะมีรอบชิง...สำหรับ ผู้ถูกทายชื่อถูกน้อยที่สุดหรือไม่ถูกทายเลย (ใครรู้ตัวว่าจะได้เข้ารอบนี่ แต่งเรื่องสั้นเตรียมไว้ล่วงหน้าได้เลยครับ)
เรื่องที่ 22 นี่ ชื่อเรื่องเข้ากันได้กับสถานการณ์เกมของเราเลยคือ ใช้คำว่า COUNTDOWN (เจ้าของเรื่องเขียนเป็นภาษาไทย แต่กรรมการขอเอาภาษาอังกฤษดั้งเดิมมาใช้ดีกว่า) เกมถุงมือนักเขียนนี้ก็เหมือนกัน "นับถอยหลัง" แล้ว เพราะว่า ถ้าพ้นวันนี้ไป (หลังเที่ยงคืน เข้าสู่วันใหม่ 17 พ.ย.) ใครที่ยังไม่ส่ง ก็ไม่ต้องส่งแล้วครับ!
"COUNTDOWN ในเงารัก" จะเป็นอย่างไร เชิญเสพงานซึ่งคาดว่าคือเรื่องเรื่องสุดท้ายของรอบแรก ได้เลยครับ
แพรรุ้งเงยมองไปยังจอโทรทัศน์ริมผนังข้างประตูทางเข้าร้าน เมื่อการถ่ายทอดสดเน้นส่งสัญญาณจากสถานที่จริง กล้องจับภาพจากมุมสูงคมชัดแม้อยู่ในที่มืด ผู้คนหลายพันคนกำลังส่งเสียงรื่นเริงเต็มท้องถนนเส้นหนึ่ง ที่ทางการอำนวยความสะดวกโดยปิดการจราจรไว้ให้ตั้งแต่ช่วงหัวคํ่า
ถนนเมนหลักกําลังมีชีวิตชีวาด้วยคนเดินเท้า แสงสีรายรอบจากการถ่ายทอดสดละลานตระการตา และในเงาตะคุ่มของผู้คนบนท้องถนน ก็เต็มไปด้วยแสงเทียนระยิบระยับแทรกแซมอยู่ทั่วทุกพื้นที่ แพรรุ้งเหลือบมองดูแล้วยังอดตื่นตาตื่นใจไปด้วยไม่ได้
หญิงสาวกําลังจะปิดร้าน พนักงานของทางร้านหกคนต่างช่วยกันเก็บความเรียบร้อยอย่างขะมักเขม้น แน่นอนว่าจิตใจของพวกเขาคงจดจ่ออยู่กับสถานที่ในจอทีวีนั่นเอง ร้านกาแฟแอนด์เบเกอรี่ของแพรรุ้งอยู่ห่างจากถนนเส้นนั้นเพียงร้อยเมตร
และเนื่องจากร้านของแพรรุ้งเป็นทางผ่านสู่ถนนเทศกาลเค้าท์ดาวน์ เค้กทุกรส ทุกชนิด ทุกขนาด รวมทั้งที่แบ่งโชว์เป็นชิ้นทุกชิ้น เป็นถุงทุกถุง ทุกอย่างจึงหมดเกลี้ยงไปจากตู้โชว์ทุกชั้นวาง พนักงานทั้งหก ชายสองหญิงสี่ต้องเดินให้บริการลูกค้าจนแทบไม่มีเวลาได้ยืนพัก
แต่หลังจากทุกสิ่งทุกอย่างหมดสต็อกรวมถึงกาแฟเม็ดสุดท้ายหมดลง แพรรุ้งจึงสะกิดให้ลูกน้องค่อยๆแจ้งลูกค้าที่ยังนั่งจิบกาแฟอยู่ว่า ทางร้านเราต้องปิดร้านแล้ว นั่นเองถึงทำให้ลูกค้าค่อยๆทยอยจากไปทีละโต๊ะ และเมื่อปิดร้านแล้ว แพรรุ้งถึงได้ยินเสียงหยอกล้อและร้องเพลงกันเบาๆจากลูกน้องของเธอ แน่นอนว่าเลิกงานในคืนนี้ ทั้งหมดตั้งใจไว้แล้วที่จะเข้าไปมีส่วนร่วมในเทศกาลเคานท์ดาวน์นั่น
