...เรื่องมีอยู่ว่า ผมเป็นเด็กที่มาจากครอบครัวติดลบ จนมากๆ ต้องสู้ชีวิตด้วยตัวเองเพียงลำพังแทบตลอดเวลา มีก็แต่แม่ที่เป็นที่พึ่ง ภาพที่ผมจำความได้ พ่อชอบตบตี ทำร้ายแม่ กับผม บังคับเอาเงิน พอไม่ให้ก็ทำร้ายแม่ เมื่อก่อนพ่อเป็นคนติดเหล้าติดการพนันติดเที่ยวแทบไม่มีความรับผิดชอบกับครอบครัว ทิ้งภาระให้แม่ตลอด และที่เจ็บที่สุด ดีกับคนนอกบ้านแต่ร้ายกับลูกเมียเคยสาปแช่งผมกับน้องไม่ให้เจริญ เพราะถูกแม่จับได้ว่าขโมยเงินไปเปนแสน เพื่อเอาไปเที่ยวเลี้ยงเพื่อน..... ขอเข้าเรื่องเลยครับ
... ผมอายุ 27 ผมมีรายได้เฉลี่ย 5-7 หมื่น ต่อเดือน เชื่อมั้ย!... ผมไม่มีรถขับไม่มีอะไรให้ตัวเอง เหตุผลเพราะทุ่มเทให้พ่อกับแม่ตลอดไม่อยากให้เขาเหนื่อยเพราะเขาเริ่มแก่แล้ว ผมทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวให้อยู่สุขสบาย เสียสละทุกอย่างที่ควรได้ควรมี แต่ประเด็นคือพ่อผมเปนคนติดกิน ติดเที่ยว ติดเพื่อน ที่รับไม่ได้มากๆตอนแม่ตกงาน มาด่าแม่ว่าเป็นภาระชีวิต(ทั้งๆทีเมื่อก่อนแม่รับผิดชอบทุกอย่างเพียงลำพัง)....ผมรับไม่ได้คือกินเล่นจนหลายครั้งเงินไม่มีต้องขโมยเงินลูกสาวตัวเองที่ไม่มีรายได้ ผมทนเห็นภาพน้องนั่งร้องหลายครั้ง ผมทะเลาะกับพ่อทำพ่อร้องไห้ พ่อถามว่าทำไมช่วงนี้ชอบพูด ว่าพ่อรู้มั้ย?...ชีวิตเด็กมหาลัยมีเงินใช้วันละ30บาทแต่ข้าวจานละ35-40ถูกสังคมรังเกียจเพราะจนไม่มีเสื้อผ้าดีๆใส่ ต้องผ่านสิ่งเลวร้ายด้วยตัวเองมันเป็นยังไง ผมไม่โกรธนะถ้าพ่อไม่มีเงินให้ผมไปเรียนเพราะรับผิดชอบครอบครัว แต่นี่ไม่ใช่!!!... ขโมยเงินแม่เงินผมไปกินเล่นการพนัน เที่ยวเลี้ยงเพื่อน ไม่รับผิดชอบครอบครัว #ถ้าถามว่าทำไมผมถึงพูดแบบนี้ใส่พ่อเพราะพักนี้กินเล่นขโมยเงินค่าเทอมน้อง ผมพูดกระแทกเตือนสติไม่อยากให้น้องโดนแบบผม เคยพูดดีๆแล้วไม่ฟัง ผมทำทุกอย่างเพราะวันนึงพ่อแม่ป่วยจะได้พาไปรักษาที่ดีๆ ผมเป็นไรขึ้นมาเขาก็จะไม่ลำบาก ถ้าทำให้พ่ออยู่ในศีลในธรรมรับผิดชอบครอบครัว ต่อให้ผมรับบาปไว้คนเดียวก็ยอม