ปัยหาหลัก ๆ ที่ทำให้การปฏิรูปไม่สัมฤทธิ์ผลก็มาจากการที่ไม่ได้รับความร่วมมือจากคนอื่น ๆ ครับ อย่างเมื่อจักรพรรดิซ่งเสิ่นจง (宋神宗) ทรงเห็นความอ่อนแอของราชวงศ์ ประชาชนถูกขูดรีดจากพวกเศรษฐี ขุนนาง การแพ้และต้องเสียบรรณาการให้ชนต่างเผ่า ทำให้พระองค์อยากแก้ไขปัญหานี้ให้หมดไป ซึ่งหวางอานสือ (王安石) ได้ทูลเสนอแนวทางการปฏิรูปซึ่งเหมือนกับการพลิกแนวทางการบริหารราชการอย่างยิ่งใหญ่ อันไปขัดกับแนวคิดอนุรักษ์นิยมตามแนวทางขงจื่อ แถมกฎหมายหรือแนวคิดของการปฏิรูปของหวางอานสือยังถูกเจ้าหน้าที่ระดับล่าง ๆ เอาไปบิดเบือนจนคนเกิดความสับสน อย่างกฎหมายการเกณฑ์แรงงานที่กำหนดให้เกณฑ์แรงงานชายฉกรรจ์มาทำงานให้รัฐก็กลายเป็นช่องให้เจ้าหน้าที่ทุจริต (ใครจ่ายเงินก้ไม่เรียกเกณฑ์ไปเกณฑ์จากบ้านอื่น ฯลฯ ) ชาวบ้านจึงเห็นว่าเป็นกฎหมายที่ คณะทำงานการปฏิรูปเองบางคนก็เข้ามาร่วมเพื่อหาชื่อให้ตัวเองแต่ไม่ได้มีใจอยากช่วยปฏิรูปจริง แถมในช่วงที่ประกาศใช้กฎหมายใหม่เกิดภัยแล้งติดกันสามปี ขุนนาง รวมไปถึงเกาไทเฮา จึงออกโรงทัดทาน จนพระเจ้าเจิงจงต้องจำใจงดใช้กฎหมาย จนกระทั่งสวรรคตกะทันหัน จักรพรรดิ
จุดร่วมอย่างหนึ่งที่ทำให้การปฏิรูปของหวางอานสือสมัยพระเจ้า กับการปฏิรูปของสมัยพระเจ้ากวงซี่ว์ ล้มเหลวคือขาดคนสนับสนุน จากทั้งไม่เข้าใจ รวมถึงไม่ทำความเข้าใจกันก่อน คือประกาศใช้แบบทันทีทันใดจึงทำให้ไม่สามารถขับเคลื่อนกิจกรรมดังกล่าวได้สำเร็จ