พวกเขาทั้งคู่เป็นนักปฏิรูป เพื่อค้ำจุนราชวงศ์ด้วยกันทั้งคู่ พวกเขาพยายามแก้ไขปัญหาต่างๆ แต่ทว่ากลับไม่เป็นผล แล้วกรณีของ ซางยาง 商鞅 ผู้เป็นคนวางรากฐาน และปฏิรูปให้แก่แคว้นฉิน หรือรัฐฉิน ซึ่งเป็นผลให้รัฐฉินเป็นรัฐที่ทรงอำนาจอย่างมาก จนมีคำว่า ซางยาง 商鞅 ผู้เบิกทางให้จักรพรรดิ์จิ๋นซีฮ่องเต้ แม้ว่าตอนจบของชีวิตเขาจะรันทนอย่างมาก ไม่แตกต่างหรืออาจหนักกว่านักปฏิรูปอีกสองคนที่เหลือ (โดนวัวจับแยกร่าง) แล้วทำไมการปฏิรูปของซางยางถึงไม่ถูกยกเลิก หรือแตกต่างจากอีกสองคนที่ผมยกมาครับ และปัจจัยอะไรที่ทำให้การปฏิรูปเป็นผลสำเร็จ