สวัสดีค่ะ นี้เป็นครั้งเเรกที่เราตั้งกระทู้...
เรามาเเชร์เรื่องราวเกี่ยวกับความรัก ความรักมันคือเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากเลยน๊าค่ะ
เราเป็นคนนึงที่มีความรักเเละก็คบกับเเฟนมา ราวๆ 4-5 ปี เเหละ เริ่มรู้จักกันมาก็ตั้งเเต่เรายังเรียนมัธยม ซึ่งตอนนี้เราก็เรียนจบแล้ว
มันเป็นเรื่องธรรมชาติของกาลเวลาของความรัก ช่วงเเรกมักเเฮปปี้เสมอ ช่วยกันคิดช่วยเเก้ไข้ปัญหาเสมอ เดือดร้อนทั้งใจเเละกาย พร้อมที่จะอยู่เคียงข้าง
ข้อดีๆเหล่านี้มันเป็นกฏธรรมชาติของความรักในช่วงเเรกๆค่ะ เราเข้าใจ
* เราขอเข้าเรื่องเลยล่ะกัน ต่างคนต่างมีข้อดีเเละข้อเสีย มันเป็นสัจธรรมของคนสองคนที่คบกัน ต่างฝ่ายต่างมีข้อเเตกต่างกัน
เเต่ตลอดระยะเวลาที่คบกันมา 2-3 ปี เขาเป็นผู้ชายที่อบอุ่นเเละคือคนข้างๆสำหรับเราเสมอมา
เเต่ พักหลัง เราเริ่มรู้สึกว่ามีการเปลี่ยนเปลี่ยน เเละ บีบความรู้สึกของเรา
** เขาไม่เคยสนใจเรื่องเรา เเม้ตั้งเเต่เรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ เราจะเป็นฝ่ายที่ค่อยโทรหาเขาเสมอ เขาจะมีเวลาคุยกับเราเเค่วันล่ะ 5-10 วินาที / วัน
เวลาเราอยากไปไหนกับเขา เขาจะไม่ไป โดยจะบอกเสมอว่าเขาจะไม่ว่าง ถ้าเราต้องการให้เขาไปทำธุระข้างนอกเป็นเพื่อน เขาจะปฎิเสธทันที
เขาไม่เคยสนใจว่าเรา จะทำอะไร อยู่ที่ไหน อยู่ยังไง กับใคร เขาไม่เคยถามหรือสนใจ เราจะมีสิทธ์เจอเเฟนของตัวเองฉะเพราะ
เวลาที่เขาอยากเจอเท่านั้น เราไม่มีสิทธิ์ที่จะบอก จะพูด เพราะ ถ้าเขาไม่เจอเราก็ไม่ได้เจอ
ในทุกๆวัน เราค่อยโทรหาเขา เเม้ว่าตัวเขาจะคุยกับเราได้วันล่ะ 10 วินาที 1 นาที / วัน เราก็ยอมขอเเค่ได้ยินเสียงเราก็ดีใจเเล้ว
เราอยู่เเบบนี้ มา 1ปีกว่าๆๆ เเล้ว เขาปล่อยให้เราต้องอยู่คนเดียวในทุกๆวัน ทั้งๆที่เราเป็นเเฟนเขา เราอยากพูดคุยเหมือนคนเป็นเเฟนกัน ปรึกษาพูดคุย ไปไหนด้วยกัน เจอเพื่อนเขาบ้าง เจอเพื่อนเราบ้าง เจอครอบครัวเราบ้าง ครอบครัวเขาบ้าง ปรึกษาเรื่องงาน หรือ พูดคุยเรื่องกุ๊กกิ๊กก ภาษาคนเป็นเเฟนบ้าง เราไม่เคยได้มีโอกาสนั้นเลย เพราะ วันๆนึงเราคุยกัน ไม่ถึง 10 วินาที เเละ ที่สำคัญ ถ้าเขาอยากหายไป เขาจะไปหายไปเลย อาทิตย์-2-3 อาทิตย์ โดยที่จู่ๆไม่บอกอะไรสักคำ เเละ ไม่โทรติดต่อเเละทักไลน์ ทักเฟส