เรื่องมีอยู่ว่า สมัยมัธยมพ่อแม่ของเราทะเลาะกันทุกวันถึงขั้นตีกัน ดึกๆก็ทะเลาะกันจนเราอายเพื่อนบ้าน พ่อเราชอบเอาแต่ใจ ชอบกินเหล้าพอเมาแล้วก็หาเรื่องทะเลาะกับครอบครัว ส่วนแม่เราชอบด่าเราไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ผิดแม้แต่เงินไปโรงเรียนบางวันก็ให้บางวันไม่มีก็ไม่ให้เลย เราไม่รู้ว่าพ่อแม่รักเราจริงๆหรือเปล่า ตอนมัธยมพ่อตีเราด่าเราว่าเราใช้ยากบางทีก็ใช้เกินไปเล็กๆน้อยๆก็คือทำเองไม่ได้เลย พอไม่ได้ดั่งใจก็ด่าเราตลอด จนเราหนีออกจากบ้านไปนอนบ้านเพื่อน ตอนนั้นมีโทรศัพท์ที่เราเก็บตังค์ซื้อเอง พ่อก็ยึดของเราไปใช้ พอเราจะขอใช้บ้างกับโดนด่า พ่อกับแม่ไม่เคยเข้าใจเราเลยตั้งแต่เด็กเราโดนกีดกันไม่ให้คุยกับญาติ ไม่ให้คุยกับยาย คือเขาอยากจะเลี้ยงเราให้อยู่ในกรอบของเรา จนเราอึดอัดมีอะไรเราไม่เคยเล่าให้พ่อแม่ฟังเลยเรารู้สึกพ่อแม่ไม่ใช่เซฟโซนของเรา จนพอจะขึ้นมหาลัยเราขอตังค์ไปจ่ายค่าเทอมเพื่อเข้าเรียนเขาก็บอกไม่มี และเขาก็ไม่เคยพยายามเพื่อเราเลยเราคิดว่านี่หรือคือพ่อแม่รักลูก เขารักเราจริงๆหรทอเปล่า เราเลยตัดสินใจไม่เรียนต่อแล้วออกมาทำงานแต่ระหว่างที่ออกมาทำงานเราก็ยังได้ติดต่อกับครอบครัวตลอด แต่ทุกครั้งที่โทรมามักจะคุยแต่เรื่องเงิน ไม่เคยโทรถามว่าเราเป็นยังไงบ้างอยู่ที่ไหน จนตอนนี้ล่าสุดเราทำงานกำลังไปได้ดี เขาก็ยังโทรหาเราแต่ตอนจะเอาเงิน ถามว่าเราส่งให้มั้ย เราก็ส่งเรามีหน้าที่รับผิดชอบค่างวดรถมอเตอร์ไซต์ตอนที่เขาออกให้ แต่เราเป็นคนผ่อนเอง ทุกครั้งที่เรามีปัญหาหรือเดือดร้อนครอบครัวเราคือช่วยอะไรเราไม่ได้เลย ตอนนั้นเขาบอกเราว่าก็บอกเขาว่าไม่มีให้เขาประจานเราเลย(เรื่องหวย) ลืมบอกเราออกจากบ้านตั้งแต่อายุ 18-19 มั้งจำไม่ได้ค่ะ นั่นละทุกครั้งที่เราหันหน้าหาครอบครัวเรารู้สึกว่าพ่อแม่ไม่เคยทำอะไรเพื่อเราเวลาลูกมีปัญหาครอบครัวแทนที่จะเป็นเซฟโซนของลูกแต่ไม่เลยค่ะ จนตอนนี้ล่าสุดทักมาเอาเงินกับเราขอไปจ่ายหนี้ที่กู้ไว้ ลำพังเราทำงานก็ยังไม่พอใช้อยู่ค่ะ เราเลยเปรียบเทียบเขาไปว่าทำไมครอบครัวเราถึงไม่เหมือนครอบครัวอื่นพ่อแม่ควรจะเป็นที่พึ่งให้ลูกแต่นี่ไม่เลย ตอนนี้พ่อกับแม่เราไม่ทำงานค่ะ แม่เรายังพอทำ แต่พ่อเราไม่เลยวันๆนอนเล่นแต่โทรศัพท์ คือจะรอให้ใครหาเลี้ยงคะ ปล พ่อเราอายุ 42 ยังแข็งแรงดีค่ะ แต่ที่ร่างกายไม่แข็งแรงบางครังเป็นที่เขากินเหล้าค่ะ ตอนนี้เราตัดขาดกับครอบครัวแล้วค่ะเขาว่าเราเอาเขาไม่เปรียบเทียบกับคนอื่น มันคือความจริงค่ะหรือเขารับความจริงไม่ได้คะ ก่อนจะตัดกันเขาไลน์มาด่าเราสาระพัดเลยค่ะ แต่เราไม่เก็บมาใส่ใจเพราะที่ผ่านมาเราก็ไม่เคยได้รับความรักดีๆเหมือนเลี้ยงลูกไว้ใช้มากกว่า แต่เราสงสารน้องนะคะ กะจะส่งเงินให้น้องก็ไม่รู้ว่าจะถึงน้องมั้ย เราคิดว่าต่อให้ต้องตายกับให้กลับบ้านเราขแตายดีกว่าค่ะ ดีแล้วค่ะที่ตัดพ่อแม่กัน จะได้ไม่ต้องมาเสียสุขภาพจิต ปลค่ะพ่อแม่เรากู้หนี้ยืมสินเยอะเลยค่ะ ไม่เคยคิดอยากจะหมดหนี้ เพราะงานไม่ทำกะจะให้ลูกเลี้ยง