แม่เราบังคับเราทุกอย่างตั้งแต่ประถมแล้วอ่ะค่ะ บังคับให้เรียนพิเศษ บังคับการคบเพื่อน การแต่งตัว ผมต้องสั้น กางเกงต้องยาว

ที่นี้ปัญหามันมีอยู่ว่า แม่เราเขาบังคับให้เราเข้าสายวิทย์ตอนม4ค่ะ ตอนนั้นรู้สึกกดดันมาก บวกกับคำด่า คำอาละวาทของแม่ถ้าเราไม่เข้า ตอนนั้นก็เลยเข้าๆไป

แต่พอเรียนๆไปแล้วรู้สึกไม่ชอบ คะแนนไม่ดีใน บางวิชา แม่เราเค้าอยากให้เราเรียนสายหมอหรือสายบัญชีค่ะ แต่เรารู้สึกไม่ชอบ ไม่ถนัด เราชอบด้านศิลปะ แฟชั่น มากกว่า เราพยายามคุยไปหลายรอบแล้ว ว่าไม่ชอบ คะแนนวิชาที่จะเอาไปสอบเข้าหมอ ก็ไม่ดี แต่คะแนนเลขเราดีนะคะ

คุยไปหลายรอบแม่เราอารมณ์ร้ายและค่อนข้างเป็นใหญ่ในบ้าน คุยไปแม่เราอารมณ์เสีย ขว้างปาข้าวของ บ้านเหมือนจะแตกทุกครั้ง เวลามีคนมาทำขัดใจเขา เราเหนื่อยจริงๆ เราก็เรียนทุกอย่างให้แม่แล้วนะ ทำไมไม่ให้อิสระบ้าง เราต้องตื่นมาเรียนพิเศษตั้งแต่8.00เรียนยาว กลับบ้าน3ทุ่ม(แต่วันนี้ไม่เรียนมันหยุดก็เลยตั้งกระทู้ได้) วันไหนเราเรียนไม่ครบก็จะโดนแม่เฆี่ยน โดนหยิก ก็เลยฝืนเรียนทั้งๆที่ไม่ถนัด

เราเข้าใจว่าท่านหวังดี แต่ในบ้างครั้ง เราอยากให้แม่เราเข้าใจเรา ไม่ใช่เอาแต่ใจแบบนี้ แบบไม่ได้ดั่งใจหยิก ตบ ด่า

บังคับทุกอย่างเรื่องการคบเพื่อน พอเรามีเพื่อนบ้าง เพื่อนมาที่บ้าน เขาทำอารมณ์เสียจนเราต้องเลิกคบไปเป็นแบบนี้หลายรอบแล้ว เพราะเวลาเรามีเพื่อนแม่จะถามเราว่า ได่เกรดวิชานั้นนี้เท่าไร ถ้าเพื่อนคนนั้นเกรดไม่ดี ก็จะปึงปังไม่พอใจ พอมาตอนนี้เขาก็หาว่าเราไม่มีเพื่อน ด่าเราว่ากระจอกeโง่ ไม่มีกลุ่มเรียน ทำไมไม่คบคนเจริญๆบ้าง

ตอนนี้เราอึดอัดใจเหลือเกิน เราอยากเรียนเกี่ยวกับแฟชั่น ศิลปะเรา เคยทำลงเว็บ มีคนชอบ ต่างชาติบางคนชื่นชม เอาไปให้แม่ดู เขาไม่พอใจ ตอนนี้เราอยู่ม.6 อีก3เดือนสอบ เรายังคงต้องเรียนพิเศษ+อนส. อยู่ ช่วงนี้มีคนปั่นพอร์ตกัน ถ้าแม่เห็นเราวาดรูปหรือ ทำphotoshopวันนั้นบ้านแตกแน่ๆ เราคิดว่าเราคงปั่นพอร์ตไม่ทัน คงต้องเรียนหมอหรือบัญชีจริงๆ

เหนื่อยเหลือเกิน รู้ว่าอกตัญญูแต่มันเหนื่อยจริงๆ ไม่อยากอยู่แล้วเหนื่อย