ภาพจากการถ่ายทอดสด เคลื่อนย้ายเก็บบรรยากาศในคืนส่งท้ายปีเก่าแทบจะทุกมุม ถนนสามสี่สายเชื่อมมาบรรจบกับเส้นหลักแปดเลน ตัวเลขดิจิตอลบนยอดตึกสูงแห่งหนึ่งกำลังขยับถอยหลังลงเป็นวินาที เสียงผู้บรรยายการถ่ายทอดสดเริ่มดังแทรกเข้ามาเป็นระยะ
"และเราก็เริ่มเข้าสู่ยี่สิบนาทีสุดท้ายแล้วนะครับ ตอนนี้เหลือสิบเก้านาทีกับอีกห้าสิบเก้าวินาทีแล้วครับ สิบเก้านาทีกับห้าสิบแปดวินาทีแล้ว.. ห้าสิบเจ็ดวินาทีแล้ว.. "
เสียงรื่นเริงของผู้คน ยังคงดังเป็นแบ็คกราวนด์เสียงผู้บรรยายไม่ขาดสาย
แพรรุ้งในชุดเดรสสีขาวเดินออกจากหลังเคาน์เตอร์ ไฟดาวน์ไลท์กลางห้องถูกหรี่ลงทีละดวง ภายในร้านเริ่มสลัวลง ร้านของเธอไม่เคยปิดไฟมืดสนิทแม้แต่ดวงเดียว เพราะหลังจากร้านปิดปกติในเวลาห้าทุ่ม พนักงานจะหรี่แสงดาวน์ไลท์เอาไว้ที่ระดับเบอร์ตํ่าสุด โต๊ะกับเก้าอี้โทนสีขาวจะมองเด่นนวลตาขึ้น เพราะแสงสว่างจากข้างนอก สาดปลายแสงแทรกผ่านผนังกระจกร้านเข้ามานั่นเอง
"รอผมนะ.. ผมมีอะไรจะมาให้รุ้งตอนเวลาขึ้นปีใหม่" เสียงนุ่มของใครคนนั้นดังแว่วในหู
ใบหน้าคมสันของเขาปรากฎขึ้นในห้วงคำนึง แพรรุ้งระบายรอยยิ้มกับตัวเอง ไม่อยากคาดเดาล่วงหน้าเลยว่าของสิ่งนั้นน่าจะเป็นสิ่งใด แต่ถึงมันจะเป็นอะไรก็ตาม หรือแม้กระทั่งจะเป็นแค่คําพูดไม่ใช่สิ่งของ มันก็จะเป็นของขวัญลํ้าค่าสำหรับเธอเสมอ
ถึงนั่นจะไม่ใช่คำสัญญา แต่แพรรุ้งก็รู้จักนิสัยของเขาดี การเป็นผู้ชายที่รักษาคำพูดตัวเอง แค่นั้นก็สมกับการเป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่งแล้ว เธอไม่เคยมีเรื่องใดที่ต้องให้เขาสาบาน ไม่เคยมีแม้แต่การห้ามปรามในเรื่องส่วนตัวของเขา เขาเองต่างหากที่พิสูจน์เรื่องต่างๆด้วยตัวเขาเอง แม้แต่การทำใจเพื่อลืมคนรักเก่าที่ต้องใช้เวลาเกือบสองปีเต็ม แพรรุ้งปลื้มใจและยินดีด้วย ไม่ใช่รู้สึกดีที่เขาทำเพื่อเธอ แต่เป็นเพราะเธอเข้าใจดีสำหรับการกระทําของเขาต่างหาก
แพรรุ้งไม่ได้ยินเขาพูดถึงเรื่องในอดีตอีกแล้ว คำพูดของเขาและเธอ มีแค่ปัจจุบันให้กันและกันเท่านั้น ส่วนอนาคตนั่นคือความฝันที่ถูกเอ่ยอ้างถึงเพียงกว้างๆ เท่านั้นเอง แพรรุ้งยังไม่ได้คิดถึงมันอย่างจริงจัง จนเมื่อสามวันที่แล้วนี่เองที่เขาพูดถึงคําว่า..
..หลังปีใหม่แล้ว เราค่อยพูดถึงเรื่องอนาคตสำหรับเราสองคนจริงๆ เสียที ดีไหมรุ้ง ?..
