1-2 ปีที่ผ่านมา การออกกำลังกายถือเป็นเทรนด์ที่มาแรง
จขกท. ก็เป็น 1 ในคนที่พยายามตามเทรนด์นั้นค่ะ
จากตอนแรกที่ตามเทรนด์ ก็กลายมาเป็นความชอบโดยไม่รู้ตัว

cardio แทบทุกวัน ไม่คุมอาหาร ไม่เวท
combat อย่างเดียว เป็นชั่วโมงที่บ้าพลังที่สุด มีเท่าไหร่ใส่สุดแรง
ผลที่ได้ คือ หุ่นดี มีซิกแพ็ค รักตัวเองมาก รู้สึกภูมิใจ

แต่พอเปิดเทอม เวลาก็หดหาย ออกกำลังกายก็เว้นช่วงห่าง
แต่กินเท่าเดิม ผลคือ บวม รู้สึกเกลียดตัวเอง

พอมีเวลาก็กลับมาออกกำลังกายหนักๆ กลับมาผอมอีก
แต่พอไม่มีเวลาก็จะบวมเหมือนเดิม กลับมาวนลูป

แล้วเพิ่งมารู้ว่า การcardioหนักๆอย่างเดียว ไม่เวท ไม่คุมอาหาร มันเป็นวิธีการออกกำลังที่ไม่ถูกต้อง ไม่ยั่งยืน

ช่วงนี้ จขกท. อยู่ใน phase ที่ไม่มีเวลา
ช่วงนี้เรียนปี5 หนักมาก งานก็เยอะ กลับถึงหอไม่เคยเร็วกว่าตี 1
เป็นอย่างนี้มาหลายเดือน นานจนpassion ในการออกกำลังเริ่มหดหาย
จนรู้สึกกลัวว่า นี่เราวนมาจมในphaseที่ไม่มีpassionนานเกินไปรึเปล่า กลัวว่าถ้ามันนานกว่านี้ จะไม่มาออกกำลังกายได้อีกเลย
เฮ้อออออ ใจนึงก็อยากกลับมาออกกำลังนะ แต่เหมือนเราตั้ง first priority เป็นการนอนมากกว่าการออกกำลังกายด้วยล่ะมั้ง
พอมีเวลา เลยขอนอนมากกว่าจะออกหอไปฟิตเนส

ช่วงนี้บวม แต่คนก็ยังชอบมาทักมาแซว ประมาณว่าเราเป็นคนที่หุ่นดีและ healthy มาก
แต่ความจริงมันไม่ใช่แบบนั้น มันเหมือนว่าจะผิดหวังในตัวเอง และเริ่มเกลียดร่างกายตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ
จะจัดการความรู้สึกนี้ยังไงดีนะ