เเละก็ต้องเป็นเราเองที่กระวนกระวายใจ โทรหาเขาเอง ซึ่งเป็นเเบบนี้ มาราวๆปีกว่าๆ เฉียด2ปี ไม่เคยใส่ใจอะไรในตัวเราเราเลยเเม้เเต่นิดเดียว เราอยู่ด้วยความรักล้วนๆ อดทนเเละให้ความหวังตัวเองเวย์ ว่าเเมร่งต้องดีขึ้น เราเเมร่งพยายามทำให้ความรักเราดีขึ้นอยู่ฝ่ายเดียว เราเเมร่งผิดเองป่ะวะ ที่ใส่ใจมากเกินไป
*** เราเคยคุยกับเขาอย่างจริงจังนะ ทะเลาะเลยเเหละ กับปัญหาที่มันเกิดขึ้น เราทุ่มเททุกอย่างเเละเต็มที่กับเขาเสมอตลอดเวลาที่ผ่านมา เพราะรัก เเต่สิ่งที่เขาตอบเรา คือฟังเเล้วเเมร่ง น้ำตาเเตกเลย
" ก็เราเป็นเเบบนี้ตั้งนานเเล้ว ส่วนเมื่อก่อนมันก็คือเมื่อก่อนป่ะ เข้าใจไมว่าเนี้ยเเหละ มันคือความรักในเเบบของเรา เราไม่อยากเสียเเกไป
ไม่อยากเสียความรักของเราไป เเต่เราก็ยังยืนยังที่จะทำนิสัยเเบบนี้เหมือนเดิม โอเครนะ ถ้าเราจะไม่โทรหาเป็นเดือน หรือ เป็นอาทิตย์มันก็เรื่องของเราเพราะเราเป็นเเบบนี้ อยากโทรหาก็เดียวเราโทรหาเอง อยากคุยก็จะโทรหาเอง ไม่อยากคุยก็ไม่โทร อยากจะไปไหนก็ได้ อยากทำอะไรก็จะทำ จบมั้ยยย... " นี้คือคำพูดของเเฟนเรา
เรา เฮิร์ทว่ะ...
มีแฟนเเต่ไม่ต่างจากการอยู่คนเดียว ควรหยุดหรือไปต่อ ?
เรามาเเชร์เรื่องราวเกี่ยวกับความรัก ความรักมันคือเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากเลยน๊าค่ะ
เราเป็นคนนึงที่มีความรักเเละก็คบกับเเฟนมา ราวๆ 4-5 ปี เเหละ เริ่มรู้จักกันมาก็ตั้งเเต่เรายังเรียนมัธยม ซึ่งตอนนี้เราก็เรียนจบแล้ว
มันเป็นเรื่องธรรมชาติของกาลเวลาของความรัก ช่วงเเรกมักเเฮปปี้เสมอ ช่วยกันคิดช่วยเเก้ไข้ปัญหาเสมอ เดือดร้อนทั้งใจเเละกาย พร้อมที่จะอยู่เคียงข้าง
ข้อดีๆเหล่านี้มันเป็นกฏธรรมชาติของความรักในช่วงเเรกๆค่ะ เราเข้าใจ
* เราขอเข้าเรื่องเลยล่ะกัน ต่างคนต่างมีข้อดีเเละข้อเสีย มันเป็นสัจธรรมของคนสองคนที่คบกัน ต่างฝ่ายต่างมีข้อเเตกต่างกัน
เเต่ตลอดระยะเวลาที่คบกันมา 2-3 ปี เขาเป็นผู้ชายที่อบอุ่นเเละคือคนข้างๆสำหรับเราเสมอมา
เเต่ พักหลัง เราเริ่มรู้สึกว่ามีการเปลี่ยนเปลี่ยน เเละ บีบความรู้สึกของเรา
** เขาไม่เคยสนใจเรื่องเรา เเม้ตั้งเเต่เรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ เราจะเป็นฝ่ายที่ค่อยโทรหาเขาเสมอ เขาจะมีเวลาคุยกับเราเเค่วันล่ะ 5-10 วินาที / วัน
เวลาเราอยากไปไหนกับเขา เขาจะไม่ไป โดยจะบอกเสมอว่าเขาจะไม่ว่าง ถ้าเราต้องการให้เขาไปทำธุระข้างนอกเป็นเพื่อน เขาจะปฎิเสธทันที
