สวัสดีค่ะหนูอายุ15 มีแฟนอายุห่างกัน1ปี หนูพึ่งครบรอบ1ปีกันได้ไม่นานค่ะ ผ่านการทะเลาะกันมาเยอะจนเมื่อช่วงต้นเดือนที่ผ่านมาหนูมะเลาะกันจนเกือบเลิกกันด้วยปัญหายิบย่อย และเรื่องเดิมๆที่แก้ไม่เคยได้ วันนั้นหนูได้รับคำตอบจากเขาซึ่งเป็นคำตอบที่มีผลกระทบต่อจิตใจหนูมาก แต่หนูคบกันต่อค่ะและตกลงว่าจะปรับกันให้ดีขึ้น แต่หนูรู้สึกว่าไม่อยากขอให้เขาปรับอะไรอีกแล้ว ไม่กล้าที่จะร้องขอหรือบังคับ เพราะคำตอบของเขาในวันนั้นหนุจำมาจนทุกวันนี้ หนูไม่กล้าร้องขออะไร เวลาเถรยงอะไรกันหนูจะบอกให้ช่างมัน จนหนูเองเก็บมาคิดกับตัวเองว่าต้อบจัดการความคิดยังไงดี บางทียิ่บจัดการไปก็ฝืนตลอด จุกที่หน้าอกเจ็บตรงหัวใจจี้ดๆ เหมือนเตือนให้รู่ว่าหนูฝืนตัวเอง หนูคิดที่อยากจะตายไปเลย อย่าพูดหรือถามถึงพ่อแม่หนูเลยค่ะ เขาแยกทางกัน แม่ไม่รับผิดชอบหนูเลย พ่อดูแลหนูบ้างเพราะอยู่ด้วยกัน หนูอยู่กับย่าก็เป็นภาระค่ะย่าดูแลหนูทุกอย่างทั้งเงินไปรร.และค่าเทอม ย่าจ่สยค่าบ้านค่าน้ำและค่าไฟ ย่าก็อายุเยอะแล้ว ถ้าหนูไม่อยูาคงลดภาระได้อีกหนูคิดอยากตายทุกวัน แต่ใจไม่กล้าพอ จนหนูก็คิดว่าหนูเองคงไม่ได้อยากตายจริงๆ เพราะใจป็อด แต่ก็ไม่รู้จะต้องทำยังไงให้ตัวเองชินกับความรู้สึกแบบนี้ หนูคิดมากจนต้องกินพาราแก้ผวดหัวตลอด นอนไม่หลับจนต้องหาตัวช่วย หาข้อมูลตามกู้เกิ้ล เขาบอกว่ายาแก้แพ้ทนแทนได้เพราะมีฤทธิ์ทำให้ง่วง หนูก็กินไปค่ะ ไม่รู้หนูสามารถอยู่กับชีวิตและความคิดแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน เป็นไปได้ก็อยากได้คำแนะนำก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรไม่คาดคิดค่ะ