เธอนึกถึงระเบียงดาดฟ้าขึ้นมาในใจ ที่ตรงนั้นแพรรุ้งเตรียมเทียนไขในแก้วเอาไว้แล้วหลายเล่ม เธอวางเรียงรายไว้บนราวระเบียง รอเพียงการจุดไส้เทียนเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างพร้อมแล้วเท่านั้น ตั้งใจจะจุดก่อนที่เขาจะเดินทางมาถึงสักห้านาทีหรือสิบนาที แต่ตอนนี้เธอกลับอยากขึ้นไปจุดเอาไว้ก่อนเสียแล้ว
เมื่อเดินออกหลังร้านไปจนสุดริมตึกด้านหนึ่ง ลิฟต์ภายในก็พลันเลื่อนเปิดออกพอดี หญิงสาวรีบก้าวเท้าเข้าไปกดปุ่มขึ้นชั้นแปด ในมือมีไฟแช็กอันเล็กติดมือมาด้วย เวลาผ่านไปไม่นานนักเธอก็ขึ้นมาถึงชั้นแปดโดยลำพัง แต่เนื่องจากดาดฟ้าอพาร์ทเมนต์แห่งนี้อยู่ข้างบนอีกชั้น แพรรุ้งจึงต้องเดินขึ้นบันไดไปยังจุดหมายอีกชั้นหนึ่ง
ราวระเบียงที่เธอวางแก้วเทียนหลากสีเอาไว้ อยู่ริมมุขที่ลํ้าออกไปจากพื้นดาดฟ้า แพรรุ้งขยับไปยืนชิดราวระเบียง แสงสีบนถนนข้างล่าง รวมทั้งเสียงร้องเพลงของผู้คนยังดังแว่วมาให้ได้ยินตลอดเวลา หญิงสาวมองเห็นตัวเลขยอดตึกข้างหน้าบอกเวลาถอยหลังอยู่ที่ สิบเอ็ดนาทีกับอีกสามสิบวินาที เวลาของปีเก่าค่อยๆ ถอยหลังลงทุกทีแล้ว
อากาศบนยอดตึกสดชื่นและเย็นสบาย สายลมอ่อนโชยแผ่วพริ้ม หญิงสาวบรรจงจุดเทียนไขทีละแท่ง แสงไฟเปล่งประกายวูบไหวตามเปลวปลายไส้เทียน ที่ตรงนี้เป็นที่ที่เธอกับเขาชอบขึ้นมาชมเมืองในยามคํ่าคืนด้วยกันเสมอ คืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่เธอและเขานัดหมายจะมาเคานท์ดาวน์ด้วยกัน
แพรรุ้งรู้สึกคล้ายกับตัวเองหันมามองเห็นเขาคนนั้นกําลังยืนชิดอยู่ใกล้ๆ เธอสวมกอดเขาด้วยความคิดถึง อ้อมแขนแข็งแรงของเขารัดแน่นเช่นกัน แม้กระแสลมเย็นจะยะเยือก แต่แพรรุ้งกลับรู้สึกอบอุ่นเหมือนกําลังอยู่ใต้ผ้าห่มนวมนุ่มละมุน
เขากุมมือซ้ายของเธอขึ้นมา กล่องกำมะหยี่สีแดงตรงหน้าทำให้หญิงสาวคลี่ยิ้มอย่างมีความสุข เขาหยิบแหวนกลมเกลี้ยงสีเงินค่อยๆสวมที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ สายลมเหมือนจะกรรโชกแรงขึ้นมาในขณะนั้น และแสงเทียนทุกเล่มก็พลันดับลงพร้อมกัน
..แพรรุ้งกำลังจะเดินเข้าหลังร้านหากต้องชะงักเท้า หนุ่มสาวคู่หนึ่งโผล่เข้ามาในร้านและเลือกนั่งลงกับโต๊ะติดข้างประตูทางเข้า
ลูกน้องของเธอปิดล็อกประตูแล้วนี่นา ทำไมชายหนุ่มหญิงสาวคู่นี้ถึงเปิดประตูกระจกเข้ามาได้ แพรรุ้งสรุปเอาเองว่า ลูกน้องของเธอคงลืมล็อกด้ามหมุนที่ประตูแน่ จึงทำให้พวกเขาเปิดเข้ามาได้เป็นปกติ แพรรุ้งไม่ได้รู้สึกใดๆกับหนุ่มสาวทั้งสอง คิดแค่เพียงต้องการอยากจะแจ้งพวกเขาว่า ขณะนี้ร้านของเธอปิดให้บริการลูกค้าแล้ว
แสงสว่างจากจอทีวีที่เปิดค้างเอาไว้ ทำให้มองเห็นรูปร่างเล็กของฝ่ายหญิงสาวนั่งอยู่ข้างผนังกระจก รูปร่างบอบบางนั้นดูเหมือนจะเท่าๆกันกับแพรรุ้ง ชายหนุ่มนั่งหันหลังให้ จึงทำให้มองไม่เห็นรูปร่างหน้าตาของเขา แพรรุ้งก้าวเดินเข้าไปยังโต๊ะตรงหน้า เสียงผู้อ่านข่าวจากจอทีวีข้างประตูกำลังรายงานข่าวดังแผ่วเบา
"ทั้งสองเสียชีวิตลงอย่างสงบแล้วครับ หลังจากทีมแพทย์พยายามช่วยเหลืออย่างสุดความสามารถ..."