เขาไม่เคยสนใจว่าเรา จะทำอะไร อยู่ที่ไหน อยู่ยังไง กับใคร เขาไม่เคยถามหรือสนใจ เราจะมีสิทธ์เจอเเฟนของตัวเองฉะเพราะ
เวลาที่เขาอยากเจอเท่านั้น เราไม่มีสิทธิ์ที่จะบอก จะพูด เพราะ ถ้าเขาไม่เจอเราก็ไม่ได้เจอ
ในทุกๆวัน เราค่อยโทรหาเขา เเม้ว่าตัวเขาจะคุยกับเราได้วันล่ะ 10 วินาที 1 นาที / วัน เราก็ยอมขอเเค่ได้ยินเสียงเราก็ดีใจเเล้ว
เราอยู่เเบบนี้ มา 1ปีกว่าๆๆ เเล้ว เขาปล่อยให้เราต้องอยู่คนเดียวในทุกๆวัน ทั้งๆที่เราเป็นเเฟนเขา เราอยากพูดคุยเหมือนคนเป็นเเฟนกัน ปรึกษาพูดคุย ไปไหนด้วยกัน เจอเพื่อนเขาบ้าง เจอเพื่อนเราบ้าง เจอครอบครัวเราบ้าง ครอบครัวเขาบ้าง ปรึกษาเรื่องงาน หรือ พูดคุยเรื่องกุ๊กกิ๊กก ภาษาคนเป็นเเฟนบ้าง เราไม่เคยได้มีโอกาสนั้นเลย เพราะ วันๆนึงเราคุยกัน ไม่ถึง 10 วินาที เเละ ที่สำคัญ ถ้าเขาอยากหายไป เขาจะไปหายไปเลย อาทิตย์-2-3 อาทิตย์ โดยที่จู่ๆไม่บอกอะไรสักคำ เเละ ไม่โทรติดต่อเเละทักไลน์ ทักเฟส เเละก็ต้องเป็นเราเองที่กระวนกระวายใจ โทรหาเขาเอง ซึ่งเป็นเเบบนี้ มาราวๆปีกว่าๆ เฉียด2ปี ไม่เคยใส่ใจอะไรในตัวเราเราเลยเเม้เเต่นิดเดียว เราอยู่ด้วยความรักล้วนๆ อดทนเเละให้ความหวังตัวเองเวย์ ว่าเเมร่งต้องดีขึ้น เราเเมร่งพยายามทำให้ความรักเราดีขึ้นอยู่ฝ่ายเดียว เราเเมร่งผิดเองป่ะวะ ที่ใส่ใจมากเกินไป
*** เราเคยคุยกับเขาอย่างจริงจังนะ ทะเลาะเลยเเหละ กับปัญหาที่มันเกิดขึ้น เราทุ่มเททุกอย่างเเละเต็มที่กับเขาเสมอตลอดเวลาที่ผ่านมา เพราะรัก เเต่สิ่งที่เขาตอบเรา คือฟังเเล้วเเมร่ง น้ำตาเเตกเลย
" ก็เราเป็นเเบบนี้ตั้งนานเเล้ว ส่วนเมื่อก่อนมันก็คือเมื่อก่อนป่ะ เข้าใจไมว่าเนี้ยเเหละ มันคือความรักในเเบบของเรา เราไม่อยากเสียเเกไป
ไม่อยากเสียความรักของเราไป เเต่เราก็ยังยืนยังที่จะทำนิสัยเเบบนี้เหมือนเดิม โอเครนะ ถ้าเราจะไม่โทรหาเป็นเดือน หรือ เป็นอาทิตย์มันก็เรื่องของเราเพราะเราเป็นเเบบนี้ อยากโทรหาก็เดียวเราโทรหาเอง อยากคุยก็จะโทรหาเอง ไม่อยากคุยก็ไม่โทร อยากจะไปไหนก็ได้ อยากทำอะไรก็จะทำ จบมั้ยยย... " นี้คือคำพูดของเเฟนเรา
เรา เฮิร์ทว่ะ...