แพรรุ้งจ้องมองจอทีวีด้วยใจหวิวไหว ตัวเลขมุมขวาด้านล่างจอทำไมบอกเวลาเที่ยงคืนกับอีกสี่สิบนาทีอย่างนั้น?
"ชายหนุ่มเสียชีวิตลงก่อนหน้าหญิงสาวคนรักเพียงสิบนาที ส่วนคนขับรถคู่กรณีของเขานั้น ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ทำการจับกุมตัวได้แล้ว ที่ด่านทางด่วนถัดมาจากจุดเกิดเหตุรถชนกัน.."
เสียงรายงานข่าวคล้ายกับดังแว่วมาจากที่ใดที่หนึ่ง ..ไกลแสนไกล
"ส่วนจุดเกิดเหตุที่นางสาวแพรรุ้งตกลงมาจากอพาร์ทเม้นต์แปดชั้นนั้น เจ้าหน้าที่ตำรวจตรวจสอบชั้นดาดฟ้าและลงความเห็นได้แล้วว่า เธอประสบอุบัติเหตุจากการพลัดตกลงมา เพราะ ....."
แพรรุ้งมองเห็นใบหน้าเจ้าของร่างบอบบางนั้นชัดเจนแล้ว
ใบหน้าเกลี้ยงเกลาของหญิงสาวคนนั้นกำลังก้มมองมือตัวเองบนขอบโต๊ะ แหวนกลมเกลี้ยงในนิ้วนางข้างซ้ายสะท้อนแสงวาว และในมืออีกข้างเธอยังกุมไฟแช็กอันเล็กไว้ในมือแน่น
ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
โดย ถุงมือ... นิ้วนาง
รายชื่อให้เลือกตอบครับ
1. Na(นะ)
2. สวนดอก
3. WANG JIE
4. ส่องแสงตะวันฉาย
5. LUCKARD
6. ผีเสื้อสีดำ
7. เกสรผกา
8. เพ็ญพิชญา
9. peiNing
10. Lady Star 919
11. kasareev
12. KTHc
13. นลินมณี
14. ladylongleg สมาชิกหมายเลข 2326325
15. ยัยตัวร้ายมุกอันดา
16. สมาชิกหมายเลข 4103002
17. คีตมินทร์
18. ลายลิขิต
19. turtle_cheesecake
20. อิสิ
21. จอมยุทธนักสืบ
22. psycho_factory
23. Tantava
24. B-thirteen
25. ชายขอบคันนายาว
หมายเหตุ : ท่านใด ยังไม่ได้ส่งเรื่องให้กรรมการ
โปรดส่ง ภายในเวลา ไม่เกินเที่ยงคืนของวันพรุ่งนี้ (16 พ.ย.) พ้นจากนี้ ถือว่าสละสิทธิ์ หรือถอนตัวครับ
ใครส่งมาหลังเที่ยงคืน (เข้าวันใหม่ 17 พ.ย.) กรรมการจะไม่ตั้งกระทู้ให้นะครับ
***** ส่ง "คำตอบสุดท้าย" ของทุกเรื่อง ภายในวันที่ 18 พ.ย. 2560 *****
ส่งคำตอบ ของชุดที่ 1 ในกระทู้ตามลิ้งค์นี้ => https://ppantip.com/topic/37059208
แบบฟอร์ม ส่งคำตอบถุงมือนักเขียน ชุดที่ 2 (เขียนชื่อล๊อกอินหลังเครื่องหมาย=)
14. เรื่อง เทพกระบี่พิฆาตใจ ถุงมือ "จอมยุทธ" คือ=
15. เรื่อง เพราะรัก (18+) ถุงมือ "เครื่องดูดกำจัดไรฝุ่น" คือ=
16. เรื่อง เรื่องเล่าหวางอี้กับขวานผ่าฟืน ถุงมือ "ฮันเตอร์ X ฮันเตอร์" คือ=
17. เรื่อง กะเทยคนเหงากับเขาทั้งสอง ถุงมือ "ง่วงแล้ว" คือ=
18. เรื่อง ความรักของจิว ถุงมือ "กันเอง" คือ=
19. เรื่อง ต้มเล้ง "ถุงมือขาด" คือ=
20. เรื่อง เพราะรัก และจะรักตลอดไป ถุงมือ "แมกไม้" คือ=
21. เรื่อง จดหมายถึงครูแป๊ะ ถุงมือ "ม้าหมุน" คือ=
22. เรื่อง COUNTDOWN ในเงารัก ถุงมือ "นิ้วนาง" คือ=
***** ให้ตอบ ถุงมือละ 1 ชื่อ เท่านั้นครับ *****
***** ให้ส่งคำตอบ ทั้งสองชุด ไม่เกินวันที่ 18 พ.ย.นี้ เวลาเที่ยงคืนครับ *****